-«Θυμάσαι»;
Μια μικρή λέξη που είθισται στο άκουσμά της να ξεβράσει μνήμες και συναισθήματα από το παρελθόν!
Πισωγυρίσματα στο χρόνο που μοιάζουν σαν ξεθωριασμένος καμβάς αναμνήσεων, που σαν τον κοιτάς κατάματα, νοιώθεις την ανάγκη να περάσεις πάνω του νέα χρώματα για να φωτίσεις ή να μουτζουρώσεις εκείνες τις στιγμές σου!
Θύμησες…. συμπεριφορές αξιώσεων, πράξεις αλτρουισμού και αυταπάρνησης, στιγμές απραξίας και ιδιοτέλειας, ενέργειες υστερόβουλες, κινήσεις άλλοτε δαφνοστεφανωμένες και άλλοτε σπιλωμένες, συνθέτουν το ποιόν του καθενός μας.
Ποια ανάγκη μας τάχα να στρίβει το τιμόνι της ζωής μας πίσω;
Η διάθεση απολογισμού; Κρίση αυτογνωσίας; Υποσυνείδητη ανάγκη στο να κάνεις ταμείο με τον ίδιο σου τον εαυτό ή απλή ανάγκη αναβίωσης γεγονότων και στιγμών;
Δύσκολο να το ξεκαθαρίσεις…
Το σίγουρο είναι πως όλο και πιο συχνά τελευταία λέμε στον εαυτό μας και στους γύρω μας….-«Θυμάσαι»;
Μοιάζει αυτή η ανάγκη αναπόλησης σαν ένας σταθμός αφετηρίας και τερματικού σημείου ταυτόχρονα.
Μοιάζει σαν ένα υποσυνείδητο ξεσκαρτάρισμα του εαυτού μας.
Και είναι καλό αυτό!
Ας μη φοβόμαστε λοιπόν να γαντζωθούμε από τα ξέφτια του παρελθόντος μας.
Είναι ο μόνος τρόπος για να πετάξουμε από την πλάτη μας τις παλιές αποσκευές και να αναρριχηθούμε ξανά στο ξέφωτο.
-«Θυμάσαι λοιπόν φίλε Έλληνα»;
Θυμήσου….. ποιες στιγμές ήταν αυτές που σε οδήγησαν στο βάναυσο σήμερα; Πότε, πως κατέληξες να παίρνεις φως και χρώμα μόνο σαν αναπολείς το παρελθόν σου;
Ποιες ήταν εκείνες οι στιγμές που έκαναν τη γη να σταματήσει να γυρίζει για σένα;
Θυμήσου…επιβάλλεται!
Θυμήσου και κάνε τους απολογισμούς σου!
Το ξέφωτο δεν θα στο χαρίσει κανείς! Μόνο σου θα πρέπει να αναρριχηθείς ως εκεί!
Καλό καλοκαίρι!
