Γράφει ο Μπάμπης Δεληλίγκας
Συμπληρώνονται φέτος τριάντα χρόνια από τον θάνατο του Ιωάννη Αθ. Μάτη. Υπήρξε η μεγαλύτερη προσωπικότητα στα δημοτικά δρώμενα των Τρικάλων. Ανιδιοτελής, εργατικός και με όραμα για την πόλη μας. Επί της δημαρχίας του έβαλε τις βάσεις ώστε τα Τρίκαλα να γίνουν μια πολύ ισχυρή και σύγχρονη πόλη και τούτο γιατί έβλεπε πολύ μπροστά από την εποχή του.
Ο Ιωάννης Αθ. Μάτης γεννήθηκε στον Αμάραντο Καλαμπάκας το 1902. Τελείωσε τις γυμνασιακές του σπουδές στα Τρίκαλα. Βιομήχανος ως προς το επάγγελμα, υπήρξε επί σειρά ετών πρόεδρος του Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Τρικάλων, ήτοι από το 1952 μέχρι το 1965. Διετέλεσε Δήμαρχος Τρικκαίων επί 14 συνεχή χρόνια από το 1959 μέχρι και το 1972.
Όταν ανέλαβε Δήμαρχος βρήκε στο Δήμο να υπηρετούν 25 υπάλληλοι. Παρ’ όλα αυτά φρόντισε να οργανώσει και πράγματι οργάνωσε όλους τους τομείς του Δήμου και έτσι ξεκίνησε την κατασκευή σπουδαίων έργων υποδομής που είχε ανάγκη η πόλη μας.
Τον Μάϊο του 1959 που ξεκίνησε, η δημαρχιακή του θητεία σημαδεύτηκε με δύο πολύ σοβαρά πλήγματα για την πόλη μας και τον Δήμο.
Τη χρονιά εκείνη έκλεισε η κλωστοϋφαντουργία Τεγόπουλου με συνέπεια να μείνουν στο δρόμο 190 εργαζόμενοι. Μεγάλο το κοινωνικό πρόβλημα που δημιουργήθηκε, αλλά και δύσκολο ζήτημα για την τοπική μας οικονομία. Όμως ο ακούραστος και συμπονετικός Δήμαρχος άφησε στην άκρη τα θέματα του Δήμου και ασχολήθηκε με το μεγάλο πρόβλημα των εργαζομένων και με αντιπροσωπεία των εργατών ανεβοκατέβαινε στην Αθήνα επισκεπτόμενος τα διάφορα Υπουργεία προκειμένου να βρεθεί λύση για το μεγάλο αυτό κοινωνικό πρόβλημα.
Το δεύτερο πλήγμα που σημάδεψε την έναρξη της θητείας του ήταν η ολοσχερής καταστροφή από πυρκαϊά του ξύλινου Δημαρχείου που στεγάζονταν από το 1954 στη θέση που βρίσκεται σήμερα το δημαρχιακό κατάστημα. Από τη φωτιά αυτή σώθηκε μόνο το μεταλλικό χρηματοκιβώτιο, το οποίο ανοίχθηκε παρουσία της Αστυνομίας. Επίσης παρόντες ήταν ο ίδιος ο Δήμαρχος, ο τότε επιστάτης του Δήμου Κώστας Μπουλιώτας και ο Ληξίαρχος του Δήμου Θεόδωρος Αρότσιος. Μέσα στο χρηματοκιβώτιο βρέθηκαν 50.000 δραχμές, ένα βιβλιάριο καταθέσεων και διάφορα παλαιά ιστορικά έγγραφα. Μεταξύ αυτών των εγγράφων βρέθηκε και το με αριθμ. Πρωτ. 568 Β’/ 21-2-1905 ευχαριστήριο έγγραφο του Δημάρχου Γ. Κανούτα που είχε στείλει στον πρ. Δήμαρχο Β. Δεληλίγκα με το οποίο τον ευχαριστούσε για τις δωρεές που είχε κάνει ο Β. Δεληλίγκας προς τον Δήμο Τρικκαίων. Το έγγραφο αυτό το είχε στο αρχείο του ο Θεόδωρος Αρότσιος και το παρέδωσε σε μένα στις 17-3-2010. Σήμερα βρίσκεται στα χέρια μου.
Μεγάλος ‘’ντόρος’’ έγινε τότε στα Τρίκαλα για το αν κάηκε ο φάκελος της οικογένειας Θεοδοσόπουλου που αφορούσε την ζωαγορά. Ευτυχώς ο φάκελος αυτός δεν είχε καεί. Αργότερα ο μετέπειτα Δήμαρχος Κώστας Παπαστεργίου είχε δηλώσει δημόσια ότι αν δεν υπήρχε ο Θ. Αρτότσιος μετά την πυρκαϊά δεν θα υπήρχε αρχείο στον Δήμο Τρικκαίων.
Από τα μεγαλύτερα και πιο απαραίτητα έργα στην πόλη μας που εκτελέστηκαν από τον Ιωάννη Μάτη ήταν το δίκτυο ύδρευσης-αποχέτευσης και το οδικό δίκτυο των Τρικάλων και των συνοικισμών του Δήμου.
Σπουδαία έργα επίσης ήταν η κατασκευή του Δημοτικού περιπτέρου-αναψυκτηρίου στο φρούριο το 1961-1962, η κατασκευή της δεξαμενής στο φρούριο με δάνειο της Κτηματικής Τράπεζας, η κατασκευή της μικρής λίμνης στην Κεντρική πλατεία της πόλης μας το 1968, στην οποία τοποθέτησε τον ‘’περιβόητο’’ Νικολάκη κ.ά.π.
Επί της Δημαρχίας του και υπό την προεδρία του άρχισαν να λειτουργούν τρία Νομικά πρόσωπα η Δημοτική Βιβλιοθήκη, η Δημοτική Φιλαρμονική και το Δημοτικό Ωδείο, συγκροτήθηκε επίσης και το Δημοτικό χορευτικό συγκρότημα.
Αξίζει να σημειωθεί επίσης ότι ο Δήμαρχος Ιωάννης Μάτης στήριζε τους νέους ανθρώπους, όπως τον μετέπειτα Δήμαρχο Κ. Παπαστεργίου, τον οποίο είχε στενό συνεργάτη και δημοτικό σύμβουλο από το 1964. Θα χαρακτήριζα τον Δήμαρχο Ιωάννη Μάτη ως πολιτικό ευεργέτη του Κ. Παπαστεργίου, πράγμα που ο Κ. Παπαστεργίου δεν εκτίμησε την στήριξη αυτή.
Τέλος δεν θα μπορέσω να ξεχάσω την φιγούρα του Δημάρχου Ιωάννη Μάτη καβάλα στο ποδήλατό του με ένα φτυάρι να περιέρχεται την πόλη επιβλέποντας τα έργα και κυρίως θα μου μείνει αξέχαστη η εικόνα του μέσα στον Ληθαίο στη κεντρική γέφυρα με τις μπότες στα πόδια και με το φτυάρι στα χέρια να βοηθάει στην κατασκευή του καταράχτη.
Πέθανε στις 13 Δεκεμβρίου 1994 σε ηλικία 92 ετών. Η μνήμη του θα μείνει για πάντα ως ένας από τους σπουδαιότερους Δημάρχους που ανέδειξε η πόλη μας μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο.
