Κανείς την άνοιξη του 2012 δεν θα περίμενε ο ΣΥΡΙΖΑ να ενδυναμωθεί από ένα ισχνό 3,5%, σε ένα μαζικό πολιτικό υποκείμενο που στις εκλογές εκείνες, αλλά και στη συνέχεια, μετέβαλλε το πολιτικό σκηνικό, ανεξάρτητα του αν τελικά, μετά το δημοψήφισμα του 2015 και το τρίτο μνημόνιο, ενσωματώθηκε λόγω της στάσης της ηγεσίας του σε ένα παρωχημένο σύστημα εξουσίας, με αποστολή του να το διαχειρίζεται και μόνο.
Ανάλογες, αλλά όχι ίδιες, με εκείνες κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες, μπορεί κανένας να αναγνωρίσει και σήμερα στο πολιτικό σκηνικό, του οποίου τους εκλογικούς συσχετισμούς επιδιώκουμε να ανατρέψουμε, αν καταφέρουμε να εκφράσουμε τις προσδοκίες και τις αγωνίες των πολιτών.
Νέες κοινωνικές δυνάμεις που γεννήθηκαν μέσα στην οικονομική κρίση και μέσα στα μνημόνια «ενηλικιώνονται» πολιτικά και οδηγούνται σε μια έντονη ριζοσπαστικοποίηση. Τα αιτήματα τους πρέπει να τα μετατρέψουμε σε πολιτικό διακύβευμα με περιεχόμενο και στρατηγική, ώστε να μην παραμείνουν απλά μια έκφραση δικαιολογημένης αγανάκτησης.
Το πολιτικό τοπίο συνεπώς μεταμορφώνεται και τροφοδοτεί νέα πολιτικά και κοινωνικά αιτήματα, που δημιουργούν νέες προσδοκίες από ένα καινούργιο και διαφοροποιημένο, από τις μέχρι σήμερα παραδοχές, πολιτικό σύστημα, σε ένα νέο συσχετισμό πολιτικών δυνάμεων που πρέπει στις επερχόμενες εκλογές να αναδειχθεί.
Ο λαϊκός παράγοντας, είναι πλέον αναμφισβήτητο γεγονός, ότι επανέρχεται μετά τις τελευταίες κινητοποιήσεις για το έγκλημα στα Τέμπη με μεγαλύτερες και πιο στοχευμένες πολιτικές επιδιώξεις.
Ο μετασχηματισμός της ελληνικής κοινωνίας, από την άλλη, όπως συντελέστηκε μέσα από τον περιορισμό των εργασιακών δικαιωμάτων, των εισοδηματικών δεδομένων αλλά και της ίδιας αγοραστικής δύναμης των πολιτών, δεν μπορεί πλέον να απαντήσει πειστικά στο ερώτημα πως διασφαλίζεται ακόμα και αυτή η ίδια η επιβίωση των άνεργων, των επισφαλώς εργαζόμενων νέων, αλλά του βασικού κορμού του κόσμου της μισθωτής και αυτοαπασχολούμενης εργασίας.
Πέρα όμως από αυτά, η καταπάτηση του πυρήνα των βασικών ατομικών ελευθεριών, η παραβίαση ακόμα και της άλλοτε συνταγματικά και ισχυρά προστατευμένης σφαίρας των προσωπικών δεδομένων, ο κυβερνητικός αυταρχισμός και η ασυδοσία των κρατι κών οργάνων, η διαφθορά που εξαπλώνεται σε όλα τα επίπεδα της διοίκησης, σε συνδυασμό με την απουσία κάθε έννοια πραγματικής ασφάλειας, όπως εμφαντικά αποκάλυψε με τραγικό τρόπο το έγκλημα στα Τέμπη, δημιουργούν νέα δεδομένα για το πως αντιμετωπίζει ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας την καθημερινότητα.
Ωστόσο όλα αυτά που συντείνουν σε μια ζοφερή πραγματικότητα δεν μπορούν να μένουν αιωρούμενα ερωτήματα και οι επερχόμενες εκλογές αποτελούν την πιο πρόσφορη και πιο σημαντική ευκαιρία για να δοθούν απαντήσεις.
Στάθηκε προφανώς μεγάλο εμπόδιο από το καλοκαίρι του 2015 και στη συνέχεια, το φάσμα της «ήττας» και της απογοήτευσης βασικό ανάχωμα, ώστε να γίνει το βήμα που χρειάζεται.
Τώρα όμως είναι η ώρα που η λύτρωση της ελπίδας, αλλά και η ελπίδα της λύτρωσης, μπορεί να μας κινητοποιήσει και να μας θυμίσει ότι όσο απαισιόδοξα κι αν είναι όλα εκείνα τα οποία λαμβάνουμε λανθασμένα ως δεδομένα, η ελπίδα δεν το βάζει κάτω.
Ολα μπορούν να αλλάξουν, γιατί όλα μπορούν να γίνουν αλλιώς.
12 λόγοι, είναι αρκετοί για να στηρίξουμε πολιτικά, ηθικά και εκλογικά το «ΜέΡΑ25-Συμμαχία για τη Ρήξη», για να αποδείξουμε ότι δεν συνηθίζουμε τα εγκλήματα, τις υποκλοπές, το ξερίζωμα των δικαιωμάτων μας, ότι δεν επικυρώνουμε τις πολιτικές τους με την ψήφο μας. Ότι παρά τις αντιξοότητες και τις παγίδες που μας στήνουν, παρά το ταξικό μίσος με το οποίο αντιμετωπίζουν τις ιδέες μας οι ολιγάρχες και οι κομματικοί τους εκφραστές, παρά τη παραποίηση των θέσεων μας από τα αργυρώνητα φερέφωνά τους, είναι στο χέρι μας με το ψηφοδέλτιο μέσα στο παραβάν να ανατρέψουμε την μετεκλογική τους αριθμητική και να επαναλάβουμε αυτό που έγινε και το 2012, να αναδιατάξουμε δηλαδή την πολιτική ζωή και να ξαναφέρουμε την Αριστερά στο επίκεντρο της.
Αυτή τη φορά χωρίς ψευδαισθήσεις και αυταπάτες, αλλά με δυναμική για ανατροπή και ρήξη. Η πρώτη φορά θα είναι τώρα.
Τρίκαλα 19 Απρίλη 2023
