Αδάμος Ζαχαριάδης
«Το μόνο που θέλω να πω είναι ότι ποτέ δεν πίστευα ότι η ελληνική Δικαιοσύνη θα παρασυρθεί, όπως και δεν παρασύρθηκε για όλες τις κατηγορίες που αντιμετώπισα». Το συγκεκριμένο απόσπασμα αποτελεί μέρος των δηλώσεων του καταδικασθέντα – σε πρώτο βαθμό – βιαστή δύο ανηλίκων, Δημήτρη Λιγνάδη.
Ο πρώην Διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου έχει δίκιο. Το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο, το ανώτατο, δηλαδή, ποινικό δικαστήριο πρώτου βαθμού της χώρας βάσει του Συντάγματος, τον έκρινε ΕΝΟΧΟ για δύο βιασμούς ανηλίκων. Οπότε όντως δεν παρασύρθηκε.
Αφού ο κ. Λιγνάδης και ο συνήγορος υπεράσπισής του έχασαν τη δίκη επιχειρούν – προφανώς και ενόψει εκδίκασης σε δεύτερο βαθμό – να παρουσιάσουν την απόφαση ως νίκη και δικαίωση. Ο κ. Κούγιας με έναν επικοινωνιακό νομικισμό υποστηρίζει ότι «η τακτική Δικαιοσύνη αθώωσε τον κ. Λιγνάδη». Λες και δεν γνωρίζει ο γνωστός ποινικολόγος ότι το δικαστήριο είναι ένα και ενιαίο, επιχειρεί να το τεμαχίσει σε αδαείς ενόρκους και γνώστες δικαστές, τακτική που συνηθίζουν όσοι χάνουν ανάλογες υποθέσεις.
Το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο, όμως, συγκροτείται από τακτικούς δικαστές και ενόρκους οι οποίοι ΙΣΟΤΙΜΑ και έχοντας την ίδια βαρύτητα αποφασίζουν. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση, πράγματι δεν παρασύρθηκε. Ούτε από την στοχευμένη τακτική εκφοβισμού που ακολούθησε ο συνήγορος του κ. Λιγνάδη, ούτε από την απόπειρα του σκηνοθέτη να παρουσιάσει τις κατηγορίες εναντίον του ως πολικά οργανωμένη δίωξη. Αποφάσισε ότι ο Δημήτρης Λιγνάδης είναι ένοχος για δύο βιασμούς ανηλίκων και του επέβαλε ποινή 12 ετών ΧΩΡΙΣ ΕΛΑΦΡΥΝΤΙΚΑ.
Όπως όλοι οι κατηγορούμενοι ο Δημήτρης Λιγνάδης έχει πράγματι το δικαίωμα να ζητήσει τον ανασταλτικό χαρακτήρα της ποινής, μέχρι την εκδίκαση στο Εφετείο. Πρόκειται για μια κατάκτηση των σύγχρονων δημοκρατιών και είμαι ο τελευταίος που θα την αμφισβητήσει. Επί αυτού του αιτήματος το Δικαστήριο αποφάσισε θετικά με την υποσημείωση ότι θεωρεί τον καταδικασθέντα ύποπτο και επικίνδυνο και για αυτό τον λόγο η αναστολή της ποινής είναι υπό όρους.
Δεν μπορεί όμως να διαφύγει της προσοχής μας η αντίφαση ορισμένων καταστάσεων. Γιατί αντίφαση είναι να κρίνεται κάποιος ένοχος χωρίς ελαφρυντικά για ένα τόσο σοβαρό έγκλημα αλλά να του δίνεται αναστολή ποινής. Όπως αντίφαση είναι για τον ένα βιασμό ανηλίκου να αποφασίζεται ποινή δέκα χρόνων και για τον άλλον ποινή πέντε ετών, παρά την εισήγηση του Εισαγγελέα.
«Όταν μιλά η Δικαιοσύνη, εμείς πρέπει να σιωπούμε», είπε ο κ. Κούγιας ευρισκόμενος δίπλα στον πελάτη του. Όμως ο κ. Λιγνάδης δεν σιώπησε. «Επί ενάμιση χρόνο οι άλλοι έπαιζαν μπάλα», είπε. Αλήθεια. Ποιοι είναι «οι άλλοι». Οι ανήλικοι που τον κατήγγειλαν; Οι οικογένειές τους; Οι δημοσιογράφοι που αποκάλυψαν την υπόθεση; Προφανώς, ο κ. Λιγνάδης έχει σκοπό να «αξιοποιήσει» τον χρόνο που θα είναι ελεύθερος προκειμένου να επιμείνει στον ισχυρισμό της σκευωρίας από πολιτικούς και επαγγελματικούς κύκλους. Ισχυρισμός ο οποίος έχει απορριφθεί από τη Δικαιοσύνη.
