Για άλλη μια φορά διαπιστώσαμε πόσο ανίσχυροι είμαστε απέναντι στη φύση. Αυτή τη φορά ήταν ο ισχυρός αέρας που μας απέτρεψε να ανεβούμε στην Καράβα, όπως ήταν προγραμματισμένο. Ήταν τόσο ισχυρός που μετά βίας μπορούσαμε να σταθούμε όρθιοι, έτσι αποφασίσουμε να μη διακινδυνεύσουμε την ασφάλεια μας και να κινηθούμε σε χαμηλότερο υψόμετρο και όσο το δυνατόν πιο απάνεμο μέρος.
Νέος μας προορισμός το Αισθητικό Δάσος Γ. Καραϊσκάκη ( χαρακτηρίστηκε ως Αισθητικό σύμφωνα με το Π.Δ. 93122-1-1974 ,Φ.Ε.Κ. 31 Α / 74) το οποίο εκτείνεται στις ανατολικές απολήξεις προς τη Θεσσαλική πεδιάδα της Νοτίου Πίνδου και ειδικότερα στις δυτικές προσβάσεις της κορυφογραμμής «Κρανιώτη» των Αγράφων. Βρίσκεται στο Δήμο Μουζακίου κοντά στους οικισμούς Μουζακίου και Μαυρομματίου.
Ως Αισθητικά Δάση (Ν.Δ.996/71(Άρθρο 3, Παρ.2) χαρακτηρίζονται δάση ή φυσικά τοπία που έχουν ιδιαίτερη αισθητική, οικολογική, υγιεινή και τουριστική σημασία και επιβάλλεται η προστασία της χλωρίδας, πανίδας και του ιδιαίτερου φυσικού κάλους.
Τα Αισθητικά Δάση έχουν θεσμοθετηθεί βάσει της δασικής νομοθεσίας και περιλαμβάνουν δασικά τοπία με ιδιαίτερο αισθητικό και οικολογικό ενδιαφέρον, που έχουν σκοπό εκτός από την προστασία της φύσης να δώσουν την ευκαιρία στο κοινό να γνωρίσει και να απολαύσει το φυσικό περιβάλλον με διάφορες δραστηριότητες αναψυχής. Σ αυτά απαγορεύεται το κυνήγι, η βοσκή, η συλλογή φυτών, η υλοτομία και άλλες ανθρώπινες δραστηριότητες που συντελούν στην αλλοίωση και καταστροφή του ιδιαίτερου φυσικού περιβάλλοντός τους.
Το δάσος της Ιεράς Μονής Αγίου Γεωργίου- Καραϊσκάκη, όπως προκύπτει από τα τηρούμενα στοιχεία των αρχείων της Μονής και αυτών του Δασαρχείου Μουζακίου, κατέχεται και νέμεται από την παραπάνω Μονή από αμνημονεύτων χρόνων και διαχειρίζεται κατόπιν σχετικών διαταγών του Υπουργείου Γεωργίας θεωρούμενο ως διακατεχόμενο, αφού απόφαση αναγνώρισης της ιδιοκτησίας αυτού δεν υπάρχει.
Το αισθητικό δάσος “Γεωργίου Καραϊσκάκη” έχει έκταση 2520 στρέμματα με μεικτή βλάστηση και ανήκει στην παραμεσογειακή ζώνη βλάστησης.
Αποτελείται από βλάστηση αείφυλλων και φυλλοβόλων πλατύφυλλων ειδών όπως βελανιδιές, γαύρος, πουρνάρι, φιλύκι, οστρυά, σφεντάμι, κουμαριά, καστανιά, φράξος, άγριογκορτσιές, πλατάνια,ιτιές κοντά στα ρέματα, κλπ.
Κυρίαρχα δέντρα οι βελανιδιές και τα πουρνάρια ενώ παλιότερα υπήρχαν και πολλές κουμαριές. Σήμερα ελάχιστες απέμειναν. Αξίζει να γνωρίζουμε ότι, ανάμεσα στα διάφορα είδη βελανιδιάς, εδώ βρίσκουμε και τη σπάνια Βελανιδιά Αιγκύλωψ [Quercus Aegilopw.]. Κύριο χαρακτηριστικό αυτής της βελανιδιάς είναι τα μεγάλα βελανίδια.
Η πορεία μας ξεκίνησε από την παλιά γέφυρα του Πάμισου ποταμού απέναντι από το Δημαρχείο Μουζακίου με πορεία προς την Ι.Μ.Αγίου Γεωργίου και μετά από λίγα μέτρα μπήκαμε στο πρώτο από τα πολλά μονοπάτια του δάσους. Σε αυτό το χαμηλό υψόμετρο κυριαρχεί το πουρνάρι το οποίο μας μας σκεπάζει και μας προφυλάσσει τέλεια από τον αέρα.
Συνεχίζουμε την πορεία μας μες στο δάσος και σιγά σιγά τη θέση του πουρναριού παίρνει ένα όμορφο δρυόδασος. Γρήγορα παρατηρούμε ότι πράγματι κάποια βελανίδια είναι πολύ μεγάλα, καρποί της βελανιδιάς Αιγκύλωψ.
Πρώτη μας στάση η σπηλιά του Γεωργίου Καραϊσκάκη , το μέρος που τον Απρίλιο του 1782 γεννήθηκε ο Ήρωας του 1821. Λίγα μέτρα πιο πέρα συναντάμε το μεγάλο σταυρό που φωτίζεται και τα βράδια φαίνεται από χιλιόμετρα μακριά. Η θέα προς τον κάμπο καταπληκτική…
Συνεχίζουμε βγαίνοντας για λίγο στο δρόμο και ξαναμπαίνουμε μέσα στο δάσος περνώντας πάνω από την Αγία Αικατερίνη κι ακολουθούμε το μονοπάτι προς Ελληνόπυργο.
Δεύτερη στάση μια πηγή λίγο πριν τον Άγιο Αθανάσιο αφού έχουμε ήδη διανύσει 7 χιλιόμετρα. Αποφασίζουμε να κινηθούμε διαγώνια προς την κορυφή «Κρανιώτης» από ένα ακόμη πανέμορφο μονοπάτι. Βγαίνοντας από την άλλη πλευρά το σκηνικό αλλάζει η πυκνή βλάστηση αραιώνει, βλέπουμε τα χιονισμένα άγραφα ενώ λίγα μέτρα πιο κάτω μας κυλά το Μέγα Ρέμα. Κινούμαστε κυκλικά γύρα από το βράχο και συνεχίσουμε την πορεία μας έως την Ι.Μ Αγίου Γεωργίου «Καραϊσκάκη» όπου κάνουμε μια ολιγόλεπτη στάση.
Το ιστορικό μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου στο Μαυρομμάτι Καρδίτσας, θεωρείται σημαντικό όχι μόνο γιατί εκεί ορκίστηκε ο ήρωας της επανάστασης Γεώργιος Καραϊσκάκης, αλλά διαχρονικά ήταν το στολίδι της περιοχής ως εξαιρετικό δείγμα λαϊκής αρχιτεκτονικής.
Δυστυχώς κατεδαφίστηκε το 1989 με απόφαση του τότε Μητροπολίτη Θεσσαλιώτιδος Κλεόπα (1913-1999), αλλά κανείς μέχρι σήμερα δεν έχει βρει απάντηση για την πράξη αυτή. Τα κελιά που χρησιμοποιούνταν από τους μοναχούς ήταν σε καλή κατάσταση και δεν είχε αναφερθεί στατικό πρόβλημα στο σύνολο του κτιρίου.
Η απόφαση αυτή προκάλεσε την αντίδραση και τις έντονες διαμαρτυρίες κατοίκων της περιοχής, οι οποίοι προσέφυγαν στα δικαστήρια, αλλά φάνηκαν αδύναμοι να αποτρέψουν το πολιτιστικό έγκλημα. Αντιθέτως, λέγεται ότι για να συγκαλυφθούν οι όποιες ευθύνες αρμοδίων κυκλοφόρησε το ευφάνταστο σενάριο ότι οι μπουλντόζες δούλεψαν για να αποκαλύψουν τον θρυλούμενο κρυμμένο θησαυρό του «Αλή Πασά» από την εποχή της Τουρκοκρατίας!…
Για να κατέβουμε επιλέγουμε το πανέμορφο μονοπάτι που υπάρχει από την μονή προς τον ποταμό Πάμισο στο ύψος της ΔΕΗ (το οποίο πλέον χρήζει συντήρησης).
Στη διαδρομή μας συντροφεύει το κελάρυσμα από τα νερά του ρέματος Αγίου Γεωργίου και πριν το καταλάβουμε φτάνουμε στο δρόμο, όπου λίγα μέτρα πιο πέρα συναντάμε τα αυτοκίνητα μας, συμπληρώνοντας μια όμορφη πορεία 13 χιλιομέτρων.
ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΕΖΟΠΟΡΙΑΣ ΟΡΕΙΒΑΣΙΑΣ ΤΡΙΚΑΛΩΝ
