Οι εορταστικές εκδηλώσεις της Αποκριάς στην Ελλάδα, είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με τη ζωή και το θάνατο, τη χαρά και τη λύπη.
Ο εορτασμός της Αποκριάς, προέρχεται από τις Διονυσιακές και Βακχικές γιορτές και συμβολίζει το τέλος του χειμώνα και τον ερχομό της άνοιξης,
Συμβολίζει την Αναγέννηση, την Νίκη της Ζωής στον θάνατο και έτσι ο κύκλος Φύσης και Ζωής, συνεχίζει και σέρνει τον αιώνιο "χορό" του.
Χειμώνας και Άνοιξη, Λύπες και Χαρές, Ζωή και Θάνατος, όλα σε ένα κύκλο… και η Ζωή, συνεχίζεται εκατομμύρια χρόνια…
Στον λατρευτικό αυτό κύκλο, ακόμα και τα Ψυχοσάββατα της Αποκριάς, αλλά και της Σαρακοστής που θα ακολουθήσουν, αποτελούν μέρος αυτού του αέναου χορού.
Οι ζώντες τιμούν τις ψυχές των πεθαμένων, ο θάνατος ως φυσικό επακόλουθο της ζωής γίνεται αποδεκτός, το ίδιο όπως η αποδοχή της εναλλαγής της χαράς και της λύπης.
"Δώστε του χορού να πάει
τούτ’ η γη θα μας εφάει
τούτ’ η γη που την πατούμε
όλοι μέσα θε να μπούμε"
λέει το Αποκριάτικο τραγούδι, μιλώντας για μια από τις μεγαλύτερες αλήθειες επί γης.
Ο φαλλός ως στοιχείο της Αποκριάς σε αρκετές περιοχές της Ελλάδας, συμβολίζει ακριβώς την συνέχεια της Ζωής, την Διαιώνιση, την Αναπαραγωγή, την Ευτεκνία και την Αναγέννηση.
- Τα «ανίερα-ιερά» Αποκριάτικα της Δόμνας Σαμίου
Τα «ανίερα-ιερά» τραγούδια της Αποκριάς με την αθυροστομία τους τάραξαν τα νερά των σεμνότυφων όταν εκδόθηκαν σε δίσκο από την Δόμνα Σαμίου που με στοργή τα συνέλεξε και μας τα παρέδωσε.
Τραγούδια που γνωρίσαμε και θα γνωρίσουν – χάρις την Μεγάλη Κυρία της Παράδοσης – και οι επόμενες γενιές.
Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε, ότι η Δόμνα Σαμίου έσωσε από την λήθη τα τραγούδια αυτά καθώς και το παγανιστικό τελετουργικό πλαίσιο εντός του οποίου λέγονταν.
Τραγούδια που μέσα στην αθυροστομία τους, είναι συνδεδεμένα με συγκεκριμένη εποχή του κοσμικού χρόνου και με ρόλο ιερό. Αυτό της συνέχειας της Ζωής, που κατά τις αντιλήψεις των ανθρώπων της παραδοσιακής αγροτικής κοινωνίας, ήταν εξαιρετικά σημαντικός.
