Μια μελέτη του Κρατικού Πανεπιστημίου της Φλόριντα, που περιλαμβάνει στοιχεία από 12.000 άτομα, τα οποία συλλέχθηκαν για περισσότερα από 10 χρόνια, επιβεβαιώνει το μεγάλο φορτίο που μπορεί να έχει η μοναξιά για την υγεία μας: αυξάνει τον κίνδυνο άνοιας κατά 40%. Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Journal of Gerontology: Psychological Sciences».
«Δεν είμαστε οι πρώτοι που δείχνουμε ότι η μοναξιά συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο άνοιας» δήλωσε η Angelina Sutin, επικεφαλής ερευνήτρια της μελέτης. «Αλλά αυτό είναι το μεγαλύτερο δείγμα, με μακρά παρακολούθηση, και ο πληθυσμός ήταν ο πιο ποικίλος» πρόσθεσε.
Η έρευνα έκανε χρήση της ομοσπονδιακά χρηματοδοτούμενης Health and Retirement Study, μιας διαχρονικής ματιάς στους Αμερικανούς ηλικίας άνω των 50 ετών και στις/στους συζύγους τους. Οι συμμετέχοντες ανέφεραν τα επίπεδα μοναξιάς τους κάθε δύο χρόνια. Κατά τη διάρκεια των 10 ετών παρακολούθησης 1.104 άτομα ανέπτυξαν άνοια. Οι συμμετέχοντες που ανέφεραν μεγαλύτερα συναισθήματα μοναξιάς είχαν περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν άνοια.
Τα άτομα που αισθάνονται μοναξιά είναι πιθανό να έχουν διάφορους παράγοντες κινδύνου για άνοια, συμπεριλαμβανομένων του διαβήτη, της υπέρτασης και της κατάθλιψης, και είναι λιγότερο πιθανό να είναι σωματικά δραστήρια, ενώ είναι πιο πιθανό να καπνίζουν. Ακόμη και μετά την προσαρμογή για αυτούς τους κοινούς κινδύνους, η μοναξιά εξακολουθούσε να προβλέπει την άνοια.
Υποκειμενική η μοναξιά
Η μοναξιά είναι μια αίσθηση ότι κάποιος δεν ταιριάζει ή δεν ανήκει στην ομάδα των ανθρώπων γύρω του, είπε η Sutin. Μπορεί κάποιος να ζει μόνος του, ο οποίος δεν έχει πολλή επαφή με τους ανθρώπους, αλλά αυτό ίσως δεν είναι αρκετό για να του γεμίζει την ανάγκη για κοινωνικοποίηση. Μπορεί κάποιος να είναι μαζί με πολλούς ανθρώπους και να είναι κοινωνικά αφοσιωμένος και διαδραστικός, αλλά να αισθάνεται ότι δεν ανήκει κάπου. Από έξω φαίνεται ότι έχει μεγάλη κοινωνική δέσμευση αλλά το υποκειμενικό συναίσθημα είναι ότι δεν είναι μέλος της ομάδας. Από την άλλη μεριά, μπορεί ένα άτομο που είναι αντικειμενικά κοινωνικά απομονωμένο να μην αισθάνεται μοναξιά.
Υπάρχουν διάφοροι τρόποι με τους οποίους η μοναξιά μπορεί να θέσει κάποιον σε κίνδυνο για άνοια. Ένας τρόπος μπορεί να είναι ο φυσιολογικός, όπως μέσω της υψηλότερης φλεγμονής – η φυσική αντίδραση του σώματος σε λοίμωξη που μπορεί να είναι επιβλαβής όταν διαρκεί για πολύ χρόνο. Ένας δεύτερος τρόπος μπορεί να είναι η συμπεριφορά. Οι άνθρωποι μπορούν να αντιμετωπίζουν τη μοναξιά μέσω συμπεριφορών που βλάπτουν τον εγκέφαλο, όπως η βαριά κατανάλωση αλκοόλ ή η καθιστική ζωή. Ένας τρίτος τρόπος είναι η έλλειψη ουσιαστικής κοινωνικής αλληλεπίδρασης. Η εμπλοκή του νου με ουσιαστικό τρόπο μπορεί να προωθεί τη γνωστική υγεία παρέχοντας το κίνητρο για τη διατήρηση της καλής λειτουργίας του εγκεφάλου.
