Του Ηλία Γιαννακόπουλου, Φιλολόγου
“Nέος θα πει να είσαι αυθόρμητος, να μένεις κοντά στις πηγές της ζωής, να μπορείς να ορθώνεσαι και να τραντάζεις τις αλυσίδες ενός φθαρμένου πολιτισμού, να τολμάς αυτό που οι άλλοι δεν έχουν το κουράγιο να το επιχειρήσουν” (Τόμας Μαν).
Οι ψυχολόγοι και οι κοινωνιολόγοι θεωρούν πως η αμφισβήτηση, η κοινωνική ανυπακοή, η εξέγερση, η αντίσταση και η επανάσταση δεν αποτελούν στοιχεία του γονιδιακού μας εξοπλισμού, αλλά προϊόν των κοινωνικών συνθηκών και ιδιαίτερα εκείνων των προβλημάτων που ακυρώνουν το όραμα για ένα διαφορετικό μέλλον.
Τις τελευταίες μέρες η χώρα μας δεν πενθεί μόνον τα θύματα μιας ακατανόητης τραγωδίας, αλλά ταυτόχρονα νιώθει θυμωμένη για την προδοσία όλων εκείνων που “εκ του νόμου” είναι υπεύθυνοι να εξασφαλίζουν το μέγιστο αγαθό των πολιτών, την ζ ω ή.
Θύματα αυτής της τραγωδίας και της προδοσίας οι νέοι που αλλιώς ονειρευόντουσαν το μέλλον και την ζωή τους. Η νεότητα έχει ένα συντριπτικό πλεονέκτημα έναντι της ωριμότητας. Δεν έχει αποδεχτεί ακόμα μία τελική και απαράλλαχτη κοινωνική οπτική. Γι αυτό κάθε φορά που νιώθει πως κάτι θα φράξει τον δρόμο για την δική της ιδανική κοινωνία αντιδρά με υπερβολικό θυμό και οργή.
Ο θάνατος αθώων και ανυποψίαστων πολιτών στην τραγωδία των Τεμπών πυροδότησε τους μηχανισμούς διαμαρτυρίας και αντίστασης των νέων που με “συναίσθημα και σκέψη” γέμισαν τους δρόμους διεκδικώντας το “αυτονόητο” από όλους εκείνους που σε λίγες μέρες θα ζητήσουν την ψήφο τους.
Αυτή η νεολαία που διαδηλώνει ήρεμα και ειρηνικά στους δρόμους είναι η γλυκιά απαντοχή των μεγαλυτέρων που πριν λίγο χρόνο την συμβούλευε και την διαπαιδαγωγούσε στην υπακοή. Υπόρρητα, όμως, η νεολαία μας επώαζε την απάντηση σε όλους αυτούς τους μηχανισμούς της κοινωνικής ποδηγέτησης, που εύστοχα απέδωσε ο Σεφέρης:
“Μας έλεγαν θα νικήσετε όταν υποταχτείτε. / Υποταχτήκαμε και βρήκαμε την στάχτη. / Μας έλεγαν θα νικήσετε όταν εγκαταλείψετε τη ζωή σας. / Εγκαταλείψαμε τη ζωή μας και βρήκαμε τη στάχτη”.
Και είναι ίσως από τις λίγες φορές που οι πρεσβύτεροι μέσα στον συντηρητισμό τους ωθούν οι ίδιοι τους νέους να βγουν στους δρόμους. Πώς αλλάζουν οι καιροί!!!
* Το “ποιητικό” κείμενο που ακολουθεί είναι μία ευγενική χορηγία του αξιόλογου αρθρογράφου του site Huffpost, Δημοσθένη Γκαβέα, που συνειρμικά μας παραπέμπει στα δικά μας μουσικά ακούσματα, της δικής μας νιότης («Τα παιδιά κάτω στον κάμπο»// «Παιδιά σηκωθείτε»).
Βγείτε στους δρόμους…
“Βγείτε στους δρόμους και φωνάξτε, είστε νέοι και πρέπει να το κάνετε. Το χρωστάτε στους συνομηλίκους σας που χάθηκαν, το χρωστάτε στον εαυτό σας. Κάποτε θα πάψετε να είστε νέοι και ο χρόνος, με τους συμβιβασμούς που θα σας υποχρεώσει να κάνετε, θα σας στερήσει τη φωνή. Τουλάχιστον στους περισσότερους από εσάς.
Βγείτε στους δρόμους και φωνάξτε «θέλω να ζήσω» και να το εννοείτε. Βρείτε μόνοι σας το σκοπό της ζωής.
Βγείτε στους δρόμους, αλλά μη σας κατεβάσουν στο δρόμο.
Βγείτε στους δρόμους ανεξάρτητοι, μακριά από τους κομματικούς ινστρούχτορες και με τις φωνές σας διώξτε τους μακριά. Βρωμάνε γεροντίλα ακόμη και εάν σας δελεάζουν με λόγια προόδου και ξεπερασμένη επαναστατικότητα. Αυτοί δεν έχουν όνειρα, αλλά απωθημένα.
Βγείτε στους δρόμους και ζητήστε καλύτερη παιδεία και όχι βόλεμα.
Βγείτε στους δρόμους όχι για να τα σπάσετε* και να ξεδώσετε αλλά για να χτίσετε το δικό σας μέλλον και να διορθώσετε και το δικό μας παρόν.
Βγείτε στους δρόμους και αντισταθείτε στην ελληνική κατάρα αγαπώντας αυτόν τον τόπο και την ιστορία του.
Εδώ είναι όλες οι απαντήσεις.
Βγείτε στους δρόμους και ερωτευθείτε στ΄αλήθεια, ας γίνει η οργή σας λατρεία για τη ζωή. Μην σας καθηλώσει το δηλητήριο που «μικροί» και τοξικοί άνθρωποι θέλουν να σας ποτίσουν.
Βγείτε στους δρόμους, αλλά όχι για έναν ακόμη εμφύλιο, αλλά για ενότητα, μόνο έτσι θα πάτε και θα πάμε μπροστά.
Βγείτε στους δρόμους με την ορμή της νιότης, αλλά και την επίγνωση του πόσα σας λείπουν και πόσα πρέπει να μάθετε. Σας τα στέρησαν, κοιμηθήκατε. Διεκδικήστε τα.
Βγείτε στους δρόμους και αλλάξτε τον εαυτό σας. Δεν σας αξίζει αυτό που ζείτε και δεν μας αξίζει αυτό που είστε σήμερα.
Βγείτε στους δρόμους με την ταπεινότητα του πενθούντα και τη βεβαιότητα του οραματιστή.
Βγείτε στους δρόμους και φέρτε μας την Άνοιξη…”.
*Τις ειρηνικές διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες των νέων αμαύρωσαν για μία ακόμη φορά οι “γνωστοί άγνωστοι” κουκουλοφόροι σπάζοντας, καταστρέφοντας και βανδαλίζοντας στο όνομα της “εκδίκησης” όλων εκείνων -προσώπων και θεσμών- που ευθύνονται για τον θάνατο τόσων αθώων ανθρώπων και ιδιαίτερα νέων. Αλήθεια πιστεύει κανείς πως αυτές οι πράξεις είναι το καλύτερο μνημόσυνο για τα αθώα θύματα και ο αποτελεσματικότερος τρόπος για την τιμωρία του απάνθρωπου συστήματος; Έτσι θα αλλάξουμε το σύστημα και θα βελτιώσουμε την κοινωνία; Πολλές φορές η “τυφλή βία” απο-Νομιμοποεί και απο-Ηθικοποιεί όσα νόμιμα και ηθικά μάς παρέχει η ευάλωτη δ η μ ο κ ρ α τ ί α μας.
