Μεγάλη Παρασκευή

Στις πικροδάφνες φώλιασαν πυγολαμπίδες
πήραν μαζί τους τ΄άστρα τ΄ουρανού
κι εκεί στην μέση ενός μεσημεριού
κοκκίνισε η πλάση από αίμα αθώου περιστεριού.
Κείτεται νεκρό και άψυχο στο χώμα
στον κήπο με τ΄αστέρια τα πολλά
τα ροδοπέταλα ταράχτηκαν στ΄αλήθεια
με την απρόσμενη αντάρα κι ερημιά.
Ματώσανε οι καμπάνες και θρηνούνε
τα σύννεφα τρέχουν να κρυφτούν
σείστηκε η γη και πάγωσε ο αέρας
δακρύσανε κι οι στάλες τ΄ουρανού.
Μονολογήσανε τα πλάσματα κι οι Ώρες:
Ένα φιλί εστάθηκε αρκετό
στο πένθος την πλάση να βυθίσει,
τ΄ανείπωτα να μαρτυρήσει στον καιρό;
Επέρασαν τα χρόνια και διαβήκαν
και πέταξαν σαν ανέμελα πουλιά,
μονάχα η γη που βάφτηκε με αίμα
ακόμα κλαίει και πονά.

Λέλα Κατεχάκη, Αθήνα, 10 Απριλίου 2015
Φωτογραφία: «Τετέλεσται», από την σειρά "Δρόμοι να διαβείς", Λέλα Κατεχάκη, 2012

Author: Λέλα Κατεχάκη