Το πρόγραμμα μας την Κυριακή 5 Φεβρουαρίου προέβλεπε Καπ Γκρας (1932μ. υψόμετρο). Η χιονόπτωση όμως στην περιοχή και οι χαμηλές θερμοκρασίες μας ανάγκασαν σε αλλαγή πεζοπορικής διαδρομής. Γιατί να ρισκάρει, άλλωστε, κανείς, όταν τόσο κοντά του στέκεται ο μαγικός και συνάμα επιβλητικός Ίταμος;
Πρωί πρωί, λοιπόν, πήραμε “όσοι πιστοί” το μονοπάτι Α32 που ξεκινάει από τον Πλάτανο (πλατεία της Πύλης με τον αιωνόβιο πλάτανο στο κέντρο της). Στόχος μας να κάνουμε μια κυκλική διαδρομή που θα κατέληγε με το μονοπάτι Α33 στην Καμάρα. Η αρχή ήταν εύκολη, χωρίς χιόνι. Στην συνέχεια όμως ο βαθμός δυσκολίας ανέβηκε. Ανέβασμα μέσα από το Λούκι, χιόνι περί τους 20-30 πόντους και επιτέλους κορυφή μετά από 3 ώρες ανάβασης και υψομετρική διαφορά 950 περίπου μέτρα. Το τοπίο όπως πάντα μαγικό, ο κάμπος μπροστά μας, η Πύλη πιάτο και τα Άγραφα στα μετόπισθεν. Μόνη παραφωνία οι επτά (7) υψωμένες ανεμογεννήτριες στον Τύμπανο. Γροθιά στο στομάχι κάθε φορά που τις αντικρύζει κανείς.
Ο παγωμένος αέρας δεν επέτρεψε παρά μόνο μια ολιγόλεπτη στάση για την παραδοσιακή ΟΠΟΠίστικη φωτογραφία. Κατάβαση στην συνέχεια από το μονοπάτι Α33 και οι πρώτες χιονονιφάδες να έρχονται ευτυχώς με την άφιξη μας στην Καμάρα. Φυσικά, μετά από μια τέτοια παγωμένη ημέρα τα τσίπουρα για το ζέσταμα ήταν απαραίτητα!
Για τον Ο.Π.Ο.Π.,
Θάνου Αλέκα
