Του Χαράλαμπου Παπαδόπουλου
Λέει κάπου ο Μέγας Παιδαγωγός Ιωάννης ο Χρυσόστομος, «αν σε ρωτήσει το παιδί σου τι σημαίνει φόβος ;» πες του «τι νοιώθεις όταν είσαι με τον δάσκαλό σου ; αυτό ονομάζεται φόβος». Ας έρθει ο Χρυσόστομος να του δείξουμε σήμερα στα Σχολεία της Ελλάδας πόσο φοβούνται οι μαθητές.
Να θυμίσω τι ζούσε στην τάξη ο συνάδελφος Βιολόγος ο οποίος υπηρετούσε σε ΕΠΑΛ και παραιτήθηκε. Γράφει λοιπόν ο συνάδελφος στην γνωστή επιστολή του : « … Οι «μαθητές» κάναν σόου κοπανώντας θρανία και καρέκλες στους τοίχους, σκούζοντας όλοι μαζί «καλοοοο εεεεε», ή «μμμμμμμμμμμμ» ή βγάζοντας απλά άναρθες κραυγές δυνατά (όπως μου εξήγησαν «αυτό εκνευρίζει πολύ τους καθηγητές», κάπνιζαν μέσα στη τάξη και έκαναν διάφορες ανοησίες πχ ένας αρκετά ψηλός και δυνατός μαθητής πήρε στους ώμους τους έναν πιο μικρόσωμο που κάπνιζε και έκανε ημικαθίσματα κοιτώντας με.
Με περικύκλωναν και με κοιτούσαν κάνοντας διάφορες γκριμάτσες και λέγοντας μου διάφορες ανοησίες. Αυτά όλα μπορείτε σίγουρα να τα απολαύσετε και στο τικ-τοκ μιας και μέσα στη γενικότερη σύγχυση που με δεξιοτεχνία δημιουργούσαν φρόντιζαν κάποιος να βιντεοσκοπεί …».
Μη νομίζετε ότι είναι πολύ σπάνια στα Λύκεια αυτά που περιγράφει ο συνάδελφος. Και επειδή ακριβώς δεν είναι σπάνια πολλοί συνάδελφοι το παίρνουν απόφαση και αφήνουν τους μαθητές να κάμνουν ότι θέλουν. Ξέρετε αυτός ο πειρασμός και εμένα με πολεμάει όταν σκέφτομαι ότι άδικα τους φωνάζω. Μου έλεγε συνάδελφος αναπληρώτρια που υπηρετεί σε Λύκειο επαρχίας ότι έχουν τους μαθητές τόσο χαλαρά ώστε τους αφήνουν να πηγαίνουν στο Super Market την ώρα του μαθήματος για να ψωνίσουν και η ίδια φοβάται να μην μπλέξει. Ξέρετε όταν δεν μπαίνουν όρια στους μαθητές, οι μαθητές φαίνονται μέσα στην αίθουσα σαν διαλυμένοι.
Απορούν και οι ίδιοι τους για ποιο λόγο τους έβαλαν να πηγαίνουν σχολείο.
Παιδεία χωρίς να φοβούνται οι μαθητές είναι κοροϊδία επειδή οι μαθητές δεν πρόκειται να ωφεληθούν σε τίποτα και απλώς θα χάνουν τον χρόνο τους. Μα δέστε το λογικά, γιατί να ζοριστεί ο μαθητής να μάθει τα μαθήματα ; «Ο προστιθείς γνώσιν, προσθήσει άλγημα» λέει κάπου στην Παλαιά Διαθήκη. Δηλαδή αυτός που σου προσθέτει γνώσεις, σου προσθέτει πόνο. Και εμείς νομίζουμε ότι με χαρά οι μαθητές θα τρέχουν στο Σχολείο για να πάρουν καινούργιες γνώσεις.
Μα δέστε, εμείς στην ηλικία τους από την χαρά μας διαβάζαμε ή από τον φόβο μας;
Παιδεία χωρίς να φοβούνται οι μαθητές είναι κοροϊδία επειδή δεν θα διαβάζουν τα μαθήματα της επόμενης μέρας και αν οι μαθητές πηγαίνουν στο σχολείο κάθε μέρα αδιάβαστοι, πραγματικά δεν έχει νόημα να πηγαίνουν στο σχολείο. Ξέρω, θα μου πείτε πηγαίνουν τουλάχιστον διαβασμένοι στα μαθήματα της κατεύθυνσής τους. Επειδή κάθε μέρα αναπνέω τον αέρα του Λυκείου μπορώ να πω ότι και αυτό ακόμα το κάμνουν ελάχιστοι μαθητές. Έ τότε τι κάμνουν οι μαθητές τα απογεύματα ; Μα, τρέξιμο στα φροντιστήρια και κινητό. Συγχαρητήρια στην Ελλάδα μας για το υπέροχο «Εκπαιδευτικό Σύστημα».
Παιδεία χωρίς να φοβούνται οι μαθητές είναι κοροϊδία επειδή θα ενοχλούν στο μάθημα, θα κάμνουν ότι παλαβομάρα τούς έρθει στο μυαλό και το Σχολείο πραγματικά δεν μπορεί να κάνει τίποτα.
Το ξέρετε ότι μαθητές έχουν πετάξει από το ανοιχτό παράθυρο μέσα στην αίθουσα ακόμα και μπουκάλια με νερό με κίνδυνο να τραυματίσουν μαθητές και μαθήτριες, έχουν πετάξει θρανίο από τον 1ο όροφο κάτω και άλλα πολλά τέτοια;
Παιδεία χωρίς να φοβούνται οι μαθητές είναι κοροϊδία επειδή το Σχολείο θα είναι τόπος όπου βλάπτονται οι μαθητές αφού το Σχολείο δεν μπορεί να προφυλάξει τους μαθητές από συμμαθητές τους με αισχρή συμπεριφορά. Αυτό το ζούμε όταν ταξιδεύουμε με λεωφορεία και κάποιοι μαθητές επιμένουν να βάζουν σε φορητά ηχεία τραγούδια κάποιων ράπερ με αισχρόλογα και αρνούνται να υπακούσουν στις εντολές των συνοδών καθηγητών.
Παιδεία χωρίς να φοβούνται οι μαθητές είναι κοροϊδία επειδή οι μαθητές στο Σχολείο θα εκπαιδευτούν στην παραβατική συμπεριφορά, στο τσιγάρο και δυστυχώς στις μεγάλες πόλεις ακόμα και στα ναρκωτικά. Φοβάμαι ότι συχνά δεν ισχύει το γνωστό «όπου ανοίγει ένα Σχολείο κλείνει μια φυλακή» αλλά το αντίθετο. Εξ αιτίας παρόμοιας κατάστασης στην Αυστραλία, οι γονείς έχουν το δικαίωμα να εκπαιδεύουν τα παιδιά τους στο σπίτι κι απλώς να συμμετέχουν στις εξετάσεις του Σχολείου.
Μήπως απορείτε τι κάμνει για όλα αυτά το Υπουργείο Παιδείας ; Το Υπουργείο λοιπόν όρισε αυτοαξιολόγηση για τους καθηγητές, αξιολόγηση για τους καθηγητές, επιμορφώσεις για τους καθηγητές, σεμινάρια για τους καθηγητές, ορίζει καθηγητές μέντορες, συντονιστές, υπευθύνους τάξης, ορίζει, ορίζει, ορίζει … Και για τους μαθητές τι όρισε;
Μείωση των ποινών, με μέσο όρο 10 από όλα τα μαθήματα να περνούν την τάξη, δικαίωμα για 114 ανεξέλεγκτες απουσίες, πολλές δραστηριότητες για να χάνουν συνέχεια μαθήματα, σε κάθε πρόβλημα δίκιο έχει ο μαθητής … Αυτό που λέει ο λόγος του Θεού «παίδευε το παιδί σου και θα σε αγαπήσει » το Υπουργείο Παιδείας το έκανε «χάιδευε το παιδί σου και θα σε αγαπήσει».
Ξέρετε στην αρχαία ελληνική κοινωνία οι πρόγονοί μας είχαν παιδιά δικά τους και παιδιά νόθα. Στα πραγματικά τους παιδιά παρείχαν αυστηρή εκπαίδευση ενώ με τα νόθα ούτε που ασχολιόντουσαν. Ο νοών νοείτω.
