Σύμφωνα με ην Φ.7/219218 /Δ1/13-12-2017 εγκύκλιό του Υπουργείο Παιδείας, ορίζεται μια καινούργια δράση στη σχολική ζωή της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, «Η τσάντα στο σχολείο».
Όλοι οι μαθητές θα αφήνουν την τσάντα τους στο σχολείο τουλάχιστον ένα Σαββατοκύριακο το μήνα. Βέβαια, όποιος μαθητής το επιθυμεί, θα μπορεί να πάρει την τσάντα του στο σπίτι.
Πιστεύω πως πρόκειται για ένα επιβεβλημένο και χρήσιμο παιδαγωγικό μέτρο και θα αποδειχτεί ευεργετικό για τα παιδιά, που κυριολεκτικά βασανίζονται να κουβαλάνε καθημερινά την υπέρβαρη τσάντα τους και τις «κατ’ οίκον εργασίες».
Αυτή τη δράση η Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδας (ΔΟΕ), χαρακτηρίζει «επικοινωνιακό τέχνασμα του υπουργείου» και ουσιαστικά αντιτίθεται στην εφαρμογή της.
Αντί λοιπόν να χαιρετίσει κατ’ αρχήν με ικανοποίηση το παιδαγωγικό αυτό μέτρο και να προτείνει βελτιώσεις, προφανώς για να δικαιολογήσει τον συνδικαλισμό της άρνησης και του τίποτα, επικαλείται στην ανακοίνωσή της τα χιλιοειπωμένα και ανιαρά: «Αύξηση δαπανών για την παιδεία, μαζικοί μόνιμοι διορισμοί εκπαιδευτικών, μείωση αναλογίας μαθητών ανά τμήμα, μείωση της διδακτέας ύλης, ολοήμερο σχολείο για όλους τους μαθητές, πραγματική παράλληλη στήριξη των μαθητών που την χρειάζονται, δίχρονη δημόσια υποχρεωτική προσχολική αγωγή και εκπαίδευση, λειτουργία σχολικών βιβλιοθηκών και χώρων ανάγνωσης…. μνημονιακές αντιεκπαιδευτικές πολιτικές…απουσία κατάλληλων χώρων για την φύλαξη της σχολικής τσάντας…»
Αναρωτιέμαι, σε τι εμποδίζουν το ξαλάφρωμα των παιδιών, όλα αυτά τα «επιχειρήματα» της ΔΟΕ, όχι ένα Σαββατοκύριακο το μήνα, αλλά και περισσότερα;
Φαλαγκάρας Σταύρος, εκπαιδευτικός
φωτο: Μουσείο ΠΑΙΔΕΙΑΣ, Παύλου Μπαλογιάννη Καλαμπάκα.
