Γερνάμε, ως χώρα. Η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας όλο και πιο χαμηλά. Σε συνθήκες φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού ζουν πάνω από ένας στους τρεις κατοίκους στην Ελλάδα. Η χώρα μας, προς το παρόν τουλάχιστον, δεν μπορεί να δανειστεί από τις αγορές, αφού τα επιτόκια είναι ακόμη απαγορευτικά. Και στο Χρηματιστήριο οι τραπεζικές μετοχές πνέουν τα λοίσθια. Ταυτόχρονα ο νέος προϋπολογισμός φέρνει μειώσεις στις δαπάνες Υγείας και Παιδείας, ενώ από τη διάσωση των συντάξεων, που όλοι εύχονται, κάποιοι άλλοι σίγουρα θα πληρώσουν το «μάρμαρο». Αφού τα αντίμετρα δεν θα εφαρμοστούν και οι εταίροι παραμένουν πιστοί στην κλασική «συνταγή» τους… πάρε – δώσε.
Βέβαια πάντα υπάρχει και η άλλη ανάγνωση. Γιατί, όπως τόνισε χθες και ο πρωθυπουργός, μετά την ολοκλήρωση των εργασιών της Συνόδου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, το προσχέδιο του προϋπολογισμού «αποτελεί σαφή ένδειξη ότι η Ελλάδα γύρισε σελίδα, ότι η κυβέρνηση αποφασίζει το μίγμα της πολιτικής». Όσον αφορά δε τις αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων, ανέφερε ότι τελευταία παρατηρείται η τάση το ιταλικό spread να μην παρασύρει το ελληνικό, συμπληρώνοντας «αισιοδοξούμε ότι οι διεθνείς αγορές αναγνωρίζουν τις διαφορές». Προφανώς είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος. Όμως το ερώτημα είναι ένα: οι αγορές και οι επενδυτές ποια όψη βλέπουν;
Διότι, όταν διαπιστώνουν ότι στον πίνακα ανταγωνιστικότητας η Ελλάδα είναι πιο χαμηλά στη λίστα από το Μεξικό, την Ουγγαρία, τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία και τις Φιλιππίνες, θα πρέπει να αισιοδοξούν; Ή όταν διαπιστώνουν ότι η Ελλάδα είναι μεταξύ των χωρών που θεωρούνται λιγότερο προετοιμασμένες για το μέλλον μαζί με τις κυβερνήσεις της Βραζιλίας και της Βενεζουέλας, θα πρέπει να δείχνουν εμπιστοσύνη στα ομόλογά της; Ή ακόμη όταν διαπιστώνουν ότι οι παραγωγικές δυνάμεις της χώρας μειώνονται, αφού δεν γεννάμε, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το ασφαλιστικό σύστημα και γενικότερα την οικονομική πολιτική, θα πρέπει να επενδύσουν στη χώρα;
Στη χώρα με την υψηλή ακόμη φορολογία, με τη γραφειοκρατία να βασιλεύει, τη φοροδιαφυγή να παραμένει εθνικό σπορ και τη διαφθορά να μην τιθασεύεται, ποιος θα έρθει; Ποιος θα πιστέψει ότι η χώρα αλλάζει σελίδα;
Η μόνη σελίδα που αλλάζει προς το παρόν είναι στο υπουργείο Εξωτερικών. Μόνο που και αυτή προς την αντίθετη κατεύθυνση λειτουργεί. Διότι οι αγορές βλέπουν ασταθές πολιτικό πεδίο και άρα… Ειδικά δε αν βρεθεί και η επιστολή παραίτησης του Νίκου Κοτζιά φοβούνται μήπως γυρίσουμε πολλές σελίδες μαζί και φτάσουμε πιο γρήγορα στο τέλος του έργου. Αλλά η Συμφωνία των Πρεσπών να περάσει και τίποτα άλλο δεν μας νοιάζει… θα μας στηρίξουν όλοι.
