Πλήθος δημοσιευμάτων τις τελευταίες μέρες αναφέρονται στο «μεγάλο deal” μεταξύ του ελληνικού δημοσίου και της ΤΡΑΙΝΟΣΕ για την εκτέλεση των σιδηροδρομικών δρομολογίων διάρκειας δέκα συν πέντε ετών έναντι πενήντα εκατομμυρίων ευρώ ετησίως τα οποία θα καταβάλει το δημόσιο στον πάροχο.
Τι θα παρέχει όμως ο πάροχος για να εισπράξει αυτά τα χρήματα; Άγονα δρομολόγια θα υποθέσει ο ανυποψίαστος αναγνώστης. Είναι όμως έτσι; Μια λεπτομερής παρατήρηση του πίνακα των δρομολογίων που διέρρευσε στον τύπο αποκαλύπτει πως τα «άγονα» δρομολόγια είναι στον κυρίως σιδηροδρομικό άξονα που συνδέει την Αθήνα με την Θεσσαλονίκη. Επτά ζεύγη δρομολογίων ΙΝΤΕΡΣΙΤΙ ανά δίωρο με πανάκριβο εισιτήριο θα συνδέουν τις δύο μεγάλες πόλεις. Δηλαδή το δημόσιο επιδοτεί μια εταιρία ώστε να έχει εξασφαλισμένα έσοδα και να μην μπαίνει καθόλου στον κόπο να προσελκύσει περισσότερο επιβατικό κοινό εκεί που κατοικεί το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της χώρας. Το ελληνικό δημόσιο δίνει μάλιστα στην εταιρία αυτή όλους τους διαθέσιμους χρονοδιαδρόμους στο δίκτυο, ώστε να μην μπορεί καμία άλλη εταιρία, ούτε κρατική ούτε ιδιωτική, να δρομολογήσει συρμούς έστω και με μηδενική επιδότηση. Αυτό μάλιστα, είναι μεγάλο και εντελώς απίστευτο αποικιοκρατικό deal.
Ας πάμε
τώρα στην πραγματικά άγονη και παρατημένη από το κράτος περιφέρεια να δούμε τι προβλέπει η σύμβαση.
Στον ακριτικό Έβρο μόνο ένα ζεύγος την ημέρα μέχρι το Ορμένιο κι άλλο ένα μέχρι την Ορεστιάδα χωρίς βέβαια να καθορίζονται τι ώρες θα γίνονται αυτά τα δρομολόγια και αν τελικά θα έχουν κάποια χρησιμότητα για τους επιβάτες ή απλά θα γίνονται για να γίνονται όπως τώρα. Άσε που οι πονηροί μπορούν να συγχωνεύσουν τα δύο σε ένα, αφού κανένας έλεγχος για την τήρηση της προηγούμενης σύμβασης δεν έγινε ποτέ και πολύ αμφιβάλω αν θα γίνει και στο μέλλον.
Στην ακριτική Φλώρινα και πάλι δύο μόνο ζεύγη την ημέρα. Οι Σέρρες μένουν με ένα και μοναδικό, τις οίδε ποια ώρα.
Ας έρθουμε
τώρα στη δική μας περιοχή της δυτικής Θεσσαλίας.
Διατηρείται το ένα και μοναδικό δρομολόγιο προς Αθήνα που βολεύει κυρίως τους Αθηναίους γιατί αναχωρεί πρωί από την Αθήνα και απόγευμα από την Καλαμπάκα. Μετατρέπεται όμως από απλό τρένο, όπως ήταν στην προηγούμενη σύμβαση, σε ΙΝΤΕΡΣΙΤΙ για να ακριβύνει προφανώς το εισιτήριο. Είπαμε, δεν χρειάζονται οι επιβάτες αφού ρέει το κρατικό χρήμα που καταβάλουν βέβαια αγόγγυστα οι φορολογούμενοι.
Αλλά γιατί να φορολογούνται οι κάτοικοι όταν δεν υπάρχει καθόλου πρωινό τρένο ούτε προς την Αθήνα ούτε προς την Θεσσαλονίκη;
Τι προλαβαίνει να κάνει ο επιβάτης όταν φτάνει στην Αθήνα με το ανταποκρινόμενο μετά τη μία το μεσημέρι;
Πώς θα εξυπηρετηθεί αυτός που θέλει να επισκεφθεί έναν γιατρό ή ο επαγγελματίας που θέλει να διεκπεραιώσει τις δουλειές του και να επιστρέψει το απόγευμα;
Όσο για την Θεσσαλονίκη, εδώ ταιριάζει το «Μαύρη είναι η νύχτα στα βουνά…» Το δρομολόγιο Καλαμπάκα Θεσσαλονίκη, που υπήρχε στην προηγούμενη σύμβαση, άσχετα αν εκτελούνταν ή όχι, στην τωρινή το κατάπιε το μαύρο κατάμαυρο σκοτάδι και καταργήθηκε πλέον και επίσημα.
Είναι αυτή πολιτική για την οποία το υπουργείο μεταφορών και οι ντόπιοι υπουργοί μας μπορούν να περηφανεύονται;
Πού ακριβώς έχουν γραμμένες τις επανειλημμένες διαμαρτυρίες και προειδοποιήσεις των Συλλόγων Φίλων Σιδηροδρόμου Τρικάλων και Καρδίτσας;
Πού έχουν γραμμένες τις ανάγκες του επιβατικού κοινού της περιοχής μας;
