ΜΑΝΑ.
Η πιο γλυκιά λέξη, η πιο ιερή, η λέξη της ζωής μου η μεγάλη.
Ένας Άγγελος επι Γης.
Με το χαμόγελο στα χείλη πάντα, παρά τα δικά της προβλήματα, με ανιδιοτελή προσφορά στους γύρω της, με τα ταπεράκια της γεμάτα και με μοναδικό της σύνθημα ότι “μόνο η αγάπη και η καλοσύνη μένουν”.
Με μόνιμο πνεύμα συγχωρητικότητας και καλής προαίρεσης, με έναν καλό λόγο για όλους, μηδενός εξαιρουμένου.
Με το επικό ξεμάτιασμά της μέσω viber την ώρα των μαθημάτων που σκορπούσε χαρά και γέλιο στην τάξη και με τα επίμονα τηλεφωνήματά της την ώρα του μαθήματος αγωνιώντας να μάθει “αν η χορτόπιτα ήταν εντάξει”.
Με την ενθάρρυνσή της κάθε φορά που αγωνιούσα για τα μικρά και καθημερινά, και που με μια της κουβέντα μόνο “Θα τα καταφέρεις, μη φοβάσαι, είσαι η καλύτερη” έπαιρνε εν ριπή οφθαλμού κάθε αγωνία και ανησυχία μακριά.
Με το τραγούδι στα χείλη, ακόμη και στο κρεβάτι του πόνου.
Με τη συμμετοχή της στη χορωδία, στη θεατρική ομάδα, στο χορευτικό, στη λέσχη βιβλίου, με τις αγαπημένες φίλες της από τα Ε’ ΚΑΠΗ με τις οποίες περνούσε πολύ όμορφες στιγμές και τις ευχαριστώ θερμά για αυτό.
Οι τελευταίοι δύο μήνες ήταν οι πιο δύσκολοι της ζωής μου, αλλά ταυτόχρονα και οι πιο καθοριστικοί στο να αναθεωρήσω, να επαναπροσδιορίσω και να συνειδητοποιήσω:
ποιες είναι οι αλήθειες και ποια τα ψέματα στη ζωή μου,
ποιοι ειναι οι αληθινοί μου φίλοι,
πόσο πολύ δεμένη είμαι με κάποιους συγγενείς μου, κι ας μην βρισκόμαστε τόσο συχνά όσο θα θέλαμε,
πόσο πολύ με αγαπούν και με νοιάζονται τα παιδάκια μου, όπως κι εγώ άλλωστε,
πόσο ώριμα και ψύχραιμα διαχειρίστηκε το παιδί μου την όλη κατάσταση,
πως όταν επενδύεις σε σχέσεις φιλικές, συγγενικές, επαγγελματικές, η ανταπόδοση έρχεται αβίαστα ως φυσική εξέλιξη,
την ασημαντότητα της ταπεινής μας ύπαρξης και τη σπουδαιότητα του να επενδύουμε χρόνο και ενέργεια στα μικρά, αλλά σημαντικά.
Το σπουδαιότερο:
αυτές τις οχτώ εβδομάδες είδα μια γυναίκα να μάχεται παλικαρίσια για να κρατηθεί στη ζωή, ως γνήσια λέαινα, όπως άλλωστε και σε όλη τη διάρκεια της σύντομης ζωής της.
Πόσο τυχερή, ευλογημένη και ευγνώμων είμαι που υπήρξα κόρη της! Και πόσο μεγάλη η παρακαταθήκη και η ευθύνη να της μοιάσω, έστω και στο ελάχιστο!
Ευχαριστώ θερμά όλους τους μαθητές και γονείς που με στήριξαν με τον καλό τους λόγο, τη διακριτικότητα και κυρίως την υπομονή και την κατανόησή τους όλο αυτό διάστημα.
Ευχαριστώ από καρδιάς τους συγγενείς και φίλους που με στήριξαν σε αυτή τη δύσκολη περίοδο.
Ευχαριστώ τέλος όλους όσους την τίμησαν με την παρουσία τους στην εξόδιο ακολουθία της.
Αγγελική Μπάρδα
