Από το σημείο των Κυριακάτικων ραντεβού μας (Σιδηροδρομικός Σταθμός Τρικάλων) ξεκινήσαμε οδικώς στις 7:00 πμ και φτάσαμε στη Καλή Κώμη μετά από 2 ώρες. Τρίκαλα, Μουζάκι, και διαμέσου της Επαρχιακής οδού Καρδίτσας – Αργιθέας, κάνεις δεξιά για Πετρωτό (Επαρχ. Οδός Πετρωτού – Τριλόφου), έχοντας διασχίσει στα αριστερά σου και από ψηλά το Λεσκοβίτικο ρέμα.
Το ότι η διαδρομή που περνάει από την αναπάντεχη όμορφη Αργιθέα είναι γεμάτη στροφές είναι ευκόλως εννοούμενο, αυτό που δύσκολα περιγράφεται είναι η ομορφιά του τοπίου που αντικρίζεις από ψηλά προσεγγίζοντας τον Αχελώο. Είναι η στιγμή που πρέπει να σταματήσεις, να κατεβείς από το αυτοκίνητο και να ακούσεις για λίγο τους ήχους της υπαίθρου.
Οι στροφές ατελείωτες, ενώ ο βαθμός δυσκολίας ανεβαίνει και από τις εναλλαγές του υψομέτρου (ανηφοριές – κατηφοριές). Το εκπληκτικό τοπίο όμως κλέβει την παράσταση και σε κάνει να ξεχνάς το χρόνο. Έλατα, καστανιές, έλατα σε άπειρους συνδυασμούς, σε μια διαδρομή περικυκλωμένη από βουνοκορφές. Είναι απίθανο να μην κάνεις τουλάχιστον μία στάση για να κρατήσεις κάποια από τις εικόνες αυτές στην κάρτα μνήμης της φωτογραφικής μηχανής σου.
Προαιρετικές στάσεις: Πανόραμα Τύμπανος, μνημείο Τύμπανο, πέτρινο γεφύρι Αγ. Μηνά, φράγμα της Συκιάς, απέναντι από την ιστορική μονή Σέλτσου, και κοντά στην πλαγιά όπου λέγεται ότι αυτοκτόνησε ο Άρης Βελουχιώτης εξ’ ου και το μνημείο που στήθηκε.
Από το σημείο εκκίνησης της διαδρομής μας, προετοιμαστήκαμε κατάλληλα, και κατά τις 09.30 και αρχίσαμε να κατηφορίζουμε το ρέμα της Καλή Κώμης. Ένα ρέμα δύσβατο σε πολλά σημεία του, πετρώδες, ελαφρώς κατηφορικό, αρκετά μακρύ, σχεδόν μέσα σε βλάστηση, όχι όμως κάτι το εξαιρετικό από άποψης ομορφιάς. Όμως είναι το μονοπάτι που σε οδηγήσει κατ’ ευθείαν στον παράδεισο της φύσης «Αχελώο».
Βρισκόμαστε στην Κοιλάδα του Αχελώου. Ένας επισκέπτης, ερχόμενος εδώ, μπορεί να δει τα φυσικά τοπία, τα πολιτιστικά μνημεία, που είναι πάρα πολλά, είναι αμέτρητα. Να συνδυάσει δραστηριότητες στη φύση και μέσα από αυτή την εμπειρία που θα έχει ο επισκέπτης, καταλαβαίνει ότι η Ελλάδα δεν είναι μόνον ήλιος και θάλασσα, αλλά είναι κάτι πιο εναλλακτικό και πιο εμπειρικό, το οποίο μπορεί να το ζήσει σε αυτά τα μέρη. Εδώ μπορεί να συνδυάσει και τις καλοκαιρινές του διακοπές, γιατί υπάρχουν και εδώ παραλίες και μια από τις πιο γνωστές είναι η Κοιλάδα του Αχελώου.
Μια φαρδιά κοίτη μας περιμένει με περπάτημα σε πολλές κροκάλες. Σ’ αυτό το κομμάτι επικρατεί ο φλύσχης από άποψη πετρώματος. Αμέσως χρειάστηκε να κάνουμε την πρώτη διάσχιση του ποταμού με βάθος νερού λίγο πάνω από τα γόνατα. Κι όμως σταματάς μέσα στο νερό και αρχίζεις να φωτογραφίσεις το περιβάλλον καθώς από την μια σε μαγεύει και από την άλλη θέλεις να το αποτυπώσεις σε λίγες φωτό για να το απολαμβάνεις και τον χειμώνα από τον υπολογιστή σου. Μου θύμισε την πολύβουη διασταύρωση της Ιαπωνίας.
Εκεί ανάμεσα σε κόσμο εδώ ανάμεσα στα γαλαζοπράσινα νερά και δένδρα. Φτάσαμε στην απέναντι όχθη και μετά από περπάτημα κάτω από τον ήλιο, φτάσαμε στην Νεραϊδόβρυση (1η παραλία). Πρώτη στάση, μαγιό και ντους στα νερά που ερχότανε από κυριολεκτικά από το πουθενά καθώς νόμιζες ότι εκεί μόνο βρέχει. Το σημείο με τους βράχους ήταν ντυμένο με σκηνοθετικά καταπράσινα βρύα και αισθανόσουν ότι πράγματι εκεί κατοικούν μόνο νεράιδες (έλειπαν οι δικές μας της ζωής)! Μπάνιο στα γαλαζοπράσινα νερά του καθάριου ποταμού. Πρώτη φορά στην ζωή μου. Λιγάκι παγωμένο το νερό αλλά το συνηθίζεις και ξεπερνάς αμέσως.
Χαμηλή ροή νερού που μπορεί να σε ταξιδέψει χωρίς κόπο. Λες και είσαι μέσα σ’ αυτά τα υδάτινα λούνα Παρκ με κάτι αφύσικα κυματιστό μιας και δεν υπήρχε αέρας (=ροή ποταμού). Νιώθεις κάτι μοναδικό!
Μετά την απαραίτητη στάση ξεκινήσαμε για το γεφύρι Καρακονησίου διότι εξέχουσα θέση στη περιοχή έχουν και τα περίφημα τοξωτά γεφύρια τα οποία φτιάχτηκαν για τη συνέχεια των δρόμων που διακόπτονται από φυσικά εμπόδια όπως τα ποτάμια και οι χαράδρες και αποτελούσαν βασικό επικοινωνιακό κόμβο για την μετακίνηση των κατοίκων οπότε και για την κοινωνική και εμπορική ζωή. Πέραν της χρηστικής τους σημασίας, τα γεφύρια μαζί με το φυσικό περιβάλλον που τα περικλείει συνθέτουν καρτποσταλικές εικόνες.
Τα πρώτα γεφύρια που φτιάχτηκαν στην περιοχή ήταν από φυσικά υλικά όπως πέτρες και κορμοί δέντρων χωρίς ιδιαίτερη κατεργασία ενώ αργότερα κατά τη ρωμαϊκή εποχή κατασκευάστηκαν γεφύρια πέτρινα μονότοξα ή πολύτοξα με περισσότερη τέχνη και αντοχή χωρίς τη χρήση κονιάματος έτσι ώστε οι αρμοί μόλις διακρίνονται.
Στην Αργιθέα τα περισσότερα γεφύρια είναι μονότοξα καθώς το πλάτος της κοίτης των ποταμών είναι μικρό. Στο δικό μας που επισκεφτήκαμε, γεφυρώνει το ρέμα Αρέντας, 400 μέτρα περίπου, πριν τη συμβολή του με τον Αχελώο, στην τοποθεσία «Κορακονήσι». Εξυπηρετούσε την επικοινωνία των χωριών Μυροφύλλου & Πολυνερίου με τα Ελληνικά και από εκεί προς Μουζάκι, Τρίκαλα, Καρδίτσα.
Η παράδοση αναφέρει ότι από το γεφύρι περνούσε η αρχαία οδός «Αμβρακία» που ένωνε τη Θεσσαλία με την Ήπειρο. Σήμερα το γεφύρι είναι απροσπέλαστο. Τα παλιά μονοπάτια, που οδηγούσαν σ’ αυτό, έκλεισαν από διάφορες επιχωματώσεις και κατολισθήσεις. Το γεφύρι είναι μονότοξο με αρκάδες, και με ημικυκλική μορφή τόξου Το άνοιγμα του τόξου έχει μήκος 9,20 μέτρα και το ύψος του γεφυριού από την κοίτη του ποταμού είναι 6,30μ. Το διάζωμα τόξου έχει πάχος 0,45μ. και το κλειδί του διαζώματος 0,50μ.
Το πλάτος του φορέα είναι 2,50μ. και το πλάτος καταστρώματος 2,20μ. Το συνολικό μήκος της γέφυρας είναι 23,30μ. (ανάπτυγμα). Το δεξιό βάθρο του είναι θεμελιωμένο σε συμπαγή βράχο και το αριστερό στην κοίτη του ποταμού. Λόγω της μορφολογίας του εδάφους, το αριστερό σκέλος της γέφυρας έχει πολύ μεγαλύτερη κλίση από το δεξιό. Τα στηθαία είναι εντελώς κατεστραμμένα. Υπάρχουν μεμονωμένες «αρκάδες» (όρθιες πέτρες). Για την κατασκευή της γέφυρας έχει χρησιμοποιηθεί ψαμμίτης. Στο διάζωμα του τόξου οι πέτρες είναι επιμελώς λαξευτές.
Τα τύμπανα κτίστηκαν από αργολιθοδομή. Εντοιχισμένη πλάκα, στο αριστερό τύμπανο (κατάντι) του γεφυριού, φέρει χρονολογία κατασκευής 1241(!)1201..Όμως η τεχνοτροπία κατασκευής της γέφυρας ανάγεται στον 18ο αιώνα. Ίσως η εντοιχισμένη πλάκα με την χρονολογία να ανήκει σε παλιότερο γεφύρι που ήταν στη θέση του σημερινού. Πιο ομαλή και ήπια η προσέγγιση γίνεται από την πλατεία του χωριού Ελληνικά Αργιθέας, όπου σε 500μ. υπάρχει ξύλινη πινακίδα ”προς γεφύρι Καρακονησίου 6 χλμ.”
Τα νερά του ρέματος Αρέντα είχαν κιτρινοπράσινα χρώματα, άλλο ένα εξωπραγματικό τοπίο και μια σχετική εύκολη η διάσχισή μου ή μάλλον ήταν που εμείς είχαμε συνηθίσει στην διάσχιση, πηγαίνοντας άλλοτε στα δεξιά του και άλλοτε αριστερά της πετρώδης όχθης του.
Επιστροφή και πάλι στον Αχελώο. Ακολουθεί εντυπωσιακός μαίανδρος, ενώ συνεχίζουμε και πάλι να βαδίζουμε σε φαρδιά κοίτη. Το τοπίο αρχίζει να αλλάζει και κατευθυνόμαστε προς το “Στενό”, όπου θα μας οδηγούσε στο Κωστανιανό Φαράγγι. Ξανά και ξανά βουτάμε στον ποταμό, αλλά φτάνοντας εκεί στο ¨Στενό¨ το βάθος και η ροή του ποταμού ήταν απαγορευτική για διάσχιση του σημείου. Κρίμα ίσως την επόμενη φορά κάνουμε και την διάσχισή του!!! Όμως, απολαμβάνουμε μπάνιο, το εξαιρετικό τοπίο (στην 2η παραλία) και παίρνουμε τον δρόμο της επιστροφής με απαραίτητη στάση σε φυσική ποταμολιμνούλα (3η παραλία).
Αργά το απόγευμα πήραμε τον δρόμο της επιστροφής με απαραίτητη στάση για μπύρα και άφιξη κατά τις 7.00 το απόγευμα. Πάντως η περιοχή είναι πλούσια σε φυσική ομορφιά και ιστορία και αποτελεί πρόκληση και πρόσκληση για γνωριμία και εξερεύνηση. Και εκεί που λες ότι τα έχεις δει όλα στην φύση, κάθε επόμενη πεζοπορία-ορειβασία με τον Σ.Π.Ο.Ρ.Τ. είναι κάτι το ανεπανάληπτο.
Τέλος θα ήθελα να αναφέρω την εξαιρετική περιήγηση και την μεγάλη προθυμία και διευκόλυνση στο να περάσουμε ευχάριστα στην περιήγησή μας από το μέλος του Συλλόγου Μάριο Μαρολαχάκη, διευθυντή ΙΕΚ Τρικάλων που όχι μόνο έκανε τα πάντα για να περάσουμε ευχάριστα και με ασφάλεια, αλλά είχε και μια αφηγηματική διακριτικότητα ταιριαστή με την φύση.
ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ
Περισσότερες πληροφορίες για τις δραστηριότητες του συλλόγου στα γραφεία μας – Μπότσαρη 2, 2ος όροφος (δίπλα στον ΟΤΕ) κάθε Παρασκευή 9-10 μ.μ. στην ιστοσελίδα μας trikalasport.gr, καθώς και στη σελίδα μας στο Facebook.
