Δραπέτες του μέσου όρου, ενάντια στους νομιμοποιημένους τυράννους
Ο Δούρειος Ίππος – σύμφωνα με την αρχαία ελληνική μυθολογία – ήταν ένα δώρο παγίδα. Στόχος του, η παραπλάνηση των Τρώων με τέχνασμα, με δόλο και πονηρία και η λεηλασία της πόλης.
Τα χρόνια πέρασαν και οι μύθοι έγιναν παραμύθια για παιδιά, χάνοντας το κύρος και την σημασία τους. Ξεχάστηκαν και μαζί τους, ξεχαστήκαμε και εμείς.
Ξεχασμένοι και παραπλανημένοι, σαν τους Τρώες, ανοίγουμε καθημερινά τις πόρτες της «πόλης» στο δώρο που λέγεται ενημέρωση – πληροφορία – αντικειμενική καταγραφή των ειδήσεων. Της πραγματικότητας.
Ποιας πραγματικότητας;
Ο σημερινός δούρειος ίππος είναι οι ίδιες οι λέξεις του κυρίαρχου λόγου. Του λόγου δηλαδή όλων των νομιμοποιημένων τυράννων. Των πουλημένων πολιτικών και πολιτικάντηδων, κατευθυνόμενης πνευματικής και καλλιτεχνικής ελίτ, κατευθυνόμενων δημοσιογράφων και κατευθυνόμενων ΜΜΕ.
Εκείνων που ενδεδυμένοι την μάσκα των δημοκρατικών τους φρονημάτων και τις αξίες του ανθρωπισμού – a priori, αποδεκτά και μη αμφισβητήσιμα – διαμορφώνουν τον κανόνα της πραγματικότητάς τους… σε κυρίαρχο λόγο!
Έναν κανόνα μέσα στον οποίο δεν υπάρχουν Προσωπικότητες και Προσωπικές Υπογραφές, αλλά ξερά νούμερα, στυγνοί αριθμοί και στέρφες λέξεις. Έναν κανόνα που κάθε προσπάθεια ανατροπής του, φαντάζει εξ΄αρχής μάταιη γιατί «έτσι είναι ο κόσμος και τίποτα δεν αλλάξει» ή «γιατί εσύ δεν έχεις την δύναμη να μπορείς να αλλάξεις τα πράγματα».
Η στατιστική, τα γκάλοπ, οι λίστες των ονομάτων στις ατζέντες των δημοσιογράφων, των καναλαρχών και των πάσης φύσεως πουλημένων ΜΜΕ, αλλά και η άποψη του δημοκρατικού «αριστερού αγωνιστή», κραυγάζουν καθημερινά, πως τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει, επιδιώκοντας την ακινησία και την διατήρηση του μέσου όρου.
Τέλος και Τελεία! Κάποιοι άνθρωποι δεν χωράνε στον μέσο όρο…
Είναι οι δραπέτες του μέσου όρου. Η τόσο αδιαπραγμάτευτη πραγματικότητα που θέλουν να τους «χαρίσουν ως δώρο» δεν τους ταιριάζει καθόλου, γιατί απλά δεν προσιδιάζει με την ίδια την Ζωή και την Δημιουργία.
Γιατί απλά στην καθημερινότητα δεν υπάρχει μέσος όρος, δεν υπάρχει ακινησία, δεν υπάρχει ίδιο και απαράλλαχτο! Στην πραγματική ζωή, δεν υπάρχει μέσος όρος! Έχει μέσο όρο η φύση;
Υπάρχουν Οράματα, Κόσμοι Ανεξερεύνητοι, συνεχής Αλλαγή, Ταυτότητα, Δημιουργία, Προσωπική Υπογραφή που ορίζεται από το προσωπικό Χάρισμα του καθενός, Τόλμη, Θάρρος, Αγώνας για το Α-ΝΟΗΤΟ και Πίστη για τον Μύθο!
Ένα μύθο όμως, όχι σαν παραμύθι για παιδιά ή για μεγάλους, αλλά σαν Πραγματικότητα όλων αυτών που δεν καταγράφονται στις στατιστικές κανενός – των Α-ΝΟΗΤΩΝ – που Ανυπότακτα κοιτούν στο μέλλον και βλέπουν, το οριζόμενο ανέφικτο και αδύνατο, που ΜΠΟΡΕΙ να γίνει και ΕΦΙΚΤΟ και ΔΥΝΑΤΟ.
Αρκεί να Πιστέψει κάποιος σε αυτό και να παλέψει για αυτό, με Σθένος.
