«Η αναβάθμιση των μικρών αθλητικών εγκαταστάσεων και η κάρτα υγείας αθλητή, σημαντικές τομές για την αθλητική πολιτική»
Η ομιλία της βουλευτή Τρικάλων του ΣΥΡΙΖΑ Παναγιώτας Δριτσέλη στη συζήτηση του αθλητικού νομοσχεδίου «τροποποιήσεις του ν.2725/1999 (Ά 121) και άλλες διατάξεις» στην Ολομέλεια της Βουλής στις 27 Ιουνίου:
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, πόσο κουραστικό, αλήθεια, έχει καταντήσει κάθε φορά που συζητάμε ένα αθλητικό νομοσχέδιο να ακούμε -κυρίως από την Αξιωματική Αντιπολίτευση- την καραμέλα για το πόσο άτσαλα νομοθετούμε, για το ότι διεκπεραιώνουμε πράγματα και για το γιατί δεν φέρνουμε αυτόν τον περιβόητο αθλητικό νόμο.
Θέλω να πω το εξής. Είναι αλήθεια και πρέπει να αναλογιστούμε πόσες νομοθετικές πρωτοβουλίες έχει πάρει αυτή η Κυβέρνηση για τα αθλητικά δρώμενα της χώρας από το 2015 μέχρι και τώρα και πόσες είδαμε τα προηγούμενα χρόνια και δη την περίοδο από το 2012 μέχρι και το 2015.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εγώ συμφωνώ ότι, ως ένα βαθμό, αυτό το νομοσχέδιο επιλύει σημαντικές εκκρεμότητες παρόλο που δεν είναι η τεράστια τομή που θέλουμε στα αθλητικά. Ωστόσο, και κάθε εβδομάδα να νομοθετούσαμε, όλα αυτά τα κενά των προηγούμενων ετών που πρέπει η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού να καλύψει δεν επρόκειτο να καλυφθούν από τη μια στιγμή στην άλλη, ούτε σε ένα, αλλά ούτε και σε δυο χρόνια. Και αυτό θα πρέπει να το καταλάβουμε.
Κανείς πάλι δεν μπορεί να πει ότι αυτό το νομοσχέδιο είναι έξω από τη λογική που υπάρχει στην Κυβέρνηση για εξυγίανση σε κάθε επίπεδο και φυσικά και στον αθλητισμό. Είναι ένα σχέδιο νόμου το οποίο εγγράφεται σε αυτή τη διαρκή και συντονισμένη προσπάθεια που κάνουμε, προκειμένου να αναβαθμίσουμε τον αθλητισμό, και τον ερασιτεχνικό και τον επαγγελματικό, η οποία έχει ξεκινήσει από το 2015 μέχρι και διαρκεί μέχρι τώρα.
Δεν είναι καθόλου έξω από αυτή τη λογική. Οπότε, σταματήστε συνεχώς να εγκαλείτε την Κυβέρνηση ότι μεθοδεύει καταστάσεις. Προφανώς, εμείς ξέρουμε και νομοθετούμε με αυτόν τον τρόπο. Εσείς ούτε νομοθετούσατε, αλλά δεν ξέρουμε και πώς επιλύατε τελικά όλες αυτές τις εκκρεμότητες τις οποίες έχετε αφήσει πίσω.
Αυτό το νομοσχέδιο κάνει σοβαρά βήματα και για τις καταστατικές διαδικασίες της ΕΠΟ και για τα ζητήματα των αθλητών με αναπηρία και για τους προπονητές των διακριθέντων αθλητών, ενώ εισάγει και άλλες προοδευτικές διατάξεις, οι οποίες αποτελούν πάγια αιτήματα της αθλητικής κοινότητας. Και αυτό είναι σημαντικό και το είδαμε και χθες στην ακρόαση των φορέων, πόσο όλοι οι άνθρωποι αγκάλιασαν αυτή την πρωτοβουλία και δεν βρέθηκε ένας να μιλήσει κατά οποιουδήποτε άρθρου.
Σε αυτό που θέλω να σταθώ, γιατί θεωρώ ότι είναι και το σημαντικότερο του νομοσχεδίου, είναι το άρθρο 4 με την κατηγοριοποίηση των αθλητικών εγκαταστάσεων. Αυτή, κατά την άποψή μου, είναι ιδιαίτερα σημαντική, κυρίως για τον αθλητισμό της περιφέρειας, διότι οι μικρές αθλητικές εγκαταστάσεις της ελληνικής επαρχίας δεν σταματούν να υπάγονται στη βαριά γραφειοκρατία του παρελθόντος και αυτή η ρύθμιση αποτελεί ένα βήμα για τη συνολική αναβάθμιση των μικρών αθλητικών εγκαταστάσεων που υπάρχουν στην επαρχία.
Βέβαια, θα πρέπει να επισημανθεί ότι το θέμα της ασφάλειας των αθλητικών εγκαταστάσεων, αλλά και των αθλητών, ιδιαίτερα στον ερασιτεχνικό αθλητισμό, χρήζει ιδιαίτερης σημασίας. Κάθε εβδομάδα, είναι γεγονός αυτό, στα μικρά γήπεδα της επαρχίας διενεργούνται αγώνες ερασιτεχνικών πρωταθλημάτων, χωρίς πάντοτε και παντού να διασφαλίζονται στον απόλυτο βαθμό όλες οι απαραίτητες συνθήκες ασφαλείας για τους αθλητές, αλλά και για τους θεατές. Δυστυχώς σε ορισμένες περιπτώσεις αυτά τα κενά αποδεικνύονται μοιραία για τους αθλούμενους και αυτό θα πρέπει να αλλάξει.
Είναι σαφές ότι η Γενική Γραμματεία Αθλητισμού καταβάλλει τεράστιες προσπάθειες για αυτή την αναβάθμιση, στα πλαίσια βέβαια και του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, το οποίο συμβάλλει σημαντικά σε αυτή την κατεύθυνση και προφανώς υπάρχει και μια διαφορετική προσέγγιση σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια για το πώς τα χρήματα από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων πηγαίνουν προς όλη την περιφέρεια. Πλέον σταματάμε τη λογική των μεγάλων φαραωνικών έργων, τα οποία ουσιαστικά φαίνεται ότι ρημάζουν και προωθούμε και χρηματοδοτούμε μικρά γήπεδα που ενισχύουν κυρίως το μαζικό αθλητισμό. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να εφησυχάζουμε, γιατί αυτό το κενό που πρέπει να καλυφθεί είναι τεράστιο και στο συγκεκριμένο ζήτημα. Σε σχέση με τον ερασιτεχνικό αθλητισμό αυτό σε άλλες χώρες ίσως και να μην συμβαίνει.
Σε αυτό το σημείο θέλω να πω δυο πράγματα για τον τρόπο κριτικής της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Ακούσαμε τον Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Δεν καταλαβαίνω για ποιο πράγμα εγκαλεί τελικά τον κ. Βασιλειάδη, λέγοντας ότι κάνει δεκτές οκτώ βουλευτικές τροπολογίες τσουβαλιάζοντας τα πάντα χωρίς ουσιαστικά να μιλάει για την ουσία των τροπολογιών.
Πραγματικά, αν θέλουμε να μιλήσουμε για την ουσία θα πρέπει κάποια στιγμή όλοι εδώ να δούμε τα εξής ζητήματα. Δεν θέλει κάποιος την κάρτα υγείας του αθλητή; Δεν θέλει κάποιος να υπάρχει ρύθμιση για την κατάσταση που επικρατεί στη Λέσβο; Δεν θέλει κάποιος να υπάρχουν τελικά άδειες σε αθλητές και προπονητές όσον αφορά τους αγώνες;
Αυτή είναι η ουσία και ως ένα βαθμό μπορεί κάποιος να καταλαβαίνει έναν αντιπολιτευτικό οίστρο, που υπάρχει φυσικά, αλλά το να τσουβαλιάζουμε τα πάντα μέσα σε μια λογική του τύπου «κάνω μικροκομματική και μικροπολιτική κριτική και αντιπολίτευση, χωρίς να κοιτάω την ουσία των πραγμάτων» σίγουρα δεν μπορεί να βγει σε καλό.
Θέλω να πω δυο πράγματα για την κάρτα υγείας του αθλητή. Φαντάζομαι ότι όλοι το καταλαβαίνουμε πως αποτελεί ένα ουσιαστικό βήμα για τη σωματική ακεραιότητα του αθλητή. Είναι μια ρύθμιση που αποτελεί πραγματική τομή για το σύνολο του αθλητισμού και του επαγγελματικού και του ερασιτεχνικού. Είναι κρίσιμη προφανώς και για τους επαγγελματίες αθλητές, αλλά και για τους μαθητές και για τους ερασιτέχνες αθλητές σε ολόκληρη τη χώρα.
Δυο πράγματα για το κίνημα των αθλητών με αναπηρία. Σε σχέση με τους νεφροπαθείς και τους μεταμοσχευμένους αθλητές και σε σχέση με το έργο του σωματείου των Special Olympics, επιφέρουμε σε αυτό το σημείο πάρα πολύ σημαντικές βελτιώσεις. Προφανώς θα πρέπει πάλι να πούμε ότι αυτά γίνονται μέσα σε ένα περιοριστικό πλαίσιο, δηλαδή σε μια κατάσταση περιοριστικής δημοσιονομικής πολιτικής που φυσικά επηρεάζει σημαντικά και τους αθλητές με αναπηρία.
Όμως, η δέσμευσή μας παραμένει. Ποια είναι η δέσμευσή μας; Ότι εμείς θα αναζητήσουμε και θα εξαντλήσουμε κάθε δυνατότητα και κάθε περιθώριο, ώστε συνεχώς να αλλάζει προς το καλύτερο η καθημερινότητα των αθλητών αυτών και να γίνονται πιο ευνοϊκές οι συνθήκες.
Τελειώνω, κύριε Πρόεδρε, αναφερόμενη στην τροπολογία που αφορά τους ΟΤΑ. Είναι φανερό ότι στο θέμα αυτό συγκρούονται δυο κόσμοι, δυο ιδεολογικές κοσμοθεωρίες να το πω έτσι. Η ουσία, στην οποία κανένας δυστυχώς δεν απάντησε, είναι τελείως ταξική και ως τέτοια θα πρέπει να τη δούμε. Έχουμε, λοιπόν, δυο κόσμους. Από τη μια έχουμε τον κόσμο της αντιπολίτευσης με τους εργολάβους που αδημονούν να αρπάξουν αυτό το κομμάτι από την αυτοδιοίκηση, γιατί είναι αρκετά ελκυστικό και κερδοφόρο και από την άλλη έχουμε τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ που δίνει μια μάχη, προκειμένου αυτή η εργασία να προστατευθεί και να παραμείνει αυτή η αρμοδιότητα στους δήμους, ως οφείλει να κάνει.
Ας θυμηθούμε για παράδειγμα τι συνέβαινε με την καθαριότητα στα νοσοκομεία, όταν αυτή παραδόθηκε στους ιδιώτες. Ας θυμηθούμε πώς συμπεριφέρθηκαν οι εργολάβοι στις καθαρίστριες και πόση ανακούφιση αισθάνθηκαν από την άλλη, όταν το κράτος ήρθε και έκανε απευθείας σύμβαση με αυτές τις γυναίκες. Σε αυτή, λοιπόν, την κατεύθυνση θεωρώ ότι είναι και η τροπολογία για τους ΟΤΑ.
Κυρίες και κύριοι βουλευτές, εμείς θα συνεχίσουμε έναν αγώνα τον οποίο έχουμε ξεκινήσει εδώ και δυόμισι περίπου χρόνια σε όλα τα επίπεδα και σε αυτόν τον αγώνα ξέρουμε ότι δεν είμαστε μόνοι. Όσο και να κραυγάζετε, όσες κορώνες και να βγάζετε, το ξέρω πάρα πολύ καλά ότι στο τέλος της τετραετίας, το 2019 δηλαδή, ο κόσμος θα έχει βγάλει τα συμπεράσματά του, τα οποία ήδη τα βγάζει, γιατί καθημερινά νομίζω ότι παρουσιάζετε το πραγματικό σας πρόσωπο και τότε ίσως να αναμετρηθούμε επί ίσοις όροις.
