Όσοι εργάζονται καθημερινά για πολλές ώρες σε υπολογιστή κινδυνεύουν να αναπτύξουν δυσκινησία της ωμοπλάτης, μια κατάσταση που μπορεί να προκαλέσει πόνο στους αυχένα και στους ώμους.
Σύμφωνα με μια κορεατική μελέτη, η οποία διερεύνησε τον επιπολασμό, την παρουσία πόνου στους αυχένα και τους ώμους, την αναπηρία και τις ώρες εργασίας σε υπολογιστές, η δυσκινησία της ωμοπλάτης είναι μια πολύ συχνή πάθηση σε όσους είναι επιφορτισμένοι με καθήκοντα που απαιτούν τη χρήση. υπολογιστή.
Μετά από τη διενέργεια διαφόρων εξετάσεων, οι ερευνητές βρήκαν ότι το 89,9% των συμμετοχόντων έπασχαν από αυτήν. Το 59,63% εμφανίστηκαν εμφανής δυσκινησία ωμοπλάτη και το 30,28% ήπια. Ο επιπολασμός του πόνου στον ώμο ήταν υψηλότερος, αλλά όχι τόσο όσο στον αυχένα.
«Με την πρόοδο της τεχνολογίας, ο αριθμός των εργασιών που τελούνται με τη βοήθεια των υπολογιστών υπολογιστών. Κατ’ επέκτασης των και ο επιπολασμός μυοσκετικών διαταραχών που προκαλούνται από τους. Έχει βρεθεί ότι η χρήση πληκτρολογίου για 4-6 ώρες την ημέρα τετραπλασιάζει την πιθανότητα πόνου στους αυχένα και τους ώμους, σε σύγκριση με τους ανθρώπους που το χρησιμοποιούν ελάχιστα μέσα στη μέρα.
Οι κίνδυνοι μακροχρόνιων μυοσκελετικών προβλημάτων που προκαλούν πόνο και αναπηρία, λόγω ακινησίας για μεγάλες χρονικές περιόδους, ακατάλληλη στάση και κακού σχεδιασμού του σταθμού. Μπορούν, επίσης, να προκύψουν από επαναλαμβανόμενες κινήσεις», εξηγεί ο Ορθοπαιδικός Χειρουργός δρ Παναγιώτης Πάντος , Διευθυντής της Ορθοπαιδικής Κλινικής τμήματος Άνω Άκρου στο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών και υπεύθυνος των τμημάτων Άνω Άκρου και Αθλητικών Κακώσεων της Osteon Orthopedic & Spine.
Πολλοί εργαζόμενοι βιώνουν μυοσκελετικό πόνο και όταν φορούν υπολογιστή, με τον πόνο στους αυχένα και τους ώμους να είναι και πάλι οι πιο συχνοί. Το μυρμήγκιασμα στα δάχτυλα και οι πόνοι στην πλάτη είναι επίσης πιθανά συμπτώματα.
Ο πόνος στον ώμο αφενός ταλαιπωρεί, αφετέρου έχει στην απόδοση αλλά και στη συνολική ευημερία των πασχόντων. Ευθύνεται για σοβαρά προβλήματα στη ζωή τους, που προκύπτουν από μειωμένη λειτουργική ικανότητα και απασχόληση.
Η πολύωρη καθημερινή εργασία με το κεφάλι προτεταμένο μπορεί να προκαλέσει σημαντική πίεση στους μαλακούς ιστούς της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης που το συγκρατούν. Η στάση αυτή μπορεί, επίσης, να επηρεάσει τη λειτουργία της ωμοπλάτης και του ώμου, προκαλώντας τη μεταβολή της κινηματικής της ωμοπλάτης δηλαδή δυσκινησία (δυσλειτουργία).
Η φυσιολογική κίνηση της ωμοπλάτης είναι στενά συνδεδεμένη με την κίνηση του χεριού, προκειμένου να λειτουργήσει ομαλά ο ώμος. Ένα μεγάλο ποσοστό ασθενών με δυσκινησία της ωμοπλάτης και με μεταβολές στη φυσιολογική θέση της σε κατάσταση ηρεμίας ή κατά τη δυναμική κίνηση της εμφανίζουν και σύνδρομο πρόσκρουσης ώμου ή αλλιώς σύνδρομο υπακρωμιακής προστριβής.
Αυτό συμβαίνει όταν το εξωτερικό εξωτερικό άκρο της ωμοπλάτης πιέζει το στροφικό πέταλο κάτω από αυτό – μια ομάδα τεσσάρων μυών που συνδέει την ωμοπλάτη με τον βραχίονα και ο ρόλος του είναι η ανύψωση και η περιστροφή του χεριού. Περιλαμβάνει ένα φάσμα παθολογιών, όπως: τενοντίτιδες (ερεθισμός ή ρήξη των τενόντων που συγκρατούν τις τέσσερις μύες του στροφικού πετάλου), θυλακίτες (φλεγμονή του θυλάκου της άρθρωσης) και παραμόρφωση του ακρωμίου.
Κοινό χαρακτηριστικό όλων είναι ο πόνος, ο οποίος μπορεί να ακτινοβολεί στο χέρι και να επιδεικνύεται κατά τη διάρκεια ορισμένων κινήσεων. Όταν η τενοντίτιδα και η θυλακίτιδα δεν αντιμετωπίζονται αμέσως είναι πιθανό να οδηγήσουν σε δυσκαμψία και οίδημα ή αίσθημα πρηξίματος», επισημαίνει ο δρ Πάντος.
Η διάγνωση του συνδρόμου πρόσκρουσης ώμου γίνεται με λήψη της ιστορικής εμφάνισης των συμπτωμάτων και με φυσική εξέταση, κατά την οποία ελέγχεται το εύρος της κίνησης χωρίς πόνο. Οι απεικονιστικές εξετάσεις που επιβεβαιώνουν την ύπαρξη του συνδρόμου είναι το υπερηχογράφημα, η ακτινογραφία και η μαγνητική τομογραφία. Κάθε μία από αυτές τις εξετάσεις δίνει διαφορετικές πληροφορίες για την άρθρωση του ώμου προκειμένου να υπάρχει μια πιο σαφής εικόνα της περιοχής.
Η γρήγορη διάγνωση και έναρξη της θεραπείας αυξάνει τις πιθανότητες ίασης με συντηρητικούς τρόπους, στους οποίους περιλαμβάνονται η ξεκούραση, η παγοθεραπεία, η χορήγηση αναλγητικών – μη στεροειδή αντιφλεγμονωδών φαρμάκων, η φυσικοθεραπεία, η μυϊκή ενδυνάμωση των μυών του ώμου και η βελτίωση της κινητικότητας της άρθρωσης. . Υπάρχει, επίσης, η επιλογή της έγχυσης κορτικοειδών και τοπικών αναισθητικών στον υπακρωμιακό χώρο, η οποία όμως δεν πρέπει να υπερβαίνει τις τρεις φορές.
«Η αρθροσκόπηση ώμου αποτελεί τη βέλτιστη επιλογή, όταν η συντηρητική θεραπεία δεν φέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα, τα ποσοστά επιτυχίας της που ξεπερνούν το 90%», προσθέτει ο δρ Πάνος και καταλήγει:
«Για την αποφυγή μιας τέτοιας εξέλιξης, δηλαδή της δυσκινησίας της ωμοπλάτης και τελικά συνδρόμου πρόσκρουσης, οι εργαζόμενοι που χρησιμοποιούν υπολογιστή για ώρες την ημέρα θα πρέπει να υιοθετήσουν σωστή στάση σώματος, να επιδιώξουν εργονομία στη θέση εργασίας τους και να κάνουν συχνά διαλείμματα.
Όσοι έχουν αποκτήσει δυσκινησία ωμοπλάτη θα πρέπει να κάνουν ασκήσεις για τη σταθεροποίηση της ωμοπλάτης και την ενίσχυση των μυών του ώμου».
