Του Χρήστου Σταμόπουλου, δικηγόρου
Απ’ τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι και τα μετάλλια που κατέκτησαν οι αθλητές (η Ελλάδα έλαβε τη 51η θέση της κατάταξης), πρέπει να δούμε, με αφορμή τους, και μερικά άλλα πράγματα πολύ σημαντικά. Και να εμβαθύνουμε σ’ αυτά.
ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΗ: όταν οι αθλητές μας ξεχωρίζουν, διακρίνονται και πρωτεύουν παγκοσμίως, όχι μόνο ξεχνάμε τον απαράδεκτο και ανήθικο ρατσισμό που είχαμε επιδείξει απέναντί τους – όταν ακόμα ήταν άσημοι και «κοινοί θνητοί» -, αλλά τους αποθεώνουμε και τους δοξάζουμε υπέρμετρα, ζητιανεύοντας λίγη “εθνική υπερηφάνεια” απ’ τη δόξα και τη φήμη τους, χωρίς ίχνος ντροπής, ενοχής ή αυτοκριτικής για τον πρότερο φασιστοειδή ρατσισμό μας. Αυτό πρώτα απ’ όλα αφορά την ελληνική Πολιτεία, αλλά και ομάδες ή μεμονωμένα άτομα της κοινωνίας μας.
Τα παραδείγματα αφθονούν. Η αφθονία τους πηγάζει απ’ τις άφθονες αιτίες ρατσισμού και μη αποδοχής του άλλου, του διαφορετικού, που ενδημούν στην κοινωνία μας, με την καλλιέργειά τους απ’ τις κυβερνήσεις, τα κυρίαρχα ΜΜΕ και τις εξουσίες εν γένει.
Ας πάμε στους δυο σημαιοφόρους της πατρίδας μας στο Παρίσι: Γιάννης Αντετοκούνμπο (τελετή έναρξης) και Μανόλης Καραλής (τελετή λήξης). Δύο μεγάλοι αθλητές και ταυτόχρονα δυο υπέροχοι άνθρωποι.
Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, αν και γεννημένος στην Ελλάδα, δεν ήταν Έλληνας. Αλλοδαπός, μαύρος, φτωχός, κυνηγημένος, ζούσε στο περιθώριο. Τα γράφει καλύτερα αθηναϊκή εφημερίδα: “μεγαλωμένος στο περιθώριο της ελληνικής κοινωνίας μαζί με τα ρακένδυτα αδέλφια και τους πάμπτωχους γονείς του, νηστικός, κυνηγημένος, ένα αγόρι λιπόσαρκο που βγήκε στη βιοπάλη προτού ακόμη βγάλει γένια, ονειρευόταν να ξεφύγει απ’ τη μιζέρια, να βγει από το σκοτάδι, να σταθεί ευθυτενής κάτω από τους προβολείς και να εκπροσωπήσει ολόκληρο το έθνος στο οποίο έμαθε να ανήκει” (εφ. ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ).
Ο Γ. Αντετοκούνμπο έγινε Έλληνας με πολιτογράφηση, όταν έφευγε για το NBA και είχε ήδη γίνει γνωστός παγκοσμίως. Η ειρωνεία είναι ότι τον έκανε Έλληνα ο ακροδεξιός και εθνικιστής Σαμαράς, ο οποίος μόλις ανέλαβε πρωθυπουργός ανέστειλε αμέσως τον νόμο με τον οποίο αποκτούσαν ιθαγένεια τα παιδιά αλλοδαπών που είχαν γεννηθεί εδώ ή φοιτούσαν στα ελληνικά σχολεία. Μπροστά όμως στον διάσημο πλέον Γιάννη ο “πατριώτης” πρωθυπουργός μας έκανε γαργάρα τα εθνικιστικά και ρατσιστικά αντανακλαστικά του. Οποία υποκρισία και κοροϊδία υφιστάμεθα απ’ τους πολιτικούς μας!
Ο Μανόλης Καραλής, αν και Έλληνας εκ γενετής, έπεσε θύμα πρωτοφανούς, βάναυσου και – το κυριότερο – αδιάκοπου ρατσισμού στην ίδια του τη χώρα, επειδή, όπως λέει ο ίδιος, «είμαι Έλληνας μαύρος» (αφού η μητέρα του κατάγεται από την Ουγκάντα)!
Επί έξι χρόνια, σ’ ολόκληρο το Δημοτικό, αυτός και η δίδυμη αδελφούλα του (επίσης μαύρη) ήταν τα “μαυράκια” της τάξης, δεχόμενα συνεχές μπούλινγκ από ομάδα συμμαθητών τους, προερχόμενων από οικογένειες όπου οι ρατσιστικές ιδέες ανθούσαν. Απομονωμένα, κάθονταν και τα δυο τους στο παγκάκι και έκλαιγαν! όπως έχει δηλώσει ο ίδιος ο αθλητής.
Αλήθεια, πού ήταν οι δάσκαλοι;
Πού ήταν η Διεύθυνση και όλοι οι θεσμοί του κράτους;
Πού ήταν η ελληνική κοινωνία και οι κοινωνικοί φορείς;
Ο Έλληνας αθλητής αντιμετώπισε μεγαλώνοντας ακόμη μεγαλύτερο ρατσισμό. Τον στοχοποίησε Έλληνας ρατσιστής ομοσπονδιακός προπονητής! Έφτασε να του πει: «Το άλμα επί κοντώ δεν είναι για τους μαύρους. Πάρε τη μάνα σου και πηγαίνετε στην Ουγκάντα!».
Μετά από χρόνια, πρώτα τα αθλητικά και μετά τα ποινικά δικαστήρια τιμώρησαν τον ρατσιστή ομοσπονδιακό (!) προπονητή, ωστόσο η ζημιά είχε γίνει. Ο επικοντιστής ολυμπιονίκης αθλητής μας περιέπεσε σε κρίση πανικού, με αποτέλεσμα το άγχος και τη σοβαρή κατάθλιψη. Με μεγάλες προσπάθειες και ισχυρή θέληση ο Καραλής κατόρθωσε να βγει απ’ το μαύρο σκοτάδι στο οποίο είχε περιέλθει, αποτέλεσμα μακροχρόνιου ρατσισμού στην ίδια του την πατρίδα, επειδή ήταν… μαύρος!
Αξιοσημείωτη είναι και η περίπτωση του ομογενούς από την Αλβανία πολυνίκη ολυμπιονίκη Πύρρου Δήμα. Όταν πρωτοήρθε στην Αθήνα και κυκλοφορούσε με το Αστικό, όπως δήλωσε ο ίδιος, σήκωνε και τα δυο του χέρια για να κρατηθεί απ’ τη χειρολαβή, για να μην θεωρηθεί ύποπτος κλέφτης Αλβανός!
Μόλις όμως αναδείχτηκε το ταλέντο στην άρση βαρών του Πύρρου Δήμα, όχι μόνο έπαψε να θεωρείται «ύποπτος κλέφτης Αλβανός», αλλά με συνοπτικές διαδικασίες του απονεμήθηκε η ελληνική ιθαγένεια, για ν’ ακολουθήσει με τις επιτυχίες του η δόξα και το άφθονο χρήμα στις τσέπες του.
Και στην Κύπρο τα ίδια συμβαίνουν. Ο εκ γενετής Κύπριος πολίτης και σήμερα ολυμπιονίκης Μάριος Γεωργίου, όπως ο ίδιος αποκάλυψε με δηλώσεις του στο Παρίσι, από μικρός δέχτηκε επανειλημμένα στην πατρίδα του την Κύπρο μπούλινγκ, επειδή στη φυσιογνωμία του φέρνει τα φυλετικά χαρακτηριστικά της Φιλιππινέζας μητέρας του.
Βλέπουμε λοιπόν πως στην Ελλάδα κινδυνεύει να πέσει θύμα ρατσισμού Έλληνας, αλλοδαπός, ομογενής, κάθε άνθρωπος. Δυστυχώς, το ίδιο συμβαίνει και σε άλλες χώρες.
Μπορεί σήμερα κάποιοι απ’ τους παραπάνω πρωταθλητές να μην έχουν καμιά σχέση με τον λαό και τα προβλήματά του. Πέρασαν πια στην άλλη όχθη. Ανήκουν στον κόσμο των πλουσίων. Ο Γιάννης, ως σταρ του NBA, είναι πολυεκατομμυριούχος και ο Πύρρος έχει φουσκωμένες τις τσέπες από χρήμα και τα μυαλά του μεταλλαγμένα, ξεχνώντας το παρελθόν του. Έτσι είναι ο καπιταλισμός. Νοιάζεται για τους λίγους (ελάχιστους) και πετά τους πολλούς στον κοινωνικό Καιάδα! Και ταυτόχρονα τους θέλει να αλληλοτρώγονται.
Δυστυχώς, η μη ανοχή στον διαφορετικό συνάνθρωπό μας, η ξενοφοβία, η μισαλλοδοξία, ο εθνικισμός, η θρησκοληψία, ο ρατσισμός, ο φασισμός, έχουν ρίζες και ενίοτε βρίσκουν πρόσφορο έδαφος ανάπτυξης και μόλυνσης του σώματος της ελληνικής κοινωνίας, έδαφος που λιπαίνεται από τους εκμεταλλευτές και καταπιεστές του λαού μας και τα ΜΜΕξαπάτησης και Αποβλάκωσης, τα οποία ελέγχουν.
Λέμε ΝΑΙ στην ισότητα, την ανοχή, τη δικαιοσύνη, την κοινωνική αλληλεγγύη, τη φιλία και την ανθρωπιά. Λέμε ΝΑΙ στον αγώνα για έναν κόσμο καλύτερο και πιο δίκαιο!
