Του Χαράλαμπου Παπαδόπουλου
Ο γνωστός Καθηγητής κ. Μάζης βρέθηκε στα σύνορα του Ισραήλ με την Γάζα και είδε στην σκοπιά μια νεαρή Εβραία στρατιωτίνα με το όπλο στο χέρι. «Γιατί είσαι εδώ ;» την ρώτησε. «Γιατί κουράστηκα να φοβάμαι» του απάντησε. Τώρα που πέρασα τα 60 για πολλά πράγματα θα μπορούσα και εγώ να πω ότι «κουράστηκα να φοβάμαι», και νομίζω ότι το ίδιο θα λέγατε και πολλοί από εσάς.
«Κουράστηκα να φοβάμαι» να με απειλούν συνεχώς με την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Θα με αξιολογήσει ο Διευθυντής του Λυκείου, θα με αξιολογήσει ο Σύμβουλος Παιδαγωγικής ευθύνης, θα με αξιολογήσει ο Σύμβουλος της ειδικότητας, θα με αξιολογήσει …. Καλοί μου Κύριοι, ένας είναι ο πραγματικός Αξιολογητής, η Συνείδησή μου. Όσο καλό βαθμό και να μου βάλετε εσείς, δε λέει τίποτα, αν δεν μου βάλει καλό βαθμό και η συνείδησή μου. Όσο κακό βαθμό και να μου βάλετε εσείς, δε λέει τίποτα, αν μου βάλει καλό βαθμό η συνείδησή μου.
Δυστυχώς η πικρή αλήθεια Κύριοι του Υπουργείου Παιδείας είναι ότι αν διώξετε έναν εκπαιδευτικό επειδή τον κρίνατε ανεπαρκή, δεν θα του κάνετε κακό έτσι που έχουν καταντήσει σήμερα τα Σχολεία, καλό θα του κάνετε. Απλώς, πολλοί από εμάς εφαρμόζουμε αυτό που έλεγε η πρόσφατα αγιοκαταταχθείσα αγία Γαβριηλία «Αν δεν σε διώξουν μη φύγεις, ά πα πα, μόνος σου μη φύγεις ποτέ».
«Κουράστηκα να φοβάμαι» να πω στον Θεό με την εξομολόγηση όλα τα σφάλματα που έχω κάνει, ενώ ο Θεός θέλει τόσο πολύ να τα ομολογήσουμε για να μας τα σβήσει. Ο Μέγας Χρυσόστομος επισημαίνει την διαφορά του Κάιν και του Λάμεχ. Ο Κάιν σκότωσε τον αδελφό του τον Άβελ από φθόνο επειδή ο Θεός ευαρεστήθηκε από την προσφορά εκείνου ενώ από την δική του δεν ευαρεστήθηκε. Ο Λάμεχ σκότωσε δυο ανθρώπους οι οποίοι του επιτέθηκαν και τον χτύπησαν.
Ενώ ο Θεός όλα τα γνωρίζει θέλει εμείς μόνοι μας να ομολογήσουμε τα λάθη μας. Λέει λοιπόν ο Χρυσόστομος ότι ο Θεός ρώτησε τον Κάιν «που είναι ο αδελφός σου ο Άβελ ;» για να του δώσει την ευκαιρία να ομολογήσει τον φόνο και να τον συγχωρέσει. Αυτός όμως ξεδιάντροπα απαντάει «που να ξέρω, μήπως είμαι φύλακας του αδελφού μου;». Ενώ ο Λάμεχ από μόνος του ομολόγησε στις δυο γυναίκες του τους φόνους που έκανε.
«Κουράστηκα να φοβάμαι» να πάρω την ευθύνη της ζωής μου. Από μικρό παιδί, οι άλλοι να αποφασίζουν για όλα που με αφορούσαν. Από τι ρούχα θα φορέσω, τι κατεύθυνση να ακολουθήσω στο Λύκειο, τι να σπουδάσω, ποια εργασία να κάνω, σε ποια πόλη να ζήσω, τι αυτοκίνητο να αγοράσω … Ο ψυχολόγος κ. Ελευθεριάδης Ελευθέριος έλεγε σε ομιλία του ότι όσο περισσότερο ζούμε με φοβίες τόσο περισσότερο εφαρμόζουμε τυφλά αυτά που μας προτείνουν οι άλλοι.
Ο Αγιορείτης Ιερομόναχος Συμεών με καταγωγή από το Περού έλεγε πως αυτό που ελευθέρωσε το πνεύμα του ήταν ότι οι γονείς του σε όλα του έλεγαν «διάλεξε αυτό που θέλεις». Φοβάμαι πως στην Ελλάδα οι γονείς δεν λέμε συχνά στα παιδιά μας «διάλεξε».
«Κουράστηκα να φοβάμαι» μήπως χάσω την δουλειά μου, μήπως γίνει πόλεμος, μήπως έρθει στην Ελλάδα πείνα, μήπως πάθω τίποτα εγώ ή κάποιος από την οικογένειά μου, μήπως τρακάρω με το αυτοκίνητο, μήπως παρασυρθούν τα παιδιά μου από τα ναρκωτικά, μήπως… Τι όμορφα που το λέει η Εκκλησία μας σε κάθε Θεία Λειτουργία «εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα».
Και ξέρετε το αστείο είναι πως αν τύχει και ζήσεις αυτό που φοβάσαι, ότι και να είναι αυτό, το ζεις μια χαρά και δεν καταλαβαίνεις τίποτα. Μου έλεγε ένας κουμπάρος μου πως όταν ήταν μικρή η κόρη του και κινδύνευε να πεθάνει από σηψαιμία, ένοιωθε τόσο κοντά του την παρουσία του Θεού πως νόμιζε ότι μπορούσε να τον πιάσει.
«Κουράστηκα να φοβάμαι» … Τελικά τον φόβο τον νικάει μόνο η αγάπη. «Φόβος οὐκ ἔστιν ἐν τῇ ἀγάπῃ, ἀλλ᾿ ἡ τελεία ἀγάπη ἔξω βάλλει τὸν φόβον» (Ά Ιωαν. 4,8). Κάποτε ένας νέος ρώτησε τον μεγάλο άγιο Πορφύριο Καυσοκαλυβίτη «τι να κάνω με τις σπουδές, με την εργασία, με τον γάμο, με …». Και του απάντησε ο άγιος : «Εσύ το μόνο που θα κάνεις είναι να αγαπάς πολύ τον Χριστό και όλα τα άλλα θα γίνονται μόνα τους».
