*Αφιέρωμα στα 50ά γενέθλια του ΠΑΣΟΚ
Αποτελεί παραδοξότητα – κι αυτό έχει τη λογική του εξήγηση – στα γενέθλιά τους να αποφεύγουν κάποιοι να πουν την ηλικία τους, ενώ στον εορτασμό των γενεθλίων κάποιας επιχείρησης ή πολιτικού Κόμματος διατυμπανίζουμε τα χρόνια…Όσο πιο πολλά είναι, τόσο πιο δυνατή είναι η προβολή τους.
Γιατί άραγε;
Πενήντα Χρόνια ΠΑΣΟΚ, λοιπόν: Ε! ΚΑΙ…ίσως πουν κάποιοι, αν όχι φωναχτά, τουλάχιστον ψιθυριστά και ίσως λίγο ειρωνικά…Το ΠΑΣΟΚ μεσήλικας…ή τα κόμματα όσο μεγαλώνουν τόσο ξανανιώνουν; Δεν ακολουθούν κι αυτά τους φυσικούς-βιολογικούς νόμους; Δεν γεράζουν τα κόμματα, γι αυτό και δεν κρύβουν την Ηλικία τους; Τουναντίον την υπερπροβάλλουν ως ακαταμάχητο στοιχείο αντοχής και πολιτικής ικμάδας.
Τα γενέθλια, κάθε είδους ΓΕΝΈΘΛΙΑ (Γένος +Άθλος) τα συνοδεύει και μία άλλη παραδοξότητα. Πώς δικαιολογείται ο άνθρωπος να γιορτάζει την αρχή των δοκιμασιών (άθλων) του; Συνήθως γιορτάζουμε τα ευχάριστα, εκτός εάν έχουμε να επιδείξουμε σπουδαίους “ΑΘΛΟΥΣ”…
Το ΠΑΣΟΚ ως κόμμα και πολιτικός σχηματισμός ποιους άθλους έχει να επιδείξει; Την αντοχή και πολιτική του επιβίωση για 50 χρόνια; Την δικαίωση των οραμάτων και των διακηρύξεών του; Την διαχρονικότητα και επικαιρότητα των βασικών ιδεολογικών του θέσεων; Την ιδεολογική συνέπεια και συνέχεια; Την αναμόρφωση της Ελλάδας; Την ανάδειξη της χώρας μας σε πρωταγωνιστή των εξελίξεων στα Βαλκάνια και στην Ευρώπη;…
ΕΡΩΤΉΜΑΤΑ και ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ
Για πολλοστή φορά θα ακούσουμε ή θα διαβάσουμε την Ιδρυτική Διακήρυξη…Προσοχή, όμως, μήπως αυτή καταστεί η Ιερά Βίβλος των οπαδών του ΠΑΣΟΚ και εμποδίσει την ανανέωση και την προσαρμογή στα νέα δεδομένα…Ό,τι δεν ανανεώνεται…αργοπεθαίνει…
Ακόμη και το μανιφέστο του Λένιν έχει ανάγκη από ανανέωση…
“ΤΡΕΙΣ ΤΟΥ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ ΝΑ ΠΕΡΝΑΣ” και να…
1ον: Να ΘΥΜΑΣΑΙ πως ένα κόμμα αφουγκραζόμενο τις ανάγκες, τα αιτήματα και τις προσδοκίες ενός λαού μπόρεσε να τα συνθέσει σε μία Πολιτική Πρόταση και σε ένα Κυβερνητικό Πρόγραμμα και να κυριαρχήσει στην πολιτική ζωή της χώρας για 50 χρόνια, άλλοτε ως Κυβέρνηση κι άλλοτε ως Αντιπολίτευση (μείζων ή ελάσσων).
2ον: Να ΜΑΘΑΙΝΕΙΣ για το ρόλο του Ατόμου και του Ηγέτη (Ανδρέας Παπανδρέου) στην διαμόρφωση των κοινωνικών και πολιτικών εξελίξεων…Αλλά και τις Ευθύνες του Λαού, ως ιστορικού υποκειμένου, στη συνδιαμόρφωση του “ιστορικού γίγνεσθαι” μιας χώρας. Ίσως εντρυφώντας ο ιστορικός στην ιστορική διαδρομή του ΠΑΣΟΚ και στην δράση του ιστορικού Προέδρου του να δώσει μια απάντηση στο διαχρονικό ερώτημα: “Το ΑΤΟΜΟ ή το ΠΛΗΘΟΣ-Μάζα γράφει την Ιστορία;“.
3ον: Να ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΖΕΣΑΙ για τη δύναμη των συνθημάτων (“Το ΠΑΣΟΚ στην Κυβέρνηση, ο Λαός στην Εξουσία”) που στον πυρήνα τους εμπεριέχουν στοιχεία προπαγάνδας ή και υπεραπλούστευσης της πραγματικότητας. Στο σημείο αυτό τα συνθήματα τείνουν να λειαίνουν το έδαφος για τον ΛΑΪΚΙΣΜΟ. Γιατί ό,τι στοχεύει στην κολακεία του λαού υπόρρητα αποσκοπεί στην χειραγώγησή του.
4ον: Να ΣΤΟΧΑΖΕΣΑΙ ως Πολίτης πως η άκριτη οικονομική παροχολογία και η άμετρη υποσχεσιολογία από την πλευρά του κράτους χωρίς να “συμφωνούν” τα οικονομικά δεδομένα στο τέλος αντί για την οικονομική αναβάθμιση του λαού μπορεί να οδηγήσουν στην οικονομική εξάρτησή του (υπερχρέωση, χρέος, ΔΝΤ…).Άλλο φιλολαϊκή πολιτική και άλλο να υποθηκεύεις το μέλλον των επόμενων γενεών στο όνομα μιας ακατανόητης και επικίνδυνης λατρείας του παροντισμού.
5ον: Να ΚΡΙΝΕΙΣ και να ΚΑΤΑΚΡΙΝΕΙΣ πως ο εθισμός στην εξουσία χωρίς τον απαραίτητο πολιτικό έλεγχο εκτρέφει την αυθαιρεσία και επωάζει τα σκάνδαλα, ιδιαίτερα σε εκείνα τα κυβερνητικά στελέχη που χαρακτηρίζονται από “ελαστική συνείδηση”. Κι αυτό γιατί στον μέσο Έλληνα για πολλά χρόνια και καταχρηστικά η Κομματικοποίηση βαπτίστηκε ως υγιής Πολιτικοποίηση.
6ον: Να ΕΡΜΗΝΕΥΕΙΣ με πολιτική λογική πως κάποια συνθήματα μπορεί να διατυπώθηκαν ή να προβλήθηκαν χάριν “παιδιάς“, όπως το “ΤΣΟΒΟΛΑ ΔΩΣ΄ ΤΑ ΟΛΑ” ή κάποια άλλα για λόγους επικοινωνιακούς και ως έμμεσο μήνυμα στους “μεγάλους και δυνατούς” συμμάχους μας, όπως τα: “ΕΟΚ και ΝΑΤΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ”, “ΕΞΩ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ” ή ακόμη και το “ΒΥΘΙΣΑΤΕ ΤΟ ΧΟΡΑ”, ωστόσο διαμόρφωσαν ανάμεσα στο λαό μία πολιτική σκέψη, μία αντιδυτική κουλτούρα αλλά και γονιμοποίησαν με θετικό τρόπο τον υγιή πατριωτισμό και το αίσθημα της εθνικής υπερηφάνειας.
7ον: Να ΠΑΡΑΔΕΧΕΣΑΙ με εσωτερική γενναιότητα πως τα πολιτικά λάθη του αντιπάλου είναι και αυτά κομμάτι του πολιτικού παιχνιδιού και πως οι “Μεγάλοι Ηγέτες” κάνουν και τα μεγάλα λάθη. Γι αυτό χρειάζεται η σκληρή αντιπολίτευση για να στηλιτεύει αλλά και να προτείνει-αντιπροτείνει…
8ον: Να ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ και να ΑΠΟΔΕΧΕΣΑΙ πως το ανθρώπινο στοιχείο ενός πολιτικού Ηγέτη είναι η Δύναμη και η αδυναμία του. Ο ΑΝΔΡΈΑΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ συνιστά την πιο αντιπροσωπευτική περίπτωση αυτής της διαπίστωσης-παραδοχής. Αν εκλείψει το ανθρώπινο στοιχείο από την άσκηση της Εξουσίας κινδυνεύουμε από τον Πολιτικό-Τεχνοκράτη. Αν, όμως, αυτό κυριαρχήσει απόλυτα τότε δυσκολεύονται οι δύσκολες αλλά αναγκαίες πολιτικές αποφάσεις. Σε αυτό το πλαίσιο αιτιολογούνται και οι φανατικοί θαυμαστές όπως και οι φανατικοί εχθροί του ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ.
9ον: Να ΑΠΟΔΟΜΕΙΣ με λογικά επιχειρήματα και πολιτικά κριτήρια το έργο του πολιτικού σου αντιπάλου και όχι με κομματικές κραυγές και ιδεολογικές εμπάθειες. Όταν ένας πολιτικός διετέλεσε για χρόνια Πρωθυπουργός (6 θητείες:) και όταν το κόμμα του (ΠΑΣΟΚ) το ψήφισαν στα 50 του χρόνια 6/10 πολίτες σύμφωνα με κάποια αδιάσειστα στοιχεία, τότε οφείλεις τον απαιτούμενο σεβασμό, όπως επιτάσσει ο Πολιτικός Πολιτισμός. Στην πολιτική κανείς δεν είναι αλάθητος, αρκεί τα λάθη να μην έχουν στόχευση τον προσπορισμό ιδίου όφελους και ιδιαίτερα οικονομικού.
10ον: Να ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙΣ την πολιτική προσφορά του αντιπάλου σου σε κάποιον τομέα, έστω κι αν κρίνεις αρνητικά το όλον έργον του. Το ΠΑΣΟΚ ως κόμμα με πολυετή δραστηριότητα για 50 χρόνια σίγουρα έκανε πολλά λάθη, όπως σημαντική ήταν και η προσφορά του σε πολλούς τομείς με κορυφαίους αυτούς που σχετίζονται και περιλαμβάνονται στην ιστορική διακήρυξή του (3 Σεπτεμβρίου 1974). “Εθνική Ανεξαρτησία, Λαϊκή Κυριαρχία, Κοινωνική Απελευθέρωση, Δημοκρατική διαδικασία”.
Σε όλα τα παραπάνω και ως ένα δείγμα πολιτικής γενναιότητας θα μπορούσε να προστεθεί η θέση του ιστορικού στελέχους της Αριστεράς Λεωνίδα Κύρκου για την προσφορά του ΠΑΣΟΚ. “Το ΠΑΣΟΚ ριζοσπαστικοποίησε πολιτικά ένα μεγάλο πλήθος ανθρώπων…” Και έφερε στο προσκήνιο, θα πρόσθετα εγώ, εκείνα τα κοινωνικά στρώματα που για πολλές δεκαετίες βρίσκονταν στο πολιτικό περιθώριο και στις υπώρειες του “Πολιτικού Γίγνεσθαι”. Δεν το λες και λίγο αυτό!
Κι αυτό γιατί είναι σημαντικό για μία υγιή ΔΗΜΟΚΡΑΤΊΑ ο Πολίτης να λογίζεται και να αισθάνεται ως Πολιτικό Υποκείμενο και όχι ως ΑΝΤΙΚΕΊΜΕΝΟ. Να ενεργεί με πολιτικά κριτήρια και να δρα με πάθος εμποτισμένο με την απολλώνια σωφροσύνη και ηρεμία. Δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο.
Ιδού, λοιπόν, το ζητούμενο για το νέο πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και για όλους τους πολιτικούς αρχηγούς. Κι αυτό γιατί στη ΔΗΜΟΚΡΑΤΊΑ οι πολιτικοί αρχηγοί δεν ασκούν μόνον την “κατά νόμον” εξουσία αλλά ταυτόχρονα και ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΟΥΝ τους Πολίτες σε όλα τα επίπεδα.
Γι αυτό στους εορτασμούς των 50 χρόνων από τη “γέννηση” του ΠΑΣΟΚ ας μην διολισθήσουν οι επετειακοί λόγοι από την ΜΝΗΜΗ και την ΑΝΑΜΝΗΣΗ των πεπραγμένων του κόμματος σε ένα ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ. Κι αυτό γιατί η ΜΝΗΜΗ (*Μιμνήσκομαι) έχει πολλές χρήσεις.
*Σε παράκληση φίλου αναγνώστη μου να συμπεριλάβω και την υποθετική ερώτηση-διαπίστωση «Πώς θα ήταν η Ελλάδα χωρίς ΠΑΣΟΚ» του απάντησα πως η μέθοδος “εκ του αντιθέτου απόδειξις” είναι μεν επιστημονικά αποδεκτή, αλλά όχι και σε τέτοιου είδους πολιτικές υποθέσεις, αφού γνωρίζουμε πως “η Ιστορία γράφεται με γεγονότα” και όχι με υποθέσεις.
*ΠΗΓΗ: Blog “ΙΔΕΟπολις” Ηλία Γιαννακόπουλου Φιλιλόγου
