Από τη μία κάλπη στην άλλη κι όμως μας έμεινε μόνο η «παραπολιτική»
Το 2023 ήταν ένας χρόνος γεμάτος με εκλογές. Αν δεν είχαμε και την αναβολή των εκλογών στα Επιμελητήρια που έχουν αναχθεί επίσης σε φορείς-κοιτίδες «εν δυνάμει» υποψηφίων για αυτοδιοικητικά και εθνικά ψηφοδέλτια, θα κλείναμε χρόνο μπροστά σε μια κάλπη καταγράφοντας αποτελέσματα αλλά και την εθνική μας μοναξιά ως πολίτες.
Η αίσθηση της κενής διαδικασίας παραμένει εξάλλου αν κρίνουμε και από την αποχή στις τελευταίες κάλπες της περιοχής μας με τους πολίτες να μη βλέπουν πια σωτήρες από τη μία αλλά να ενδίδουν ενίοτε στο ιδιοτελές της υπόθεσης που υπάρχει αλλά όλοι κάνουμε πως δεν το βλέπουμε.
Το τελευταίο βέβαια μένει να επιβεβαιωθεί στις προσεχείς ευρωεκλογές του 2024. Εκεί όπου δεν φαίνεται να μεσολαβεί καμία προσωπική υπόθεση, αν και για τον νομό Τρικάλων δεν παίρνουμε και όρκο για αυτό….
Εκεί λοιπόν θα μετρηθεί ό,τι απέμεινε από το εκλογικό σώμα και ό,τι απέμεινε από την κομματική επιρροή και πολιτική μας στάση – εφόσον λέμε και πάλι δεν έχουμε κάποιον Τρικαλινό εκλεκτό.
Μέχρι τότε βέβαια το διάστημα είναι μεγάλο, όμως και ελάχιστο ταυτόχρονα μιας και οι τομές που πρέπει να ακολουθήσουν σε κεντρικό επίπεδο πλέον οι ηγεσίες είναι καίριες και απαιτούν άμεσες και γενναίες αποφάσεις.
Προς το παρόν ας πούμε ότι ο κόσμος, αυτός που βρήκε λόγο να φτάσει μέχρι τις κάλπες, έδωσαν «τρόπο στην οργή» και γύρισαν την πλάτη στην παραπολιτική διάσταση. Από εδώ και πέρα ζητούν πολιτικό λόγο με δόξα και τιμή.
Μένει να δούμε αν θα το κατανοήσουν οι «γραμμές» στις οποίες τρέχει το μήνυμα της κοινωνίας. Μένει να δούμε αν και η κοινωνία θα συνεχίσει να το στέλνει μέχρι την επόμενη κάλπη….
