Θα τον σταυρώναμε ξανά;
Ρώτησε.
Αν έρχονταν στην γη, πάλι θα τον σταυρώναμε;
Ξανάπε.
Μήνας Απρίλης, έτος σύγχρονο, σημερινό.
Κι αν ξανακατέβαινε, κι αν τον ξανασταυρώναμε,
σε ποιους θα ΄χε προλάβει να μιλήσει;
Ποιους θα ‘χε συναναστραφεί;
Κουβέντα δεν ακούστηκε από πουθενά.
Περασμένη νύχτα, φωνή καμιά,
η πόλη εκοιμότανε στα πλάνα όνειρά της,
Κάτι παφλασμοί ακούστηκαν μόνο
από την θάλασσα που ήτανε κοντά.
Θα τον ξανασταυρώναμε;
Ρώτησε ξανά.
Πιο δυνατά αυτή την φορά.
Κι αν ναι, ποιους θα είχε προλάβει να δει και να μιλήσει;
Φωνή καμιά. Κουβέντα δεν ακούστηκε.
Η πόλη εκοιμότανε στα ήσυχα όνειρά της.
– «Τα παιδιά και τους τρελούς,
τους ονειροπαρμένους και τους περιφρονημένους,
τους κατατρεγμένους και τους απελπισμένους,
τους κολασμένους και τους αδικημένους,
τους ταπεινούς και τους ερωτευμένους».
Σαν να άκουσε μια φωνή!
Ανάσα δεν επήρε και τέντωσε τ΄αυτί,
ν΄ακούσει την μεριά
που ερχότανε η φωνή.
Άχνα καμιά, ανάσα καμιά, λέξη καμιά από πουθενά.
Παράκουσε.
Η πόλη εκοιμότανε στα ανέφελα όνειρά της.
Κάτι παφλασμοί ακούγονταν μόνο φωναχτά
από την θάλασσα που ήτανε κοντά.
Λέλα Κατεχάκη, Αθήνα, 9 Απριλίου 2015
Φωτογραφία: "Εκτέλεση", από την σειρά "Τα δέντρα", Λέλα Κατεχάκη, 2013.
