Με τη δημιουργία της σήραγγας που παρακάμπτει την Γκρόπα (έργο σημαντικό και άκρως αναγκαίο), πόσες εικόνες οικείες και αγαπημένες θα γίνουν πια παρελθόν.
Ο απύθμενος γκρεμός που ξανοίγεται κάτω από το επίφοβο πέρασμα, οι πανύψηλες κορφές που ορθώνονται απότομα πάνω από το στενό φαράγγι. Είναι οι Σούβλες και ο Αχλαδιάς, φρουροί ενός τοπίου άγριου και απρόσιτου. Και δεξιότερα, μια από τις πιο περίεργες κορυφές που είδαμε ποτέ.
Γυμνή και κακοτράχαλη όπως και οι γειτόνισσές της, αλλά με μια τόση δα φουντωτή συστάδα οξιές στην απόληξή της που σπάει την αυστηρότητα του τοπίου και μας κάνει να απορούμε ή να χαμογελάμε. Την έχουμε βαφτίσει Σκούφια (αλήθεια, πως τα χρόνια και οι εμπειρίες μας δένουν με τόπους και σημεία). Ο χάρτης την ονομάζει Ξεροβούνι, οι ντόπιοι δεν γνωρίζουμε πως, δεν έχει σημασία, για εμάς είναι τόπος σημαντικός που τον σημαδεύουν αναμνήσεις. Το χαρούμενο πρόσωπό της Σκούφιας έχει χρώμα φθινοπωρινό, το άγριο χειμωνιάτικο. Την άνοιξη ποικίλει, ανάλογα με τις διαθέσεις του καιρού.
Πρώτη μέρα του Οκτώβρη λοιπόν και πάμε για την κορυφή. Αυτή τη φορά από τη ράχη που ξεκινάει από τον αυχένα της Γκρόπας, αριστερά του δασόδρομου που οδηγεί στην περιοχή της Κατούνας. Πυκνά δασωμένη με έλατα η ράχη, μας επιτρέπει να ρίχνουμε κλεφτές ματιές στις διπλανές κορυφές – προπομπούς των Αγράφων. Καραβούλα, Τσούκες και Αχλαδιάς υψώνονται κάθετα από το φαράγγι του Πορταϊκού για να συναντήσουν τον δειλό φθινοπωριάτικο ήλιο.
Σημάδια δεν υπάρχουν, αλλά το μονοπάτι είναι καλογραμμένο, δεν μας δυσκολεύει. Μετά από 50’ πορείας φτάνουμε στην προκορφή (υψ. 1433 μ.) της οποίας το κολωνάκι είναι μέσα στη βλάστηση. Μια σύντομη στάση και κατηφορίζουμε στο ομορφότερο κομμάτι της διαδρομής. Μεγάλες, αιωνόβιες οξιές με κορμούς που συμπλέκονται, επιτρέπουν τα παιχνίδια του φωτός με τα φυλλώματα.
Από εδώ θα ανεβούμε μέχρι το διάσελο στους πρόποδες της κορυφής με το αγνάντι στην άγρια, πετρώδη γειτονιά της Γκρόπας. Δεξιά μας ξεκινάει το πυκνότατο σύδεντρο που φτάνει ως την κορυφή δίνοντάς της χαρακτηριστική μορφή. Τώρα χρειάζεται μια καλή προσπάθεια για να φτάσουμε στο τελικό προορισμό μας, διακόσια περίπου μέτρα πιο ψηλά.
Βγαίνοντας από τις οξιές είμαστε πλέον στον τελικό προορισμό μας. Ένα πλάτωμα με ψηλό χορτάρι στα 1732 μέτρα.
Υπάρχει και εδώ κολωνάκι κορυφής αλλά είναι πλέον σπασμένο, μάλλον από κεραυνό, όπως και πολλά άλλωστε στις κορυφές των βουνών μας. Απέναντί μας το τραπεζοειδές σχήμα της Κατούνας, από την οποία μας χωρίζει μια ρεματιά και ένα δάσος. Χαμηλά, χωμένο στο φαράγγι το Κατούσι και ψηλότερα στο βάθος ξεχωρίζουν τα σπίτια του Ανθηρού. Από εδώ ξεκινά ο κόσμος της Αργιθέας, ο γνωστότερος άγνωστος κόσμος.
ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ
Περισσότερες πληροφορίες για τις δραστηριότητες του συλλόγου στα γραφεία μας – Μπότσαρη 2, 2ος όροφος (δίπλα στον ΟΤΕ) κάθε Παρασκευή 9-10 μ.μ. στην ιστοσελίδα μας trikalasport.gr, καθώς και στη σελίδα μας στο Facebook.
