Η ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη στο 5ο προσυνέδριο της Ν.Δ. στην Λάρισα

Σας ευχαριστώ από καρδιάς. Θα ήθελα ένα ακόμα θερμό χειροκρότημα για όλους τους ομιλητές μας. Γιατί – όπως διαπιστώσατε στα πλαίσια αυτών των Προσυνεδριακών διαδικασιών – κάνουμε κάτι διαφορετικό από το συνηθισμένο.

Δεν παρελαύνουν απλά εδώ κομματικά στελέχη, βουλευτές μας να αναπαράγουν τον ίδιο ξύλινο πολιτικό λόγο. Δίνουν το βήμα στην κοινωνία των πολιτών, σε επιστήμονες, σε στελέχη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, συνδιαμορφώνουμε από κοινού το προγραμματικό λόγο της Νέας Δημοκρατίας για την επόμενη μέρα. Γιατί, ναι, η Νέα Δημοκρατία θα είναι η δύναμη που θα οδηγήσει την Ελλάδα στην έξοδο από αυτό το αδιέξοδο που δυστυχώς έχουμε περιέλθει. 

Θα το κάνουμε όχι μόνο στα λόγια. Θα το κάνουμε με πρόγραμμα, με σχέδιο, με κοστολογημένες δράσεις σε  όλους τους τομείς της πολιτικής δράσης που μας αφορούν. Το έχουμε κάνει στα 4 Προσυνέδρια μέχρι σήμερα και αυτό κάναμε και σήμερα. Αυτό θα κάνουμε και στα υπόλοιπα Προσυνέδρια και αυτό θα κάνουμε και στο Τακτικό μας Συνέδριο, στις 16 και 17 Δεκεμβρίου, που θα σηματοδοτήσει την επισημοποίηση του Προγράμματός μας και τολμώ να πω την άτυπη έναρξη της προεκλογικής περιόδου. Γιατί θα είμαστε έτοιμοι όποτε γίνουν εκλογές να οδηγήσουμε την μεγάλη μας Παράταξη πάλι σε μια μεγάλη εκλογική νίκη. 

Κυρίες και κύριοι πριν επιχειρήσω να συνοψίσω τα συμπεράσματα του 5ου Προσυνεδρίου επιτρέψτε μου δυο λόγια για την πολύ μεγάλη καταστροφή την οποία βίωσε η πατρίδα μας αυτές τις τελευταίες μέρες. Δυστυχώς σήμερα επιβεβαιώθηκε ότι ο αριθμός των νεκρών έφτασε τους 19.

Θέλω και εδώ από τη Λάρισα να εκφράσω τα συλλυπητήριά μου στους συγγενείς των θυμάτων, την αμέριστη στήριξή μας σε όλους τους συμπολίτες μας στη Δυτική Αττική, στη Μάνδρα, στη Νέα Πέραμο που επλήγησαν από μια πρωτοφανή φυσική καταστροφή. Είπα και πριν από δύο μέρες ότι εμείς δεν είμαστε στην κατηγορία αυτών που με αφορμή μια μεγάλη εθνική τραγωδία θα σηκωθούμε όρθιοι να κουνήσουμε το δάχτυλο, δε θα καταγγείλουμε αβασάνιστα τους κυβερνητικούς για τις ευθύνες που έχουν.

Όμως, όσο περνάει ο χρόνος και όσο αποτυπώνεται στο συνολικό υποσυνείδητο το μέγεθος αυτής της τραγωδίας, αρχίζουν και ανακύπτουν μια σειρά από ερωτήματα. Ερωτήματα τα οποία πρέπει να απαντηθούν το συντομότερο δυνατόν και να αποδοθούν ευθύνες επιχειρησιακές και πολιτικές εκεί που πρέπει.

Τα ερωτήματα αυτά είναι πολύ συγκεκριμένα: Γιατί δεν ολοκληρώθηκαν εντός του χρονοδιαγράμματος που έθετε η ευρωπαϊκή οδηγία τα σχέδια διαχείρισης πλημμυρών; Δυόμισι χρόνια είχε η σημερινή Κυβέρνηση να τα ολοκληρώσει, ακόμα δεν έχουν ολοκληρωθεί. Τα σχέδια αυτά στην πλήρη τους ανάπτυξη θα μπορούσαν εύκολα να μας υποδείξουν  τις περιοχές εκείνες στις οποίες απειλούνται περισσότερο από τέτοια πλημμυρικά φαινόμενα συγκεκριμένες λύσεις για την αντιμετώπισή τους. 

Γιατί η Περιφέρεια Αττικής δεν δρομολόγησε μια σειρά από σημαντικά αντιπλημμυρικά έργα – γνωστά εδώ και καιρό – όταν υπήρχαν οι πόροι εγγεγραμμένοι και ήταν ολοκληρωμένες οι μελέτες; 

Τρίτο ερώτημα: Γιατί δεν έγιναν τα απαραίτητα έργα συγκράτησης των εδαφών στο όρος Πατέρα, το οποίο είναι πάνω από τη Μάνδρα. Καμένο βουνό πολλές φορές. Γνωρίζουμε πολύ καλά – όσοι ασχολούμαστε με τα περιβαλλοντικά ζητήματα – ότι το πρώτο πράγμα το οποίο πρέπει να κάνεις είναι να συγκρατήσεις τα εδάφη, όχι απλά για να βοηθήσεις τα βουνά να αναδασωθούν, αλλά για να αποφύγεις ακριβώς τέτοιου είδους πλημμυρικά φαινόμενα. 

Τι έκανε ακριβώς η Πολιτική Προστασία; Γιατί φτάσαμε να θρηνήσουμε 19 θύματα για μια κακοκαιρία η οποία είχε προβλεφθεί και ως προς τα τοπικά της χαρακτηριστικά και ως προς την έντασή της; Και άλλες φορές έβρεξε δυνατά στην περιοχή, αλλά αυτή τη φορά δυστυχώς θρηνήσαμε 19 θύματα.

Τι ακριβώς πήγε λάθος και δεν ειδοποιήθηκαν οι κάτοικοι γι’ αυτό ακριβώς που πραγματικά συνέβη; 

Φοβάμαι ότι κάποιοι κρύβουν τις ευθύνες τους στη λάσπη και με το να εμφανίζεται ο πρωθυπουργός, μόλις για 10 λεπτά στην περιοχή, χωρίς καν να συζητά με τους κατοίκους, χωρίς καν να μπαίνει στην πόλη της Μάνδρας για να δει το μέγεθος της ζημιάς, για να δείξουν κάποιοι ότι ενδιαφέρονται, δεν γίνεται με αυτό τον τρόπο σοβαρή πολιτική.

Διότι η Κυβέρνηση αυτή και ο ίδιος ο πρωθυπουργός ήταν απόντες από τις μεγάλες φυσικές καταστροφές, αλλά  και από τις υπόλοιπες καταστροφές που χτύπησαν τη χώρα τους τελευταίους μήνες. Ο πρωθυπουργός ήταν απών από τις πυρκαγιές.  Επιθεώρησε μόνο  – με πολύ μεγάλη καθυστέρηση – από αέρος. Ήταν τελείως απών από την μεγάλη οικολογική καταστροφή η οποία έπληξε τον Σαρωνικό – πριν από λίγες εβδομάδες – και η οποία προκάλεσε πολύ μεγάλη οικονομική, αλλά και οικολογική ζημιά στην ευρύτερη περιοχή. 

Θέλω να αντιδιαστείλετε αυτή την συμπεριφορά με το τι κάναμε εμείς ως υπεύθυνη και σοβαρή Αντιπολίτευση – που όπως σας είπα και πριν –  δεν κουνάμε απλά το δάκτυλο να ζητάμε παραιτήσεις, αλλά προσπαθούμε και εμείς να βοηθήσουμε στο μέτρο του δυνατού  για να αντιμετωπιστεί αυτή η πρωτοφανής τραγωδία. Συστήσαμε μια επιτροπή από ειδικούς οι οποίοι πολύ γρήγορα θα καταλήξουν σε συγκεκριμένα πορίσματα για το τι πήγε στραβά και το τι μπορεί να διορθωθεί στον συνολικότερο σχεδιασμό για τα αντιπλημμυρικά έργα της περιοχής. 

Προτείναμε άμεσα μέτρα υποστήριξης των πληγέντων, επικοινώνησα προσωπικά με τον κ. Βέμπερ, τον υπεύθυνο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στο Ευρωκοινοβούλιο, τον κ. Στυλιανίδη, την κυρία Κρέτσου τους δύο συναρμόδιους Επιτρόπους, για να δούμε με ποιον τρόπο μπορούμε να υποστηρίξουμε το αίτημα της χώρας για πρόσβαση σε πόρους από το Ευρωπαϊκό Ταμείο αλληλεγγύης για φυσικές καταστροφές.

Είναι μια δύσκολη, περίπλοκη και γραφειοκρατική υπόθεση η οποία όμως πρέπει να τυγχάνει της στήριξης όλων των πολιτικών δυνάμεων και βεβαίως του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος το οποίο είναι η μεγαλύτερη ευρωπαϊκή δύναμη σήμερα στην Ε.Ε. και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Κινητοποιήσαμε μέσω του οργανωτικού μας μηχανισμού, τους εθελοντές μας, τις Τοπικές μας Οργανώσεις, ώστε να συνεισφέρουμε και εμείς  – στο μέτρο του δυνατού – στην υποστήριξη των ανθρώπων που έχασαν  από τη μια στιγμή στην άλλη   το βιός τους με συλλογή τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης. Αυτά κάναμε εμείς ως υπεύθυνη πολιτική δύναμη.

Θέλω να επαναλάβω κάτι το οποίο είπα στη Χίο: Σκεφτείτε τι θα είχε συμβεί αν αυτή η καταστροφή τύχαινε σε μας και ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν στην  Αντιπολίτευση. Τι θα έλεγαν και με τι μεγάλη άνεση θα ασκούσαν τη συνηθισμένη κριτική, χωρίς ποτέ μα ποτέ, να καταθέσουν ούτε μια ουσιαστική πρόταση.

Οι ευθύνες λοιπόν θα διερευνηθούν, διότι δυστυχώς και σε αυτήν την περίπτωση περισσεύουν τα  μεγάλα λόγια, οι αλληλοκατηγορίες, αλλά και κάποια θλιβερά επικοινωνιακά σόου τα οποία είδα και σήμερα το πρωί στην τηλεόραση. Αυτό το οποίο λείπει όμως – για άλλη μια φορά –  είναι το πολιτικό θάρρος ανάληψης της πολιτικής ευθύνης. Και τα θύματα αυτής της τραγωδίας, αλλά και όλοι όσοι επλήγησαν αξίζουν κάτι καλύτερο, από αυτήν την αντιμετώπιση. 

Επιτρέψτε μου πριν μπω στο κύριο αντικείμενο της Προσυνεδριακής διαδικασίας μια ακόμα επισήμανση για την τρέχουσα επικαιρότητα. Χθες είχαμε ένα συμβάν το οποίο από μόνο του συνιστά την επιτομή του εξευτελισμού αυτής της Κυβέρνησης. Μια εισβολή των γνωστών –  αγνώστων, που;

Στον χώρο, ο οποίος υποτίθεται ότι θα έπρεπε να είναι ο καλύτερα φυλασσόμενος χώρος στην Ελλάδα: Στο Πεντάγωνο.  Μπήκαν, βγήκαν, κανείς δεν τους ρώτησε τι έκαναν, καμία προσαγωγή δεν έγινε. Αυτές είναι οι τραγικές επιπτώσεις μιας πολιτικής ανοχής σε έναν χώρο ο οποίος χαρακτηρίζεται ως αντιεξουσιαστικός και ο οποίος έχει εκλεκτικές συγγένειες με αυτήν την Κυβέρνηση. Ένας χώρος που συστηματικά παραβιάζει το νόμο, που  προβαίνει στην άσκηση πολιτικής βίας, ο οποίος μέσα από το δημόσιο λόγο εκθειάζει τρομοκράτες και τους χαρακτηρίζει ως «επαναστάτες». 

Θέλω λοιπόν εδώ και από την Λάρισα να στείλω ένα ξεκάθαρο μήνυμα: Την επομένη μέρα της εκλογής της Νέας Δημοκρατίας αυτά τα φαινόμενα τελειώνουν, εδώ και τώρα! Καμία απολύτως ανοχή! Καμία ανοχή σε τέτοιες άθλιες παραβατικές συμπεριφορές, οι οποίες τραυματίζουν την εικόνα της χώρας, υπονομεύουν το Κράτος δικαίου, θέτουν σε κίνδυνο τις ζωές και τις περιουσίες των συμπολιτών μας.

Και όταν λέω για ζωές, είμαι πολύ συγκεκριμένος, χθες είχαμε το ανατριχιαστικό συμβάν, δεν ξέρω πόσοι από σας είχατε την ευκαιρία να το δείτε το βίντεο στο διαδίκτυο: Μια γυναίκα η οποία έτυχε να βρεθεί εκεί χτυπήθηκε από μια φωτοβολίδα από πυροσωλήνα, η οποία εκτοξεύτηκε με σκοπό, δεν ξέρω, να τραυματίσει, να σκοτώσει. 

Ως πότε λοιπόν ακόμα θα κλείνει αυτή η Κυβέρνηση και ο κ. Τσίπρας προσωπικά τα μάτια σε αυτό το οποίο συμβαίνει σήμερα στο κέντρο της Αθήνας; Εμείς δεν θα τα κλείσουμε τα μάτια μας φίλες και φίλοι. Δεν θα τα κλείσουμε και δεν θα ανεχθούμε άλλο τέτοιες συμπεριφορές. Και έχουμε τον τρόπο και την θέληση να το κάνουμε. Διότι μην έχετε καμία αμφιβολία ότι η Ελληνική Αστυνομία έχει όλες τις επιχειρησιακές δυνατότητες να αντιμετωπίσει αυτό το πρόβλημα και πολλά ακόμη ακόμη.

Κάποιοι της δένουν τα χέρια και κάποιοι θέλουν την Ελληνική Αστυνομία απούσα από τα Εξάρχεια και από άλλους χώρους ανομίας. Εμείς λοιπόν αυτό θα το αλλάξουμε, είναι προσωπική δέσμευσή μου, είναι η ελάχιστη δέσμευση σε όλους τους Έλληνες πολίτες, οι οποίοι περιμένουν από την εκάστοτε Κυβέρνησή τους – πάνω από όλα –  να τους εξασφαλίζει την ασφάλεια τους, της δυνατότητα του ανθρώπου να πηγαίνει στη δουλειά του, του ηλικιωμένου να βγάλει βόλτα το εγγόνι του, του επιχειρηματία να ανοίξει το κατάστημά του χωρίς να φοβάται ότι κάποιος θα του το σπάσει ή κάποιος μπορεί να μπει μέσα να τον ληστέψει. 

Έρχομαι, φίλες και φίλοι, τώρα, μετά από αυτήν την εισαγωγή, στο αντικείμενο του σημερινού Προσυνεδρίου. Και χαίρομαι πράγματι που σήμερα βρίσκομαι για άλλη μία φορά εδώ στη Λάρισα για να μιλήσουμε για τρεις πυλώνες της Περιφερειακής ανάπτυξης έτσι όπως εμείς τους αντιλαμβανόμαστε και να τους δώσουμε τη σημασία που πραγματικά τους αξίζει.

 

Τον πρωτογενή τομέα, τα μεγάλα έργα υποδομής και τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε εμείς τις υποδομές. Και βέβαια την περαιτέρω ενίσχυση της Αυτοδιοίκησης. Είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω ένα μέρος μόνο της τελικής συζήτησης, το ζήτημα της ενίσχυσης της Τοπικής Αυτοδιοίκησης ως προς το θεσμικό και τον αναπτυξιακό της ρόλο, αγαπητέ Περιφερειάρχα, αγαπητοί Δήμαρχοι, αγαπητέ Πρόεδρε της ΚΕΔΕ, κ. Πατούλη, αποτελεί καθοριστικό πυλώνα της δικής μας πολιτικής πρότασης. 

 

Έρχομαι σύντομα, διότι θα μπορούσα να μιλήσω πάρα πολύ ώρα για το ζήτημα αυτό, διότι παρότι ο ίδιος δεν είμαι αγρότης έχω ένα προσωπικό πάθος και ένα ενδιαφέρον για τα ζητήματα του πρωτογενή τομέα, στον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τον ρόλο του ως αναπτυξιακή δυναμική για τη χώρα. Ξέρετε, είναι πολυφορεμένη η συζήτηση αυτή για τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να αλλάξει η λειτουργία του πρωτογενούς τομέα.

Για το πώς θα αποκτήσουμε ανταγωνιστικά χαρακτηριστικά πραγματικά, για το πώς θα διεκδικήσουμε τη θέση που μας αξίζει στις διεθνείς αγορές.

Ερχόμενος στη Λάρισα και αυτήν τη φορά θυμήθηκα μία ομιλία την οποία είχα κάνει το 2005 ή το 2006 στην Αγιά σε μία κοπή πίτας που είχα προσκληθεί από την Τοπική Οργάνωση. Ήμουν τότε ακόμα ένας απλός βουλευτής και είχα μιλήσει τότε με πάθος σε μία κομματική οργάνωση για την ανάγκη να αλλάξει ο χαρακτήρας του πρωτογενούς τομέα και από μία λογική ενός πρωτογενούς τομέα ο οποίος θα ρίχνει όλο το βάρος στις επιδοτήσεις να πάμε στην παραγωγή ανταγωνιστικών προϊόντων που θα βρουν τη θέση που τους αξίζει στα ράφια του εσωτερικού και του εξωτερικού. Λυπάμαι, πέρασαν 10 χρόνια από τότε και η συζήτηση αυτή σήμερα είναι περισσότερο παρά ποτέ επίκαιρη. 

 

Θέλω να πω ότι εμείς ως Κυβέρνηση, η προηγούμενη Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, η Κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά, έκανε πολλά πράγματα στον τομέα αυτό. Και το σημαντικότερο το οποίο έκανε είναι ότι ολοκλήρωσε και εγκρίθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση το πρόγραμμα αγροτικής ανάπτυξης 2014 – 2020 το οποίο ήταν και καινοτόμο, ουσιαστικό και έδινε πολλά χρηματοδοτικά εργαλεία για τον τρόπο με τον οποίο ο πρωτογενής τομέας θα κάνει αυτήν την πολύ σημαντική μετάβαση, η οποία είναι συνθήκη επιβίωσης του πρωτογενούς τομέα και συνολικά της ελληνικής Περιφέρειας.

Δεν χρειάζεται να σας θυμίσω, το γνωρίζετε καλά, ποιοι είναι οι πραγματικοί βαθμοί απορρόφησης από το Πρόγραμμα Αγροτικής Ανάπτυξης. Πόσα χρήματα, με εξαίρεση τις συνηθισμένες αποζημιώσεις, έχουν πάει πραγματικά στους αγρότες, κυρίως για τις καινοτόμες δράσεις του προγράμματος αγροτικής ανάπτυξης. Όπως δεν χρειάζεται νομίζω να σας θυμίσω και ποιες ήταν συνολικά οι υποσχέσεις τις οποίες έδινε ο κ. Τσίπρας στους αγρότες και τους κτηνοτρόφους εδώ στη Θεσσαλία όταν διεκδικούσε την εκλογική του νίκη το 2014 σε αυτό το απίστευτο κρεσέντο λαϊκισμού. 

Είχε υποσχεθεί φτηνό αγροτικό πετρέλαιο, μειωμένα τιμολόγια στη Δ.Ε.Η., ρύθμιση αγροτικών χρεών, δημόσια αγροτική τράπεζα, ατομικό αφορολόγητο 12.000 ευρώ, φοροαπαλλαγή για πενταετία για νέους αγρότες. Φυσικά, τίποτα από όλα αυτά δεν έγινε πράξη και οι αγρότες γνωρίζουν πολύ καλά, γιατί είναι και αυτοί θύματα της υπερφορολόγησης και της αύξησης των εργοδοτικών εισφορών. Και γνωρίζουν σήμερα καλύτερα από οποιονδήποτε πότε ήταν καλύτερα τα πράγματα για αυτούς, το 2014 ή το 2017 και πότε το δικό τους εισόδημα ήταν σε καλύτερη κατάσταση. 

 

Έρχομαι λοιπόν συνοπτικά για να μην μακρηγορήσω ιδιαίτερα, στις βασικές προτεραιότητες του προγράμματός μας. Σύμφωνα με τις ομάδες παραγωγών, είχαμε την ευκαιρία και σήμερα να ακούσουμε μία σειρά από καινοτόμους συνεταιρισμούς, για το τι είναι αυτό το οποίο έκαναν και κατάφεραν να διακρίνονται ακόμα και σήμερα και να μπορούν να αναβιώνουν παραγωγικές μονάδες και να παράγονται προϊόντα τα οποία βρίσκουν τη θέση τους στις ελληνικές και στις διεθνείς αγορές.

Δεν μπορούμε, θα το ξαναπώ, το έχω πει πολλές φορές εδώ από τη Θεσσαλία, δεν μπορούμε να πάμε μακριά εάν δεν δημιουργήσουμε ένα καινούριο πλαίσιο και μια καινούρια λογική για τα συνεργατικά σχήματα και για τις ομάδες παραγωγών. Δεν έχουμε ούτε το μέγεθος, ούτε τη δυνατότητα ο κάθε παραγωγός, ο κάθε αγρότης, ο κάθε κτηνοτρόφος να μπορεί να ανταγωνιστεί μόνος του σε αυτόν τον κόσμο ο οποίος είναι σκληρά ανταγωνιστικός και να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις που οι πελάτες του εσωτερικού ή του εξωτερικού θέτουν. 

 

Θέλουμε λοιπόν να χρησιμοποιήσουμε κάθε εργαλείο στη διάθεσή μας για να στηρίξουμε τις Ενώσεις και τις ομάδες παραγωγών. Όταν λέω κάθε εργαλείο, δεν αναφέρομαι μόνο στα κονδύλια τα οποία έχει στη διάθεσή του το Πρόγραμμα Αγροτικής Ανάπτυξης για τις ομάδες παραγωγών, τα οποία δυστυχώς αγαπητή Φωτεινή, λιμνάζουν σήμερα και αυτά μαζί με μία σειρά από καινοτόμες δράσεις, που δεν έχουν καν προκηρυχθεί από την Κυβέρνηση.

Αναφέρομαι, όμως, και σε γενναία φορολογικά κίνητρα τα οποία θα ευνοούν τις Ενώσεις παραγωγών και θα ωθούν στην ουσία περισσότερους παραγωγούς, αγρότες, κτηνοτρόφους, να περνάνε την οικονομική τους δραστηριότητα μέσα από τέτοιες Ενώσεις. Αυτό είναι μονόδρομος. Είναι ο κεντρικός πυλώνας της πολιτικής μας για τον πρωτογενή τομέα και αποτελεί και απαραίτητη προϋπόθεση για να μπορέσουμε να συνδέσουμε τον πρωτογενή τομέα με τη βιομηχανία τροφίμων, που είναι το επόμενο στάδιο στην εφοδιαστική αλυσίδα, έτσι ώστε να έχουμε περισσότερες καθετοποιημένες μονάδες, που να μπορούν να πετυχαίνουν οικονομίες κλίμακος και λογικά κόστη. 

 

Είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε από τον Διευθύνοντα Σύμβουλο μίας πολύ επιτυχημένης καθετοποιημένης τυροκομικής μονάδας της Μαγνησίας για τον τρόπο με τον οποίο μπορούν πραγματικά αυτές οι μονάδες να διεκδικήσουν τη θέση που τους αξίζει σε αγορές του εξωτερικού. Αυτό βέβαια προϋποθέτει και καλύτερη συνεργασία μεταξύ όλων των εμπλεκόμενων φορέων. Προϋποθέτει διεπαγγελματικές ενώσεις. 

 

Πολύ κουβέντα έγινε για το ζήτημα της φέτας και θέλω να επαναλάβω από τη Λάρισα ότι εμείς στηρίζουμε πλήρως την διεπαγγελματική για τη φέτα.

Αλλά από ένα σημείο και πέρα είναι και η δουλειά και η αρμοδιότητα όλων των εμπλεκόμενων φορέων να μπορούν να καθίσουν ,επιτέλους, στο ίδιο τραπέζι και να συνεννοηθούν με γνώμονα το ευρύτερο καλό. Ευρύτερο καλό σε αυτήν την περίπτωση είναι ο τρόπος με τον οποίον θα μπορέσουμε να ανοίξουμε καινούριες αγορές και να προωθήσουμε ένα προϊόν στο οποίο ήδη υπάρχει ζήτηση και για το οποίο ήδη υπάρχουν προστατευμένες αγορές, ειδικά εντός της Ευρώπης.

Να διασφαλίσουμε την ποιότητα του προϊόντος. Επιμένω πάρα πολύ σε αυτό και νομίζω ότι όλοι γνωρίζετε εδώ ακριβώς σε τι αναφέρομαι και αυτός ακριβώς πρέπει να είναι ο ρόλος αυτών των διεπαγγελματικών ενώσεων. 

 

Φορολογία και πόροι. Μίλησα για το Πρόγραμμα Αγροτικής Ανάπτυξης. Θα επαναλάβω, για άλλη μία φορά, εδώ από τη Λάρισα τις δεσμεύσεις μας για τη φορολογία. Εμείς, φίλες και φίλοι, θα μειώσουμε τους φόρους και ξέρουμε πώς να το κάνουμε. Θα μειώσουμε τον ΕΝΦΙΑ κατά 30% εντός δύο ετών, το φόρο στις επιχειρήσεις από το 29% στο 20% εντός δύο ετών.

Η πρότασή  μας επίσης είναι πως από την στιγμή που έχουμε ψηφισμένο αφορολόγητο, το οποίο από το 2020  θα  κατέβει κάτω από τα 6.000 ευρώ, να έχουμε έναν εισαγωγικό φορολογικό συντελεστή για εισοδήματα μέχρι τις 10.000 για ελεύθερους επαγγελματίες, μισθωτούς και αγρότες ύψους 9%.

Αποδίδω ιδιαίτερη σημασία σε αυτήν την φορολογική μεταρρύθμιση, την οποία θα το πω για άλλη μία φορά, τη συνοδεύουμε από μία ουσιαστική και αποτελεσματική προσπάθεια εξυγίανσης του δημόσιου τομέα και καλύτερης αξιοποίησης των δαπανών που κάνει το Κράτος. Θα έρθω στη συνέχεια λίγο στα ζητήματα αυτά, όταν συζητήσουμε τα ζητήματα τα οποία αφορούν την τοπική αυτοδιοίκηση.

 

Για το κρασί ο φόρος στο  θα καταργηθεί. Και γιατί  πρέπει να καταργηθεί; Πρώτον, γιατί δεν απέφερε σχεδόν τίποτα. Δεύτερον, ότι προσέθεσε ένα μεγάλο γραφειοκρατικό βάρος, κυρίως στους μικρούς παραγωγούς. Τρίτον, διότι έστρεψε ένα κομμάτι της παραγωγής στη μαύρη οικονομία, από την οποία δεν έχουμε κανένα απολύτως έσοδο. Ήταν ένας παράλογος φόρος, ένας φόρος που χτύπησε έναν κλάδο της οικονομίας, ο οποίος είναι ιδιαιτέρως ανταγωνιστικός. Το ελληνικό κρασί διακρίνεται σήμερα και εντός και εκτός Ελλάδος. Ήταν μία παράλογη φορολογία. Δεσμευόμαστε άμεσα ότι θα την καταργήσουμε, εξάλλου και δημοσιονομικά όπως σας είπα, δεν απέφερε τίποτα ουσιαστικό. 

Θέλω να σταθώ λίγο στον τρόπο με τον οποίον αντιλαμβάνομαι τα ζητήματα της εκπαίδευσης, της κατάρτισης, του ρόλου του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης για τη μετάβαση – αυτήν την οποία φανταζόμαστε – από μία επιδοτούμενη αγροτική παραγωγή σε μία ανταγωνιστική αγροτική παραγωγή, όπου οι αγρότες θα αντιμετωπίζουν την δράση τους ως επιχειρηματίες και οι καινούριες Ενώσεις παραγωγών θα πρέπει και αυτές να λειτουργούμε με αμιγώς επιχειρηματικά κριτήρια. Διότι αλλιώς δεν μπορούν να επιβιώσουν. 

Ακούω συχνά από πολλούς εμπλεκόμενους, ιστορίες καθημερινής γραφειοκρατικής τρέλας όσον αφορά το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης. Θα αλλάξει η δομή του Υπουργείου. Θα απλοποιηθεί ουσιαστικά ο ρόλος του. Οι γεωπόνοι και οι κτηνίατροι πρέπει να γυρίσουν στα χωράφια και πρέπει να γυρίσουν στις φάρμες. Δεν τους θέλουμε μέσα στα γραφεία μόνο και μόνο για να καταγράφουν αιτήσεις και να μην είναι κοντά σε αυτόν που έχει μεγαλύτερη ανάγκη. 

Θα δώσω μεγάλη προσωπική έμφαση σε προγράμματα εκπαίδευσης νέων αγροτών. Έχουμε το λιγότερο εκπαιδευμένο αγροτικό πληθυσμό στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι αγρότες μας είναι μεγάλοι δυστυχώς. Νέοι αγρότες θέλουν να έρθουν και να μπουν στο χωράφι, πολύ συχνά όμως δεν ξέρουν ούτε πώς να το κάνουν, ούτε που πρέπει να στραφούν και να κάνουν τα πρώτα τους βήματα.

Άκουσα μια πολύ ενδιαφέρουσα και πολύ ωραία επιτυχημένη ιστορία ενός νέου αγρότη, ο οποίος συμμετείχε στο πρώτο πάνελ, αλλά λυπάμαι που θα το πω, αυτές οι ιστορίες εξακολουθούν να παραμένουν η εξαίρεση. Δεν είναι ο κανόνας. Πρέπει να γίνουν όμως ο κανόνας, γιατί πρέπει να καταλάβουν τα νέα μας παιδιά ότι έχουν τύχη και μέλλον αν γυρίσουν στον τόπο τους και αν ασχοληθούνε με τη γη, με τη γεωργία, με την κτηνοτροφία, αλλά με έναν τρόπο διαφορετικό από αυτόν τον οποίο μπορεί να είχαν συνηθίσει οι παππούδες  και οι πατεράδες τους. Και αυτό, βέβαια, μας φέρνει και σε ένα ζήτημα, το οποίο εγώ προσωπικά αποδίδω πάρα πολύ μεγάλη σημασία και αυτό αφορά στο ρόλο της τεχνολογίας για τη βελτίωση της παραγωγικότητας της ελληνικής γεωργίας και της κτηνοτροφίας.

Είμαστε μπροστά σε μια τεράστια ψηφιακή αλλαγή, η οποία δεν θα αφήσει ανεπηρέαστο και τον πρωτογενή τομέα. Τα εργαλεία αυτά τα οποία διαθέτουμε για να μειώσουμε το κόστος παραγωγής. Nα μειώσουμε τη χρήση των πόρων που χρειαζόμαστε για τον πρωτογενή τομέα, είτε αυτά είναι φυτοφάρμακα, είτε αυτό είναι νερό, το οποίο είναι τόσο πολύτιμο εδώ στη Θεσσαλία.

H τεχνολογία μπορεί και πρέπει να μας λύσει πάρα πολλά από αυτά τα προβλήματα και πρωτογενής τομέας είναι έτοιμος για ένα πραγματικό άλμα παραγωγικότητας, υπό την προϋπόθεση ότι θα αξιοποιήσουμε τα εργαλεία που έχουμε στη διάθεσή μας για να βελτιώσουμε την παραγωγικότητά του. 

Και μιας και μίλησα για νερό, δεν μπορώ να μην κάνω και μία αναφορά στο γεγονός ότι η Θεσσαλία αντιμετωπίζει διαχρονικά ένα πραγματικό πρόβλημα έλλειψης υδάτινων πόρων. Ένα πρόβλημα, το οποίο βέβαια έχει επιδεινωθεί και θέλω να το πω αυτό, γιατί οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους.

Έχει επιδεινωθεί από την αλόγιστη χρήση του νερού για γεωργικές παραγωγές, έχει επιδεινωθεί από το γεγονός ότι τα αρδευτικά μας δίκτυα είναι σε κακά χάλια αυτή τη στιγμή και χάνεται πάρα πολύ νερό, το οποίο θα έπρεπε να έχει αξιοποιηθεί. Kαι, βέβαια, έχει επιβαρυνθεί από το γεγονός ότι μια σειρά από σημαντικά έργα υποδομής στη Θεσσαλία για τη καλύτερη διαχείριση του νερού, δυστυχώς δεν έγιναν και πρέπει να γίνουν ακόμα στο μέλλον. 

Το ζήτημα του Αχελώου είναι ένα ζήτημα, το οποίο γνωρίζω καλά ότι απασχολεί πολλούς από εσάς. Η πραγματικότητα είναι ότι στο ζήτημα του Αχελώου έχουνε γίνει μία σειρά από σημαντικότατα έργα υποδομής, τα οποία συνολικά έχουν κοστίσει στο ελληνικό δημόσιο παραπάνω από 1 δις ευρώ και τα οποία σήμερα παραμένουν ημιτελή και αυτό σίγουρα δεν τιμά καμία σοβαρή χώρα, η οποία θέλει να κάνει ένα σοβαρό σχεδιασμό.

Ολοκλήρωση της Μεσοχώρας. Ολοκλήρωση του φράγματος στις Συκιές και μερική – όχι εκτροπή, να τον αφήσουμε αυτόν τον όρο παρακαλώ στην άκρη – λελογισμένη μεταφορά νερού ύψους 250 εκατομμυρίων κυβικών το χρόνο, ανάλογα με τις κλιματολογικές συνθήκες και ανάλογα με τις μελέτες που θα γίνουν σχετικά με τη λεκάνη απορροής του Αχελώου. Ναι, αυτή είναι μία πρόταση την οποία μπορούμε να συζητήσουμε και να κοιτάξουμε να ξεπεράσουμε και τα νομικά εμπόδια, τα οποία κρατούνε αυτό το έργο πίσω. 

Έρχομαι τώρα εν συντομία στο δεύτερο πυλώνα της σημερινής συζήτησης. Αφορά τα έργα υποδομής. Ξέρετε, ο συνηθισμένος τρόπος με τον οποίον τα πολιτικά κόμματα και όσοι διεκδικούσαν τη στήριξη του λαού, αντιμετώπιζαν αυτό το ζήτημα, ήτανε πολύ απλός. Ερχόντουσαν σε μία περιοχή.

Ρωτούσαν ποια είναι τα σημαντικά έργα τα οποία πρέπει να γίνουν. Τα ανακοίνωναν με πολύ μεγάλη ευκολία στη συνέχεια. Αποσπούσαν ένα εφήμερο χειροκρότημα από τους παρευρισκόμενους, μέχρι που διαπίστωναν στην πορεία και στη συνέχεια, αυτοί οι οποίο πίστεψαν αυτές τις εξαγγελίες, ότι τα έργα αυτά δεν μπορούσαν να γίνουν, για πολλούς και διαφόρους λόγους. 

Θέλω κατ’ αρχάς να σας πω ότι όλα τα μεγάλα έργα υποδομής, τα οποία ολοκληρώθηκαν τους τελευταίους μήνες και τα τελευταία χρόνια, φέρουν τη σφραγίδα της Νέας Δημοκρατίας. Στέκομαι ιδιαίτερα στο δίκτυο των αυτοκινητοδρόμων, οι οποίοι ολοκληρώθηκαν μέσα από τη μορφή των συμβάσεων παραχώρησης.

Είναι εδώ ο Κωστής Χατζηδάκης, ο οποίος ως αρμόδιος Υπουργός τότε είχε κάνει μία πολύ μεγάλη προσπάθεια να ξεμπλοκάρει όλα αυτά τα έργα και το είχε καταφέρει. Και τα έργα θα είχαν ολοκληρωθεί πολύ νωρίτερα και με πολύ χαμηλότερο κόστος, εάν δεν είχε μεσολαβήσει το καταστροφικό πρώτο εξάμηνο του 2015, το οποίο έβγαλε όλα τα έργα από τον προγραμματισμό τους.

Και κατέληξαν τα έργα αυτά να στοιχίσουν στον Έλληνα φορολογούμενο 500 εκατομμύρια περισσότερο από ότι θα στοίχιζαν εάν δεν είχε μεσολαβήσει ο κύριος Βαρουφάκης και ο κύριος Τσίπρας. Και έρχεται η Κυβέρνηση και λέει: «Μα μου ζητούσαν οι εργολάβοι 1,2 δις και εγώ τους έδωσα μόνο 500, άρα ο Έλληνας φορολογούμενος είναι κερδισμένος». Όχι φίλες και φίλοι. Ο Έλληνας φορολογούμενος είναι χαμένος κατά 500 εκατομμύρια, διότι αυτό είναι το πρόσθετο κόστος το οποίο πληρώσαμε όλοι μας, όλοι εσείς οι Έλληνες φορολογούμενοι για την καθυστέρηση και την τραγική οικονομική επιβάρυνση, δυστυχώς, την οποία προκάλεσε στη χώρα οι πολιτικές του πρώτου εξαμήνου του 2015. 

Εμείς θα εφαρμόσουμε και εδώ πέρα είναι απαραίτητος ο κεντρικός σχεδιασμός, ένα εθνικό σχέδιο υποδομών.  Εθνικό σχέδιο υποδομών σημαίνει ότι τα έργα δεν ανακοινώνονται και δεν εξαγγέλλονται απλά σε επίπεδο Υπουργείου αλλά εντάσσονται σε έναν κεντρικό στρατηγικό σχεδιασμό και έχουν ως απαραίτητη προϋπόθεση για την εξαγγελία τους και για την ένταξή τους στο σχεδιασμό την εξασφάλιση της απαραίτητης χρηματοδότησης.

Είναι το ευκολότερο πράγμα να εξαγγέλλει κανείς έργα χωρίς να γνωρίζει από πού θα βρεθούν τα λεφτά.  Ή να εξαγγέλλει έργα – προσέξτε – τα οποία γίνονται τελικά με τέτοιον τρόπο ώστε να είναι ημιτελή.  Και γιατί είναι ημιτελή;  Διότι αντί να δούμε το έργο σφαιρικά και συνολικά βλέπουμε ένα κομμάτι του διότι το Υπουργείο Υποδομών μπορεί να ενδιαφέρεται να φτιάξει ένα δρόμο αλλά ποιος ακολουθεί με τα όμβρια; Πολλές φορές φτιάχνουμε λοιπόν το δρόμο – το έχουμε δει πάρα πολλές φορές ειδικά στη δυτική Αθήνα – και τα όμβρια περισσεύουν διότι πολύ απλά κανείς δεν είδε το έργο στο συνολικό του σχεδιασμό.

Εμείς, λοιπόν, για τα μεγάλα έργα θα είμαστε σύντομα έτοιμοι να εξαγγείλουμε τον κατάλογο των έργων τα οποία θεωρούμε εμείς ότι είναι έργα εθνικής προτεραιότητας. Και για όλα αυτά τα έργα δεν θα τα εξαγγείλουμε απλά αλλά θα είμαστε βέβαιοι ότι υπάρχει απαραίτητη χρηματοδότηση είτε από εθνικούς πόρους, είτε από ευρωπαϊκούς πόρους είτε με τη σύμπραξη του ιδιωτικού τομέα σε πολύ μεγαλύτερη έκταση από ότι γίνεται σήμερα.

Διότι θέλω να πω μια κουβέντα για αυτό.  Η λογική του κλασικού δημόσιου έργου για το οποίο βγαίνουν κάποια τεύχη με πάρα πολύ μεγάλη λεπτομέρεια, μετά παίρνει πάρα πολύς χρόνος για να προκηρυχθούν, γίνονται ενστάσεις, μειοδοτεί τελικά κάποιος ο οποίος πολύ συχνά δεν μπορεί καν να το εφαρμόσει είναι μια λογική η οποία σιγά-σιγά ανήκει στο παρελθόν.

Ο ιδιωτικός τομέας χρειάζεται μεγαλύτερη, πολύ μεγαλύτερη συμμετοχή σε αυτά τα έργα. Και ο τρόπος αποπληρωμής αυτών των έργων χρησιμοποιώντας σύγχρονα χρηματοδοτικά εργαλεία μπορεί να μεταθέσει ένα βάρος του κόστους από το σήμερα στο αύριο. Και αυτό είναι κάτι το οποίο είναι ενδεδειγμένο και είναι σωστό και εμείς ξέρετε δεν έχουμε ιδεοληψίες ως Νέα Δημοκρατία σχετικά με τη συνεργασία μας με τον ιδιωτικό τομέα.

Το αντίθετο θα σας έλεγα. Αναφέρω ένα παράδειγμα μόνο σημαντικών έργων υποδομής τα οποία εντάσσονται στον εθνικό σχεδιασμό και αφορούν τα έργα διαχείρισης των απορριμμάτων. Γνωρίζετε πάρα πολύ καλά ότι υπάρχουν Περιφέρειες οι οποίες έχουν προχωρήσει στην περιφερειακή διαχείριση των απορριμμάτων. Και υπάρχουν και Περιφέρειες, όπως η Αττική όπου τα μεγάλα έργα συγχρηματοδοτούμενα από την Ευρωπαϊκή Ένωση διαχείρισης απορριμμάτων σε συνεργασία με τους ιδιώτες πάγωσαν, σταμάτησαν τελείως επειδή κάποιοι είχαν άλλες ιδεοληψίες και θεωρούσαν ότι τα σκουπίδια μπορούμε όλα να τα διαχειριστούμε σε τοπικό επίπεδο. 

Αυτό ήταν εγκληματικό λάθος, που θα το βρούμε μπροστά μας και αυτό είναι ένα παράδειγμα έργου το οποίο μπορεί και πρέπει να γίνει με τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα χρησιμοποιώντας βέλτιστες τεχνικές και με το μικρότερο δυνατό κόστος για τους φορολογούμενους.

Η Ελλάδα ως ένας διαμετακομιστικός κόμβος σημαντική προτεραιότητα για την Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, υπάρχει αυτή η ορολογία η οποία μερικές φορές μας τρομάζει, είναι αγγλική, λέγεται logistics, οι πιο πολλοί δεν καταλαβαίνουν ακριβώς περί τίνος πρόκειται.

Για να σας το εξηγήσω πάρα πολύ απλά, αυτό το οποίο πρέπει και μπορεί να κάνει η χώρα μας δεν είναι απλά να χρησιμοποιεί τον Πειραιά ή τα άλλα της λιμάνια ως μια πύλη εισόδου για να μεταφέρονται στη συνέχεια προϊόντα κάπου αλλού αλλά να τα χρησιμοποιήσει ώστε να συναρμολογούνται τελικά στην Ελλάδα προϊόντα τα οποία θα κατευθυνθούν προς τις ευρωπαϊκές αγορές.

Γιατί να γίνεται αυτό στη Σλοβακία, στην Τσεχία, στην Ουγγαρία και να μην γίνεται στην Ελλάδα;  Θέλω να τονίσω ότι η Νέα Δημοκρατία είχε ψηφίσει ένα νόμο για τα logistics, τον 4302, εξαιρετικά σύγχρονο που απλοποιούσε πάρα πολύ τις διαδικασίες για δημιουργία τέτοιων εμπορευματικών χώρων, ο οποίος ουδέποτε, δυστυχώς, εφαρμόστηκε και αυτός από τη σημερινή Κυβέρνηση διότι κανείς δεν μπήκε στον κόπο να εκδώσει τις υπουργικές αποφάσεις και κανείς πραγματικά δεν τον πίστεψε.

Λέγαμε στο διπλανό πάνελ και το γνωρίζετε και πολλοί από εσάς όσοι ασχολείστε με το επιχειρείν ότι για να φτιάξει κανείς μια αποθήκη σήμερα στην Ελλάδα χρειάζεται παραπάνω από 30 άδειες. Δεν μπορούμε να προχωρήσουμε μπροστά με τέτοιου είδους γραφειοκρατία. Και ο νόμος, ακριβώς αυτός, αντιμετώπιζε σημαντικά και πολύ αποτελεσματικά τα ζητήματα της απλοποίησης των διαδικασιών όσον αφορά την αδειοδότηση τέτοιων εγκαταστάσεων.

Και μια κουβέντα ακόμα στο ζήτημα των δικτύων.  Όταν μιλάμε για δίκτυα και μεγάλα έργα υποδομής δεν θέλω σε καμία περίπτωση να ξεχνάμε τα ψηφιακά μας δίκτυα. Σκεφτόμαστε μονίμως έργα και θυμόμαστε, το πρώτο πράγμα που μας έρχεται στο μυαλό είναι δρόμοι, γεφύρια, φράγματα και βιολογικοί καθαρισμοί, όλα πολύ σημαντικά αλλά τα δίκτυα του μέλλοντος είναι ψηφιακά δίκτυα. Και, σήμερα, συντελείται στον κόσμο μια τεράστια ψηφιακή επανάσταση την οποία για να μπορούμε να την παρακολουθήσουμε πρέπει να έχουμε ψηφιακές υποδομές είτε αυτά είναι δίκτυα ασύρματα, είτε είναι δίκτυα ενσύρματα.

Και σε συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα, ο οποίος επενδύει σημαντικούς πόρους σε αυτά τα δίκτυα χρειάζεται και υποστήριξη κυρίως για να καλυφθεί η περιφερειακή Ελλάδα.  Και να καλυφθούν οι απομακρυσμένες περιοχές οι οποίες κινδυνεύουν αν δεν έχουν πρόσβαση σε τέτοια δίκτυα να βρεθούν σε καθεστώς ψηφιακής φτώχειας και αναλφαβητισμού.

Και αυτό είναι κάτι το οποίο δεν πρόκειται εμείς να το επιτρέψουμε διότι η πρόσβαση σε ποιοτικά δίκτυα τηλεπικοινωνιών, γρήγορα δίκτυα τηλεπικοινωνιών θα πρέπει να έχουν σήμερα όλες οι Ελληνίδες, όλοι οι Έλληνες, όλες οι επιχειρήσεις. Και τα δίκτυα είναι τόσο σημαντικά διότι μπορεί σε πέντε-δέκα χρόνια να διαπιστώνουμε ότι δεν χρειάζεται καν να μεταφέρουμε προϊόντα γιατί μπορεί μέσα από τεχνολογίες όπως το 3d printing, η εκτύπωση αντικειμένων να μπορούν να τα φτιάχνουμε στην κυριολεξία στο σπίτι μας.

Με άλλα λόγια, ο κόσμος αλλάζει με φοβερή ταχύτητα.  Έρχεται μια ψηφιακή επανάσταση της οποίας τις συνέπειες ακόμα δεν έχουμε αντιληφθεί και πρέπει εμείς, οφείλουμε εμείς να είμαστε στην πρώτη γραμμή, να καταλάβουμε πως θα αλλάξει ο κόσμος σε 5 με 10 χρόνια και να σχεδιάσουμε το μέλλον, όχι με όρους παρελθόντος ούτε με όρους παρόντος, με όρους του πως θα είναι ο κόσμος και η Ελλάδα το 2025 και το 2030. 

Έρχομαι, τώρα, στα ζητήματα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Δεν είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω όλο το πάνελ, άκουσα μόνο κάποιες από τις τοποθετήσεις των δημάρχων αλλά για τα ζητήματα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης θέλω να πω το εξής. Πιστεύω στην αποκέντρωση και πιστεύω στη δύναμη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Και θα το κάνω πράξη όταν με το καλό έρθουμε στην εξουσία. Αυτό τι σημαίνει;  Να μην βλέπουμε την Τοπική Αυτοδιοίκηση, αγαπητέ Κώστα, αγαπητοί δήμαρχοι, ως ένα εργαλείο άσκησης πολιτικής ή ως ένα πεδίο διευθέτησης κομματικών εξυπηρετήσεων. 

Δυστυχώς, λυπάμαι που θα το πω, είναι ακριβώς αυτό το οποίο κάνει η σημερινή Κυβέρνηση. Είτε μονιμοποιώντας, επιχειρώντας μάλλον να μονιμοποιήσει συμβασιούχους οι οποίοι δεν πρέπει να μονιμοποιηθούν είτε υποχρεώνοντας τους δήμους να προσλάβουν περισσότερο προσωπικό από ότι χρειάζονται, είτε σταματώντας πειθαρχικούς ελέγχους τους οποίους εγώ είχα ξεκινήσει ως Υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης, απλά για να κλείσουμε το μάτι και να γίνουμε αρεστοί σε κάποιους δημάρχους ή σε κάποια στελέχη της Δευτεροβάθμιας Περιφερειακής Αυτοδιοίκησης.

Δεν είναι αυτός ο τρόπος να οριοθετήσουμε σωστά τις αρμοδιότητες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.  Το πρώτο που πρέπει να κάνουμε είναι πολύ απλό, το έχω πει πολλές φορές. Να καθορίσουμε τα όρια, τι κάνει το Κράτος, τι κάνει η αποκεντρωμένη. Θέλω να τονίσω ότι στα πλαίσια και της συνταγματικής αναθεώρησης θα προτείνουμε, βλέπω μειωμένο ρόλο για την αποκεντρωμένη διοίκηση, ενίσχυση των περιφερειών και ενίσχυση των Δήμων. 

Καταρχάς να σπάσουμε αυτόν τον βραχνά γραφειοκρατίας ο οποίος δεν επιτρέπει πολύ συχνά στους δημάρχους και στους περιφερειάρχες απλά να κάνουν τη δουλειά τους και έχουμε «ιστορίες για αγρίους» με έργα τα οποία καθυστερούν αδικαιολόγητα, με πόρους οι οποίοι υπάρχουν, με αδειοδοτικές διαδικασίες οι οποίες πηγαινοέρχονται, γίνονται μπαλάκι μεταξύ της αιρετής Περιφέρειας, της αποκεντρωμένης Περιφέρειας. Να σας δώσουμε με άλλα λόγια τη δυνατότητα και τα εργαλεία να κάνετε τη δουλειά σας καλύτερα.

Είστε εξάλλου υπόλογοι στους δημότες σας, στους πολίτες οι οποίοι ψηφίζουν για το δεύτερο βαθμό Αυτοδιοίκησης, σε αυτούς λογοδοτείτε και αυτοί τελικά θα σας κρίνουν. Όμως με συνθήκες διαφάνειας.  Σε αυτό θα επιμείνω. Δεν θέλω το κεντρικό Κράτος να ελέγχει τη σκοπιμότητα των δαπανών σας.  Θα ελέγχει τη νομιμότητα, ναι με τρόπο, ενδεχομένως πιο απλό. Τη σκοπιμότητα, όμως, θα την κρίνετε εσείς και θα σας κρίνουν τελικά οι δημότες σας για τα έργα τα οποία θα επιλέξετε να κάνετε. 

Δεν είναι η δουλειά του Κράτους να παρεμβαίνει στα χωράφια της Τοπικής Αυτοδιοίκησης για να ελέγχει τη σκοπιμότητα των έργων. Ναι, η δουλειά είναι ειδικά με τις Περιφέρειες και με τους δήμους να συνεργαζόμαστε ως προς τον Περιφερειακό αναπτυξιακό σχεδιασμό. Το λέω γιατί οι περιφέρειες είναι σήμερα μεγάλα εργαλεία Περιφερειακής ανάπτυξης σε μικρότερο βαθμό οι δήμοι, αλλά οι Περιφέρειες είναι μεγάλα εργαλεία ανάπτυξης και είναι ξεκάθαρο ότι ο σχεδιασμός των περιφερειακών έργων πρέπει να γίνεται με γνώμονα το μεγάλο, το ευρύτερο καλό της περιφέρειας και όχι για να διευθετούμε μικρές εξυπηρετήσεις δεξιά και αριστερά.

Πέρασε, πια, νομίζω, η εποχή όπου για να κάνουμε το χατίρι του κάθε δημάρχου μπορεί να θέλουμε να του φτιάξουμε μια πλατεία εδώ και μια πλατεία εκεί, αυτά δυστυχώς οδήγησαν σε ένα βαθμό και στις καταστροφές που σήμερα βιώνουμε στη δυτική Αττική.Αυτές τις λογικές πρέπει πια ξεκάθαρα να τις αφήσουμε πίσω μας. 

Θέλω να δώσω τη δυνατότητα στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης να αξιοποιήσουν καλύτερα την περιουσία τους χωρίς δυσκολίες και χωρίς γραφειοκρατικές δυστοκίες και χαίρομαι που άκουσα και από το δήμαρχο ότι ο χώρος στον οποίο βρισκόμαστε σήμερα είναι χώρος ο οποίος ανήκει στο δήμο και τον οποίο τον εκμεταλλεύτηκε ένας ιδιώτης στη λογική της σύμβασης παραχώρησης. Πρέπει και το κάνουν ήδη οι δήμοι να εξερευνήσουν σε μεγαλύτερο βάθος δυνατότητες συνεργασίας με τον ιδιωτικό τομέα, στο ζήτημα παραδείγματος χάρη της αποκομιδής των απορριμμάτων θα το πω ξεκάθαρα.
Εάν η αποκομιδή μπορεί να γίνει πιο φτηνά από τον ιδιωτικό τομέα και καλύτερα από τον ιδιωτικό τομέα θα πρέπει ο κάθε δήμαρχος να διερευνήσει αυτή τη δυνατότητα. Αρκετά πια με τις αγκυλώσεις και με τους εκβιασμούς της κάθε συντεχνίας που μπορεί τελικά να δουλεύουν μόνο προς όφελος δικό τους αλλά όχ