Τις τελευταίες εβδομάδες, όλο και περισσότερο θυμάμαι τον καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου, Δημήτρη Τσάτσο,να απευθύνει στο αμφιθέατρο, την εξής ερώτηση στο πολυπληθές ακροατήριο των πρωτοετών φοιτητών: «Ποια είναι η κορωνίδα της Δημοκρατίας;»
– «Το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεστε» απάντησε μια φοιτήτρια.
– «Το ανώτατο όργανο του κράτους που είναι ο λαός, να ασκεί την εξουσία του στις εκλογές» απάντησε ένας φοιτητής.
– «Η εκλογική διαδικασία» απάντησε ένας άλλος.
– «Το εκλογικό αποτέλεσμα να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του λαού» απάντησε μια άλλη φοιτήτρια.
– «Οι εκλογές»! είχε πει φωναχτά ένας φοιτητής και είχε σηκωθεί από το έδρανό του, πιστεύοντας προφανώς, ότι ο καθηγητής, αυτή την συγκεκριμένη απάντηση, έψαχνε.
Ο ένας μετά τον άλλο, φοιτητές και φοιτήτριες προσπάθησαν να απαντήσουν στην ερώτηση του Δημήτρη Τσάτσου, διακεκριμένου συνταγματολόγου, γενικού εισηγητή στην κοινοβουλευτική διαδικασία ψήφισης του Συντάγματος του 1975.
Εκείνος, άφησε διόλου τυχαία – όπως το βλέπω με τα σημερινά μάτια και κρίση – το ακροατήριο των πρωτοετών φοιτητών να «ψάχνεται» ανάμεσα στις λέξεις που στοιχειοθετούν και τεκμηριώνουν την έννοια της Δημοκρατίας και αφού άκουσε με μεγάλη προσοχή και ενδιαφέρον όλες τις απαντήσεις, είπε:
«Η κορωνίδα της Δημοκρατίας είναι να γνωρίζει ο κάθε πολίτης και το σύνολο του εκλογικού σώματος, το όλο για τους αντιπροσώπους που καλείται να εκλέξει ασκώντας την εξουσία του ως λαός – πρόσωπα, συνδυασμούς και όσους τους στηρίζουν – και με αυτή την γνώση να προσέρχεται στις εκλογές και να ασκεί το ύψιστο δικαίωμά του σε μια Δημοκρατική και Ελεύθερη χώρα».
Ολοκληρώνοντας αυτή του την απάντηση, ρώτησε με νόημα το ακροατήριο: «Κυρίες, κύριοι, θεωρείτε ότι γνωρίζουμε το όλο πριν από την άσκηση του εκλογικού μας δικαιώματος;»
