Δομή φιλοξενίας προσφυγ… εεε πλημμυροπαθών!!!
Τη Δευτέρα 25 Σεπτεμβρίου 80-90 πλημμυροπαθείς του δήμου Φαρκαδόνας μεταφέρθηκαν εκβιαστικά, εν όψει του νέου καιρικού φαινομένου Elias, από τις σκηνές στο Γριζάνο στην κλειστή δομή προσφύγων στο Κουτσόχερο. Και αφού λοιπόν πλημμύρισαν και έχασαν τα πάντα, τώρα ζουν πλέον σε κοντέινερς, σε έναν χώρο με φράχτη, φυλασσόμενο και μπορούν να μπαίνουν ή να βγαίνουν μόνο αν δώσουν τα στοιχεία τους στους φύλακες της πύλης της φυλακής τους! Φίλοι, συγγενείς και αλληλέγγυοι/ες που θέλουν να τους/τις επισκεφτούν πρέπει να πάρουν άδεια. Τα τηλεοπτικά συνεργεία το ίδιο, στα οποία μάλιστα μέχρι στιγμής δεν έχει επιτραπεί η είσοδος.
Ας πάμε όμως λίγο και στους προηγούμενους «ενοίκους» του στρατοπέδου του Κουτσόχερου. Οι πρόσφυγες που διέμεναν εκεί, λίγες μέρες μετά την κακοκαιρία Daniel με την παρουσία ΜΑΤ και στρατού υποχρεώνονται να φύγουν, μέσα σε μία μέρα! Δεν τους δόθηκαν πληροφορίες ούτε για το πού θα πάνε ούτε για το πόσο θα μείνουν εκεί που θα πάνε. Δεν τους επιτράπηκε να πάρουν όλα τους τα υπάρχοντα, γιατί –αορίστως- τους είπαν ότι θα επιστρέψουν. Στη συνέχεια όσα πράγματα άφησαν πετάχτηκαν. Κάποιους μετέφεραν στις δομές στη Ριτσώνα, στο Κλειδί Σερρών και στον Κατσικά Ιωαννίνων. Μετέφεραν 300 άτομα σε δομή στη Θήβα, την οποία ξανάνοιξαν, 150 σε δομή στον Βόλο, που επίσης ξανάνοιξαν. Τους μετέφεραν δηλαδή σε δομές που δε λειτουργούσαν, και που προφανώς δεν ήταν έτοιμες να δεχτούν άτομα, εφόσον δεν έχουν ούτε προσωπικό, ούτε τα βασικά. Δε δόθηκε καμία αξία στις ζωές των προσφύγων. Πολλοί απο αυτούς δούλευαν, με άθλια μεροκάματα, έστελναν τα παιδιά τους σχολείο, προσπάθησαν δηλαδή να σταθούν στα πόδια τους. Αδιαφορία για όλα αυτά. Απαξιώθηκαν. Ε, πρόσφυγες ήταν!!!
Ομοιότητες πολλές: οι πρόσφυγες, λόγω πολέμου και φτώχειας, έφυγαν από τις πατρίδες τους, μπήκαν σε βάρκες με τα παιδιά τους για να σωθούν· όσοι σώθηκαν και δεν πνίγηκαν, εκεί που έφτασαν, συνάντησαν την απόλυτη εκμετάλλευση από τους ντόπιους καθώς τα πάντα γι’ αυτούς ακρίβυναν, (νερά, φαγητά, ενοίκια). Αυτούς τους ανθρώπους η κυβέρνηση αποφάσισε να τους κλείσει σε κλειστές δομές ελέγχοντας όλη τους τη ζωή.
Πλημμυροπαθείς Φαρκαδόνας: έχασαν τα πάντα, και για να σωθούν μπήκαν και αυτοί σε βάρκες, χάσανε δικούς τους ανθρώπους. Γίνονται αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης, εν όψει αυτοδιοικητικών εκλογών, αλλά και οικονομικής. Ήδη ο δήμος Πύλου – Νέστωρος, στη Μεσσηνία, καλεί τους πλημμυροπαθείς της Θεσσαλίας -ως πράξη αλληλεγγύης(!)- να μεταβούν εκεί και να δουλέψουν ως εργάτες γης. «Ευκαιρία», λέει, «για να εργαστούν και να μην αναγκαστούν να φύγουν από τη χώρα» την ώρα που οι άνθρωποι ακόμα θρηνούν και προσπαθούν να μαζέψουν τα κομμάτια τους από την καταστροφή που τους βρήκε. Και αυτούς τους ανθρώπους η κυβέρνηση αποφάσισε να τους κλείσει σε κλειστές δομές ελέγχοντας όλη τους τη ζωή, χωρίς στοιχειώδεις υποδομές.
Με πολύ απλά λόγια, σε αυτόν τον κόσμο αν βρίσκεσαι στα χαμηλά στρώματα της κοινωνικής πυραμίδας, είτε είσαι Έλληνας είτε Σύριος, είτε Αφγανός, είτε Σουδανός, τα υψηλότερα τμήματα της πυραμίδας αυτής, θα σε ματώνουν και θα βγάζεις αίμα ίδιου χρώματος.
Ως αλληλέγγυοι και αλληλέγγυες του Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ Τρικάλων, που σταθήκαμε το προηγούμενο διάστημα εν σώματι δίπλα στους ανθρώπους αυτούς, λέμε ότι δε συνηθίζουμε την απαξίωση της ανθρώπινης ζωής. Οι δομές, κλειστές ή ανοιχτές δεν έχει σημασία, δεν είναι συνθήκες για να ζει κάποιος με στοιχειώδη αξιοπρέπεια, πρόσφυγας ή γηγενής, ανεξαιρέτως. Ζητάμε οι άνθρωποι αυτοί να φιλοξενηθούν σε ξενοδοχεία προσωρινά και στη συνέχεια, άμεσα, να εγκατασταθούν σε σπίτια με 100% επιδότηση ενοικίου μέχρι να φτιάξουν τα δικά τους σπίτια. Αυτή είναι η ελάχιστη άμεση βοήθεια από τη μεριά δήμου και περιφέρειας.
Ας μην τρέφουμε αυταπάτες η εγκατάστασή τους στα κοντέινερς του Κουτσόχερου δε θα είναι προσωρινή. Σεισμοπαθείς της περιοχής ζουν ακόμα σε κοντέινερς μετά τον σεισμό του 2021. Οι πλημμυροπαθείς που μεταφέρθηκαν εκεί είναι η αρχή ενός σχεδίου, αν δεν υπάρξει αντίδραση, θα μεταφερθούν και άλλοι πλημμυροπαθείς της Θεσσαλίας εκεί για να αδειάσουν τα ξενοδοχεία.
Επαναλαμβάνουμε λοιπόν πως η αλληλεγγύη δε θα βουλιάξει, θα συνεχίσουμε να είμαστε δίπλα τους και απευθύνουμε το ερώτημα στις τοπικές αρχές:
Θα μπορούσατε εσείς να μείνετε σε τέτοιες συνθήκες;
Have you been to Kutsochero?
Συνέλευση Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ Τρικάλων
