Η αποτυχία της προετοιμασίας είναι προετοιμασία της αποτυχίας, είχε πει Αμερικανός προπονητής μπάσκετ και δυστυχώς αυτή είναι η ιστορία της σύγχρονης Ελλάδος. Βλέπουμε τις νέες προκλήσεις· αναλωνόμαστε σε ανούσιες συζητήσεις για τη φύση των αλλαγών που έρχονται, αντί να προετοιμαστούμε για να τις αντιμετωπίσουμε και να τις εκμεταλλευθούμε· καθυστερούμε μέχρι που οι προκλήσεις γίνονται κατακλυσμιαίες και οι αλλαγές ανέλεγκτες.
Αυτό έγινε με την απελευθέρωση των συχνοτήτων (με τον Δημήτρη Μαρούδα να απειλεί ότι θα «ρίξει τους δορυφόρους»), με το ασφαλιστικό (πρώην πρόεδρος της ΓΣΕΕ έλεγε ότι «πρώτα θα χρεοκοπήσει το κράτος και μετά τα ασφαλιστικά ταμεία»), με τις αποκρατικοποιήσεις στις οποίες αντισταθήκαμε επιτυχώς σαράντα χρόνια και τώρα ιδιωτικοποιούνται ακόμη και τα δίκτυα που είναι φυσικά μονοπώλια.
Στον ίδιο δρόμο είμαστε σε ό,τι αφορά την απελευθέρωση της Ανώτατης Παιδείας από τα δεσμά του άρθρου 16. Ζούμε στη μια εποχή που: 1) κάποιος μπορεί από το σπίτι του να σπουδάσει σε κάποια από τα καλύτερα ΑΕΙ του κόσμου, 2) η ελληνική αγορά έχει κατακλυστεί από ιδιωτικά κολέγια, κάποια εκ των οποίων είναι εξαιρετικά και οι απόφοιτοί τους προτιμώνται στην αγορά εργασίας, 3) όλες οι χώρες του κόσμου επενδύουν για να προσελκύσουν ξένους φοιτητές, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα την Κύπρο, όπου κρατικά και ιδιωτικά ΑΕΙ συνεισφέρουν το 2,5% του ΑΕΠ της Μεγαλονήσου (4,5 δισ. θα ήταν για την Ελλάδα).
Σε αυτήν την εποχή η οπισθοδρομική κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ επιμένει ότι τα πανεπιστήμια πρέπει να είναι δημόσιες υπηρεσίες, δηλαδή Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου και όχι Ιδιωτικού Δικαίου εποπτευόμενα από το κράτος. Και η συζήτηση για την Ανώτατη Παιδεία συρρικνώνεται σε ένα λάθος ερώτημα: κρατικά ή ιδιωτικά ΑΕΙ;
Το ζήτημα είναι ότι το άρθρο 16 δεν εμποδίζει τη λειτουργία των ιδιωτικών ΑΕΙ. Αυτά ήδη υπάρχουν (ασχέτως αν ονομάζονται κολέγια) όπως ακριβώς υπερίπταντο οι δορυφόροι την εποχή Μαρούδα με το κράτος ανήμπορο και την πολιτική ηγεσία αλαζονική. Το πρόβλημα είναι ότι το άρθρο 16 εμποδίζει τα κρατικά πανεπιστήμια να προκόψουν, «εμποδίζει τη διαφορετική μεταχείριση των υφιστάμενων πανεπιστημίων, ανάλογα με τις συνθήκες και τις ιδιαιτερότητές τους», έγραψε σε ένα εμβληματικό για τη συζήτηση βιβλίο ο καθηγητής κ. Νίκος Αλιβιζάτος. «Οσο το κράτος θα εθελοτυφλεί, τόσο τα διάφορα “κέντρα” σπουδών θα συνάπτουν συμβάσεις δικαιόχρησης (franchising) με κοινοτικά πανεπιστήμια αμφίβολης ποιότητας» – («Πέρα από το 16», εκδ. Μεταίχμιο).
Oπως έγινε με το ασφαλιστικό, όπου τα Tαμεία χρεοκόπησαν το κράτος κι αυτό με τη σειρά του χρεοκόπησε τα Tαμεία, έτσι με το άρθρο 16 θα καταφέρουμε δύο αποτυχίες: και ανέλεγκτη ιδιωτική και χαντακωμένη δημόσια ανώτατη παιδεία.
