Μια απόδραση σε έναν από τους αγαπημένους μας ορεινούς προορισμούς
Το διήμερο 28-29 Οκτωβρίου προσέφερε την ευκαιρία για απόδραση σε έναν από τους αγαπημένους μας ορεινούς προορισμούς. Την ευρύτερη περιοχή του Γράμμου με τις άπειρες ορειβατικές και πεζοπορικές διαδρομές. Με αφορμή το έργο ανάδειξης της περιοχής που υλοποίησε ο Δήμος Νεστορίου σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας και με τη βοήθεια των ψηφιακών εφαρμογών και των έντυπων εκδόσεων που υλοποιήθηκαν, σχεδιάσαμε δυο πεζοπορικές διαδρομές που μας ήταν μέχρι τώρα άγνωστες.
Η πρώτη διαδρομή μήκους 8,5 χλμ και διάρκειας 3 περίπου ωρών συνδέει τον καταρράκτη της Τσούκας με το ομώνυμο μοναστήρι και από εκεί με το Νεστόριο. Ξεκινώντας από τον δρόμο Καστοριάς – Νεστόριου και 5 περίπου χλμ πριν από αυτό, μια μεταλλική πινακίδα σημαίνει την αρχή του. Σε πυκνό δάσος βελανιδιάς το μεγαλύτερο τμήμα του, φτάνει μετά από 50’ περίπου σε σημείο που χωρίζεται αριστερά για τον καταρράκτη και δεξιά για το μοναστήρι. Κατηφορίζουμε στο ρέμα και ακολουθούμε την κοίτη του μέσα σε πυκνότατη βλάστηση για 10’ μέχρι το σημείο που το φαράγγι κλείνει υψώνοντας τα τοιχώματά του στα 20 μ. για να δημιουργήσει τον εντυπωσιακό καταρράκτη της Τσούκας (ή Αγίας Άννας). Στα μέσα του Φθινοπώρου τα νερά του είναι λίγα, το τοπίο όμως δεν χάνει τίποτα από την άγρια ομορφιά του.
Επιστρέφοντας στη διασταύρωση ανεβαίνουμε μέχρι το μοναστήρι που είναι κλειστό και σε στάδιο συντήρησης. Η Μονή Τσούκας ή Παμμεγίστων Ταξιαρχών ιδρύθηκε τον 13ο αιώνα και η ίδρυσή της χρονολογείται στο 1225 ενώ καταστράφηκε τον Μάρτιο του 1943 μετά από πυρπόληση Αυστριακών στρατιωτών της Μεραρχίας «Εντελβάις την περίοδο της κατοχής. Αναφέρεται ότι οι Παλαιολόγοι αυτοκράτορες είχαν κάνει δωρεές για την εικονογράφηση του μοναστηριού στα τέλη του 13ου αιώνα. Την περίοδο της τουρκοκρατίας υπήρξε σημαντικό πνευματικό κέντρο της περιοχής, διέθετε μεγάλη περιουσία και δέχτηκε αρκετές φορές επιθέσεις Τουρκαλβανών. Από το καθολικό περνάει το νερό πηγής που χύνεται στον Στενοπόταμο και του δημιουργεί στατικά προβλήματα. Από το 1961 το μοναστήρι έχει κηρυχθεί ιστορικό διατηρητέο μνημείο. Από εδώ η θέα προς τον καταρράκτη είναι μοναδική.
Συνεχίζοντας στο καλά σημαδεμένο μονοπάτι, πότε ανηφορικά και πότε κατεβαίνοντας, χωρίς μεγάλες υψομετρικές διαφορές, φτάνουμε μετά από δυο περίπου ώρες σε μεγάλο πλάτωμα πάνω από το Νεστόριο. Είμαστε στην άκρη ενός επιβλητικού γκρεμού βάθους 200 περίπου μέτρων. Πρέπει να κάνουμε τον γύρο του για να κατεβούμε στο χωριό κάνοντας συχνές στάσεις για να απολαύσουμε την ιδιαίτερη φύση της περιοχής που έχει ντυθεί τα λαμπρά φθινοπωρινά της χρώματα.
Το Νεστόριο βρίσκεται σε απόσταση 25 χλμ. νοτιοδυτικά από την Καστοριά. Χωρίζεται σε Άνω Νεστόριο και Κάτω Νεστόριο. Το Κάτω Νεστόριο φτάνει μέχρι τον ποταμό Αλιάκμονα. Βρίσκεται σε μια πλαγιά του Γράμμου, σε υψόμετρο 890. Κατά την απογραφή του 2011, ο πληθυσμός του δήμου Νεστορίου ήταν 2.646 κάτοικοι.
Σύμφωνα με την αρχαία ελληνική μυθολογία, ο Νέστωρ και ο Ορέστης, γιοι του Βασιλιά Αγαμέμνονα, κατέφυγαν στην περιοχή από τον φόβο των αντιποίνων, ύστερα από την δολοφονία της μητέρας τους Κλυταιμνήστρα, από τον Ορέστη. Στους πρόποδες του Γράμμου, ο Νέστορας ίδρυσε το Νεστόριο και ο Ορέστης λίγο μακρύτερα το Άργος Ορεστικό.
Το πρωινό της Κυριακής, ολόλαμπρο και υγρό λόγω του ποταμού, με τα αυτοκίνητά μας φτάσαμε στη Νέα Κοτύλη για να βαδίσουμε στο μονοπάτι π ου οδηγεί στο παλιό χωριό.
Η Νέα Κοτύλη είναι χτισμένη σε υψόμετρο 1450 μέτρων σε πλαγιά του όρους Βόιου. Ο οικισμός δημιουργήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1950 από κατοίκους της Κοτύλης που εγκατέλειψαν το χωριό τους που είχε υποστεί σημαντικές καταστροφές κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου και του Ελληνικού Εμφυλίου στις οποίες προστέθηκαν και κατολισθήσεις.
Το μονοπάτι ξεκινά από τον ξενώνα 1450, δεξιά του δρόμου και κινείται σε δάσος οξιάς μέχρι να συναντήσει τον χωματόδρομο σε διάσελο με άπλετη θέα στις κορυφές του Γράμμου και στην κοιλάδα του Σαραντάπορου από την οποία πυκνή ανεβαίνει η πρωινή ομίχλη. Από εδώ κατηφορίζουμε ακολουθώντας ένα πανέμορφο μονοπάτι με αραιή δυστυχώς σήμανση. Σε πολλά σημεία του είναι κλεισμένο από τη βλάστηση και χρειάζεται σίγουρα συντήρηση. Πρόκειται για μια από τις ομορφότερες διαδρομές της περιοχής και αξίζει κάθε προβολής. Ιδιαίτερα το τμήμα του που περνά κάτω από τις κορυφές του «Χάρου», είναι από τα πιο εντυπωσιακά που έχουμε δει.
Μετά από 5,5 χλμ και 2.30’ ώρες διαδρομής φτάνουμε στην κοιλάδα όπου παλιότερα ήταν χτισμένα τα σπίτια της Κοτύλης. Σήμερα από το χωριό εκτός από την κεντρική εκκλησία του Αγίου Γεωργίου που σώζεται σε καλή κατάσταση και ένα μικρό πέτρινο γεφύρι το οποίο κατασκευάστηκε τον 19ο αιώνα, όλα τα άλλα είναι ερείπια. Το χωριό που μέχρι το 1928 ονομαζόταν Κοτέλτσι, σφίζει από μύθους και στενάχωρες ιστορίες. Κάποιοι δικαίως την αποκαλούν “σύγχρονο Ζάλογγο” καθώς οι διηγήσεις λένε πως από εδώ πήδηξαν προς τον θάνατο οι αντάρτες, όταν κατά τον εμφύλιο πόλεμο βρέθηκαν σε αδιέξοδο. Παλαιότερα, και πριν ακόμα οι θλιβερές ιστορίες στοιχειώσουν τον Χάρο, μία από τις αγαπημένες ασχολίες των πιτσιρικάδων του χωριού ήταν το να ανεβαίνουν μέχρι εκεί και να αγναντεύουν το απέραντο πράσινο του Γράμμου.
Από εδώ ξεκινά το μονοπάτι που οδηγεί στο πάρκο Εθνικής Συμφιλίωσης και από εκεί στην κορυφή Πύργος και στον Χάρο, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία που την αφήνουμε για αργότερα.
ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ
Περισσότερες πληροφορίες για τις δραστηριότητες του συλλόγου στα γραφεία μας – Μπότσαρη 2, 2ος όροφος (δίπλα στον ΟΤΕ) κάθε Παρασκευή 9-10 μ.μ. στην ιστοσελίδα μας trikalasport.gr, καθώς και στη σελίδα μας στο Facebook.
