Γράφει ο Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπευτής Γιάννης Ξηντάρας
Ποτέ δεν είμαστε ευχαριστημένοι με αυτά που έχουμε, πάντα ζητάμε περισσότερα και πάλι δεν μας αρκούν. Κάθε μέρα μας γεννιούνται νέες επιθυμίες και ανάγκες και όταν τις αποκτήσουμε, πάλι κάτι μας λείπει. Δεν ευχαριστιόμαστε με τίποτα ακόμη και αν τα έχουμε όλα.
Πολλές φορές μάλιστα ζηλεύουμε και αυτά που έχουν οι άλλοι. Γινόμαστε αχάριστοι και ποτέ δεν σκεφτόμαστε ότι ακόμη και αυτά που αποκτήσαμε μέχρι στιγμής, οι στόχοι που θέσαμε και επιτεύχθηκαν, ήταν αποτέλεσμα σκληρής προσπάθειας και κόπου. Δεν είμαστε ευχαριστημένοι λοιπόν και προσπαθούμε να φτάσουμε και να ξεπεράσουμε αυτά που έχει ο διπλανός μας. Ζηλεύουμε τις ζωές των άλλων, την ευτυχία τους, τα πλούτη τους και σπαταλάμε το χρόνο μας με το να μηχανευόμαστε τρόπους να τα αποκτήσουμε και εμείς και δεν εκτιμάμε τα καλά που μας έχουν δοθεί ή έχουμε αποκτήσει με τόσο μόχθο.
Το ίδιο συμβαίνει και με τον ελεύθερο χρόνο. Όταν έχουμε πολλές υποχρεώσεις «γκρινιάζουμε» ότι δεν έχουμε καθόλου χρόνο για τον εαυτό μας και δεν μπορούμε να διαθέσουμε χρόνο για άλλες δραστηριότητες πέρα από τη δουλειά. Από την άλλη όταν έχουμε υπερβολικά ελεύθερο χρόνο δεν ξέρουμε πώς να τον αξιοποιήσουμε και πλήττουμε, βαριόμαστε δεν μας χωράει το σπίτι.
Όταν πια βρούμε κάτι ενδιαφέρον να κάνουμε (π.χ. μια καινούρια δουλειά, μία δραστηριότητα κ.λ.π.) στην αρχή ενθουσιαζόμαστε αλλά στην πορεία πάλι δεν είμαστε ευχαριστημένοι. Βαριόμαστε, γκρινιάζουμε και θεωρούμε ότι σπαταλάμε το χρόνο μας με τα ίδια και τα ίδια και εξουθενωνόμαστε χωρίς κανένα ουσιαστικό λόγο. Έτσι δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος. Έχουμε ελεύθερο χρόνο και δεν ξέρουμε πώς να τον «γεμίσουμε» εποικοδομητικά, δεν έχουμε ελεύθερο χρόνο παραπονιόμαστε ότι δεν μπορούμε να ξεκουραστούμε.
Πώς μπορούμε όμως να σπάσουμε αυτόν τον φαύλο κύκλο; Η απάντηση είναι απλή, αν πάψουμε να σκεφτόμαστε αρνητικά. Μπορούμε να δίνουμε αξία σε αυτό που κάνουμε και να αντλούμε ευχαρίστηση από αυτό. Όποτε νιώσουμε ότι βαριόμαστε να σκεφτόμαστε τα θετικά που μπορούμε να αποκομίσουμε από αυτό που κάνουμε.
Επίσης, όταν αισθανόμαστε ότι έχουμε ελάχιστο ελεύθερο χρόνο τότε μπορούμε να βρούμε δραστηριότητες που θα μας κάνουν να αναμένουμε έστω και αυτόν τον ελάχιστο χρόνο. Αυτές οι λίγες ώρες ανάπαυσης θα είναι το «φάρμακο» της κουραστικής μέρας μας, θα τις περιμένουμε πως και πως για να αντλήσουμε ευχαρίστηση.
Αυτό που θα κάνουμε δεν χρειάζεται να είναι κάτι ξεχωριστό για να αρέσει στους άλλους. Θα είναι κάτι για τον εαυτό μας, κάτι που θα μας γαληνεύει και θα μας ξεκουράζει από τη ρουτίνα της δουλειάς, από τις υποχρεώσεις.
