Του Χαράλαμπου Παπαδόπουλου
Πριν μήνες σε ομιλία του ο π. Νικόλαος Λουδοβίκος έκανε καλά σχόλια για το βιβλίο «Σεροτονίνη» του Μισέλ Ουελμπέκ. Σημείωσα το όνομα του βιβλίου με την σκέψη με την πρώτη ευκαιρία να το αγοράσω. Πριν μέρες το παρήγγειλα ηλεκτρονικά μαζί με άλλα βιβλία που ήθελα. Αν το είχα ξεφυλλίσει σε βιβλιοπωλείο πιθανώς να μην το αγόραζα, επειδή περιείχε πολλές αναφορές σε σεξουαλικές πράξεις με ορολογία του πεζοδρομίου με αποτέλεσμα σε πολλά σημεία να θυμίζει πορνοπεριοδικό. Έψαξα στο διαδίκτυο την ομιλία του π. Νικολάου που αναφέρθηκε στο βιβλίο γιατί μου μπήκε η περιέργεια τι ακριβώς είπε, αλλά δεν μπόρεσα να την βρω, δεν είχα σημειώσει το θέμα της ομιλίας. Δεν είχα ακούσει τίποτα για τον συγγραφέα αλλά ψάχνοντας βρήκα ότι είναι πολύ διάσημος, βραβευμένος με υψηλές διακρίσεις στην Γαλλία και με πολλές διαφωνίες για τις απόψεις του.
Το βιβλίο είναι μυθιστόρημα (δεν το περίμενα). Ο ήρωας είναι Γεωπόνος Μηχανικός, μοναχοπαίδι εύπορων γονέων, με καλά αμειβόμενη εργασία με συμβάσεις με το Υπουργείο Γεωργίας της Γαλλίας. Υπέφερε από κατάθλιψη γι αυτό ήταν σε αγωγή με αντικαταθλιπτικά τα οποία αύξαναν την συγκέντρωση Σεροτονίνης στο αίμα. Η Σεροτονίνη ονομάζεται «χάπι της χαράς» και μάλιστα το προηγμένο χάπι που έπαιρνε ο ήρωας του μυθιστορήματος «αποδείχθηκε ευθύς αμέσως εντυπωσιακά αποτελεσματικό, επιτρέποντας στους ασθενείς ν’ αφομοιώνουν με πολύ μεγαλύτερη ευκολία τα μείζονα τελετουργικά μιας φυσιολογικής ζωής σε μια προηγμένη κοινωνία (προσωπική υγιεινή, κοινωνική ζωή περιορισμένη στην καλή γειτονία, απλές συναλλαγές με τη γραφειοκρατία), χωρίς να ενισχύει καθόλου, σε αντίθεση με τα αντικαταθλιπτικά της προηγούμενης γενιάς, τις τάσεις αυτοκτονίας ή αυτοτραυματισμού». Βέβαια συχνές παρενέργειες είναι εξαφάνιση της λίμπιντο, σεξουαλική ανικανότητα.
Ο ήρωας εξομολογείται : «Οι γονείς μου ήταν εξαιρετικοί γονείς από κάθε άποψη, έκαναν ότι καλύτερο μπορούσαν για να μου δώσουν τα αναγκαία εφόδια για τον αγώνα της ζωής, κι αν τελικά απέτυχα, αν η ζωή μου τελειώνει μες στη θλίψη και την οδύνη, δεν μπορώ να κατηγορήσω αυτούς, αλλά μάλλον μια ατυχή αλληλουχία περιστάσεων. Αφέθηκα ν’ άγομαι και να φέρομαι απ’ τις περιστάσεις, απέδειξα την ανικανότητά μου να πάρω τη ζωή μου στα χέρια μου, η αλήθεια είναι ότι ήμουν μια μαλθακή αδερφάρα, και τώρα ήμουν ήδη 46 δεν είχα μπορέσει ποτέ να ελέγξω τη ζωή μου, έμοιαζε με δυο λόγια πολύ πιθανό ότι το δεύτερο μισό της ύπαρξής μου θα ήταν, όπως και το πρώτο, απλώς μια αποχαυνωμένη κι επώδυνη κατάρρευση».
Έφτασε λοιπόν ο ήρωας στα 60 χρόνια της ζωής του να πάρει την απόφαση ότι θα ζήσει όπως όπως όσο έχει χρήματα και μόλις τελειώσουν θα βουτήξει στο κενό από το μπαλκόνι του διαμερίσματός του. Μα πως έφτασε εδώ ένας Πτυχιούχος Γεωπόνος με άφθονα χρήματα και ζωή γεμάτη ηδονές ; Θυμηθείτε στην όμορφη Ελληνική Μυθολογία που μικρό παιδάκι ο Ηρακλής αντιμετώπισε το δίλλημα που του έθεσαν 2 γυναίκες, η Αρετή και η Κακία. Η Αρετή του έδειξε τον δύσκολο ανήφορο της προσφοράς και της θυσίας, αλλά του υποσχέθηκε ότι στο τέλος του δρόμου τον περιμένει η χαρά και η ευτυχία. Η Κακία του έδειξε τον εύκολο κατήφορο των ηδονών και απολαύσεων. Μας θυμίζουν αυτά τα λόγια του Ευαγγελίου «Πλατεία η πύλη και ευρύχωρος η οδός η απάγουσα εις την απώλειαν και πολλοί εισίν οι εισερχόμενοι δι αυτής. Τι στενή η πύλη και τεθλιμμένη η οδός η απάγουσα εις την ζωήν, και ολίγοι εισίν οι ευρίσκοντες αυτήν !»(Ματθ.7,13).
Φοβάμαι ότι την «ευρύχωρο οδό την απάγουσα εις την απώλειαν» που ακολούθησε ο ήρωας του Ουελμπέκ την ακολουθούν και πολλοί νέοι στην Ελλάδα σήμερα. Ένας γνωστός μου, που τώρα κάμνει διδακτορικό στην Κρήτη, από μαθητής Λυκείου έκαμνε διακοπές με την κοπέλα του. Την γνώρισα κι εγώ, καλή κοπέλα μου φάνηκε. Μετά άκουσα τα είχε με άλλη κοπέλα, μετά με μια Ιταλίδα και ταξίδευε στην Ιταλία να την συναντήσει. Δεν ξέρω πόσες στην συνέχεια και τώρα στην Κρήτη μένει στο ίδιο σπίτι με την κοπέλα του για να μην πληρώνουν 2 νοίκια ! Εννοείται με όλες είχε πλήρεις σεξουαλικές σχέσεις, δηλαδή μια ζωή γεμάτη ηδονές. Το αστείο είναι ότι η γιαγιά του που υποτίθεται ότι είναι της Εκκλησίας λέει συνέχεια «ευτυχώς αυτός βρήκε κοπέλα, τα άλλα εγγόνια μου δεν κάνουν τίποτα». Λέω μέσα μου «θού Κύριε φυλακήν τω στόματί μου …». Δυστυχώς δεν είναι ο μόνος …
Ο συγγραφέας στις σελίδες 65 και 66 περιγράφει τι σημαίνει αγάπη για την γυναίκα και τι σημαίνει για τον άντρα. Για την γυναίκα η αγάπη είναι δύναμη δημιουργική, είναι από τα πιο επιβλητικά φαινόμενα που μπορεί να μας προσφέρει η φύση, με την αγάπη της η γυναίκα δημιουργεί έναν καινούργιο κόσμο, δημιουργεί τις συνθήκες ύπαρξης ενός ζευγαριού, βυθίζεται η γυναίκα μέσα στην αγάπη, αφιερώνεται ψυχή τε και σώματι, και θα θυσίαζε γι αυτήν και χωρίς δισταγμό την ζωή της. Τον άντρα τον καταπίνει ο στρόβιλος πάθους και ηδονής που δημιουργεί η γυναίκα και βλέποντας η γυναίκα την αξία που έχει το σεξ για τον άντρα θέλει οπωσδήποτε να τον ικανοποιεί, και έτσι σιγά σιγά η τεράστια ηδονή που δίνει η γυναίκα αλλάζει τον άντρα, του προκαλεί αναγνώριση και σεβασμό, η κοσμοεικόνα του μεταμορφώνεται και αρχίζει να αντιλαμβάνεται ότι δεν μπορεί να ζήσει χωρίς αυτήν την συγκεκριμένη γυναίκα που του δίνει τόση ηδονή, δηλαδή αρχίζει να την αγαπάει. Δηλαδή η αγάπη για τον άντρα είναι τέλος, εκπλήρωση, και όχι όπως στην γυναίκα αρχή, γέννηση.
«Έγνω Αδάμ Εύα την γυναίκα αυτού». Με τα λόγια αυτά περιγράφει η Αγία Γραφή την σαρκική ένωση των συζύγων. Όταν αυτό το υπέροχο δώρο του Θεού το ξεφτιλίζουμε με τις πράξεις μας το χειρότερο δεν είναι η κόλαση που ζούμε, το χειρότερο είναι ότι χάνουμε τον παράδεισο που θα μπορούσαμε να ζήσουμε.
