Ο κ. Μητσοτάκης χρησιμοποίησε την επέκταση του απάνθρωπου φράχτη του Έβρου για να κλείσει το μάτι τόσο στην ελληνική όσο και στην πανευρωπαϊκή ακροδεξιά.
Ο φράχτης, όπως και οι επαναπροωθήσεις στο Αιγαίο, έχουν καταδικαστεί επανειλημμένως από δεκάδες οργανώσεις, συμπεριλαμβανομένων του ΟΗΕ και της Διεθνούς Αμνηστίας. Παρ’ όλα αυτά, και οι δυο πρακτικές αποτελούν «παράσημο» για την κυβέρνηση Μητσοτάκη, η οποία προσπαθεί με αυτές τις πολιτικές της να προσεγγίσει τους ψηφοφόρους του Ηλία Κασιδιάρη. Με άλλα λόγια προωθεί την πολιτική ατζέντα εκείνου, του οποίου τη συμμετοχή στις εκλογές θέλει να αποτρέψει, ώστε να αλιεύσει στη συνέχεια τις φιλοναζιστικές του ψήφους.
Η ακροδεξιά στροφή αποτελεί πανευρωπαϊκό φαινόμενο, με την Λεπέν στη Γαλλία, τις κυβερνήσεις της Ουγγαρίας, Πολωνίας, Αυστρίας και Ιταλίας καθώς και κόμματα στη Σουηδία, την Ολλανδία και μόλις χθες στη Φινλανδία να εκφράζουν ένα ισχυρό μέτωπο αυταρχισμού, στο οποίο η κυβέρνηση Μητσοτάκη αποτελεί πλέον βασικό πυλώνα.
Ας μη ξεχνάμε ότι αυτή την εβδομάδα η επιτροπή Πολιτικών Δικαιωμάτων του Ευρωκοινοβουλίου πρότεινε, μεταξύ άλλων, την θέσπιση ενός καθεστώτος «κατά φαντασία νομικής μη-εισόδου» για όσους εισέρχονται σε ευρωπαϊκό έδαφος, με αποτέλεσμα ενώ κατοικούν στη Ευρώπη , νομικά να θεωρούνται σαν να μη βρίσκονται εντός αυτής (!!!). Αυτό φυσικά θα αποτελεί καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους, αλλά αυτό δεν είναι κάτι που σταμάτησε την ΕΕ στο παρελθόν, όπως είδαμε στις συμφωνίες με τη Λιβύη αλλά και με την Τουρκία, την οποία η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα αγκάλιασε.
Δεν επιτρέπεται να τρέφουμε αυταπάτες για τον ρόλο της ΕΕ στο μεταναστευτικό: αν όντως δεν υπάρξει χρηματοδότηση από την ΕΕ για τον φράχτη του Έβρου, αυτό δεν σηματοδοτεί σε καμία περίπτωση την στήριξη της σε ανθρωπιστικές πολιτικές.
Μόνο με τη Ρήξη και με αυτήν την ΕΕ όπως υφίσταται σήμερα και με τη θέσπιση πραγματικών πολιτικών για την μετανάστευση και το άσυλο που θα σέβονται τα ανθρώπινα δικαιώματα, θα μπορούσε να υπάρξει μια υποτυπώδης πολιτική για την οποία να μην ντρεπόμαστε ούτε ως Έλληνες, ούτε ως Ευρωπαίοι.
ΜέΡΑ 25 – ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΡΗΞΗ ΤΡΙΚΑΛΩΝ
