Εάν ο Αλεξης Τσίπρας ήθελε να περάσει στην Ιστορία ως «ο Ελληνας πρωθυπουργός που δεν φόρεσε γραβάτα», προφανώς το έχει κατακτήσει και δεν χρειάζεται να καταβάλει καμία επιπλέον προσπάθεια. Αρκεί να είναι –ως προς αυτό, τουλάχιστον– συνεπής. Να μην αρχίσει δηλαδή να τη βάζει-βγάζει με διάφορες αφορμές. Λόγου χάρη, αυτό που ανέφερε σε συνέντευξή του στη ρωσική τηλεόραση, με αφορμή την επίσκεψή του στη Μόσχα και τη χθεσινή συνάντησή του με τον πρόεδρο Πούτιν. Υπενθύμισε ότι τη φόρεσε «όταν πετύχαμε μια πολύ σημαντική συμφωνία με τους Ευρωπαίους εταίρους μας (…) αλλά την έβγαλα την ίδια μέρα και στην ίδια ομιλία». Απογείωσε τον συμβολισμό όταν χαρακτήρισε «κατάκτηση» το γεγονός ότι έχει καταφέρει να είναι «ίσως ο μοναδικός Ευρωπαίος ηγέτης που έχω μπει στα πιο σημαντικά φόρα και στις πιο σημαντικές έδρες κυβερνήσεων, από το Κρεμλίνο μέχρι τον Λευκό Οίκο, και από το Βατικανό έως την Downing Street, και σε όλον τον κόσμο, και στο Πεκίνο και παντού, χωρίς γραβάτα». Υστερα, έκανε ένα ακόμη βήμα, παρομοιάζοντας τη γραβάτα με θηλιά στον λαιμό που έφυγε, δίνοντας μια ερμηνεία για την «επιτυχία» στο ζήτημα του «ελληνικού χρέους», που «μπορεί να μη διαγράφηκε αλλά…». Χθες το μεσημέρι, στην κοινή συνέντευξη Τύπου Αλ. Τσίπρα – Βλ. Πούτιν, Ρώσος δημοσιογράφος επανέφερε το θέμα, με νέα ερώτηση.
Προφανώς, λοιπόν, με τόσες συνδηλώσεις, η γραβάτα παύει να είναι ένα ενδυματολογικό αξεσουάρ. Παύει να είναι και μια κατ’ εξαίρεσιν αναφορά αφού ακόμη και στα «πιο σημαντικά φόρα» εντάσσεται στην ατζέντα των ερωταπαντήσεων. Παύει ακόμη να είναι και χαριτωμένο αστείο, καλαμπούρι ή curiosité. Η κοινοτοπία της επανάληψης αφαίρεσε από το «πείραγμα» τον στόχο, μοιάζει με αμήχανη γέφυρα, όταν όλα τα άλλα επιχειρήματα έχουν εξαντληθεί. Ούτε αντισυμβατικότητα ούτε αντισυστημισμός. Ενα μικρό μάθημα πολιτικής επικοινωνίας για το πώς το «δήθεν» ξεφουσκώνει· πώς δεν αντέχει γιατί δεν τροφοδοτείται από τίποτε άλλο (κάποιο επόμενο βήμα για τη χώρα). Και μετά άντε μάζεψέ το όταν αντί να συνδέσουν την πρωθυπουργία σου με την ανάπτυξη ή την ευημερία, με την προσπάθεια για βελτίωση έστω, σε «πυλώνες» όπως η παιδεία και η υγεία, αναφέρεσαι στα λεξικά ως παράδειγμα στο λήμμα «γραβάτα». Οσο κι αν οι οπαδοί το επικροτούν ως στυλ και οι αντίπαλοι το τρολάρουν ως κατάντια. Τίποτα από τα δύο. Δεν πρόκειται για μετατόπιση συζήτησης, αλλά για ανυπαρξία άλλου ενδιαφέροντος στο πρόσωπό σου.
