Αχός πολύς ακούστηκε για το γάμο των ομοφυλοφίλων. Ουδόλως όμως ήταν και απρόσμενος, αφού η πλειοψηφία της Βουλής των «Ορθοδόξων» Ελλήνων με προεξάρχουσα την κυβέρνηση της Ν.Δ. στο όνομα της δήθεν πολιτικής ορθότητας δε θέλησε να αντιληφθεί το αυτονόητο, ότι δηλαδή άλλο σημαίνει το «ανήκουμε στη Δύση» και άλλο το πιθηκίζουμε προς τα παρά φύση καμώματα της Δύσης.
Επιβεβαίωσαν αστόχαστα την διαχρονική και υπερτοπική αλήθεια του Προφητάνακτα Δαυΐδ στην επισήμανσή του ότι το ανθρώπινο γένος εν πολλοίς «παρασυνεβλήθη τοῖς κτήνεσι τοῖς ἀνοήτοις καὶ ὡμοιώθη αὐτοῖς». Ψαλμός 48ος.
Αυτό επιβεβαιώνει και ο λόγος του Αποστόλου των εθνών Παύλου στην Προς Ρωμαίους επιστολή 1,26 . «Οι γυναίκες αντικατέστησαν τις φυσικές σχέσεις με αφύσικες· το ίδιο και οι άντρες· άφησαν τη φυσική σχέση με τη γυναίκα και φλογίστηκαν με σφοδρό πάθος ο ένας για τον άλλο, διαπράττοντας ασχήμιες αρσενικοί μ’ αρσενικούς, και πληρώνοντας έτσι με το ίδιο τους το σώμα το τίμημα που ταίριαζε στην πλάνη τους».
Αυτή είναι η παθογένεια σε μέρος των δυτικών «πολιτισμένων» κοινωνιών, και αντί οι πολιτικοί ηγέτες της χώρας να φιλοσοφήσουν πάνω στην τραγωδία της ομοφυλοφιλίας, έρχονται με το γράμμα του νόμου και τοποθετούν την ταφόπλακα στη φυσική ροή των πραγμάτων και στην Ορθόδοξη παράδοση της χώρας μας, όχι για να λύσουν κάποιο πρόβλημα αλλά μόνο και μόνο για να ικανοποιηθεί ο εγωϊσμός των ομοφυλοφίλων συμπολιτών μας, που ήθελαν να εξισώσουν θεσμικά τον γάμο των ετεροφυλοφίλων με τον παρά φύση γάμο των ομοφυλοφίλων.
Και για να προλάβω τον κάθε «προοδευτικό» αντίλογο περί ομοφοβίας και σκοταδιστικών αντιλήψεων του γράφοντος, επισημαίνω ότι άλλο είναι ο σεβασμός που οφείλουμε στην ιδιωτικότητα της ομοφυλοφιλίας και άλλο η θεσμική κατοχύρωσή της με το θεσμό του γάμου, που αναπόφευκτα θα οδηγήσει στην υιοθεσία και στην παρένθετη μητέρα. Και τότε βέβαια, όπως θα έλεγε και ο αείμνηστος ηθοποιός Ντίνος Ηλιόπουλος «θα είμαστε μια ωραία κοινωνική ατμόσφαιρα».
Υπάρχουν όμως και παιδιά σε κάποια ομοφυλόφιλα ζευγάρια. Πώς θα διασφαλίζονταν τα δικαιώματά τους; Η κυβέρνηση σε συνεργασία με συνταγματολόγους και τον νομικό κόσμο της χώρας είναι υπερβέβαιο ότι θα έβρισκε, αν το ήθελε, τη νομική φόρμουλα της αναγκαίας νομικά κατοχύρωσης της προστασίας, κηδεμονίας και των εν γένει δικαιωμάτων των παιδιών. Δεν ήταν μονόδρομος ο γάμος ομοφυλοφίλων.
Ο Οδυσσέας Ελύτης έγραφε προφητικά για τη σημερινή κατάντια μιας Ορθόδοξης χώρας: «όπου σας εύρει το κακό, όπου θολώνει ο νους σας, μνημονεύετε Διονύσιο Σολωμό και μνημονεύετε Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη…», που καλλιέργησαν την εθνική συνείδηση και το ορθόδοξο φρόνημα.
Αλλά και ο αείμνηστος π. Ανανίας Κουστένης με τον Ορθόδοξο, Ελληνικό και φιλόσοφο λόγο του σχολιάζει: «Σ’ αυτούς τους δύσκολους και χαλεπούς καιρούς της ύβρεως και της μέθης, όπου μας βρίσκει ξανά το κακό, αισθανόμαστε τον ποιητικό λόγο του Διονυσίου Σολωμού και του Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη ως φωνή αύρας λεπτής. Ως ένα λόγο παραμυθίας και παρηγορίας και εγκαρτέρησης και υπομονής και ελπίδος. Ως ένα λόγο φωτός».
Και παρά ταύτα οι πολιτικοί μας, που νομοθετούν σύμφωνα με το σύνταγμα της χώρας «Εις το όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος», διακομματικά, αλλά ευτυχώς όχι και ομόφωνα αποφάσισαν με δακρύβρεκτα λογύδρια περί ανύπαρκτου δικαιωμάτος να εξαπατήσουν και να ποδοπατήσουν ύπουλα αλλά και αναίσχυντα τον λαό και την παράδοσή του, που υποτίθεται ότι υπηρετούν.
Αυτήν ακριβώς τη διάβρωση περιγράφει εύγλωττα ο Α. Βαλαωρίτης στο ποίημά του Ο ΒΡΑΧΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΥΜΑ στους στίχους «εγώ κρυφά κρυφά, εκεί που σ’ εφιλούσα, μέρα και νύχτα σ’ έσκαφτα, τη σάρκα σου εδαγκούσα, και την πληγή που σ’ άνοιγα, το λάκκο που ’θε’ κάμω, με φύκη τον επλάκωνα, τον έκρυβα στον άμμο».
Και αν, βέβαια, οι «προοδευτικοί» πολιτικοί μας διαφωνούν με τις απόψεις μας, ας επικοινωνήσουν με τους «σκοταδιστές» Διονύσιο Σολωμό, Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, Αριστοτέλη Βαλαωρίτη και Οδυσσέα Ελύτη, για να τους ακούσουν αδιαμεσολάβητα να τους ξεγυμνώνουν ηθικά με τους ακόλουθους στίχους από τον ΕΠΙΤΥΜΒΙΟ του Μανώλη Αναγνωστάκη. «Α, ρε Λαυρέντη, εγώ που μόνο το ‘ξερα τι κάθαρμα ήσουν,/τι κάλπικος παράς, μια ολόκληρη ζωή μέσα στο ψέμα».
Θανάσης Νάστας, τ. Διευθυντής Γενικού Λυκείου Τρικάλων «ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ».
