Αγώνας ενάντια στην ανισότητα, την έμφυλη βία, τις διακρίσεις και την καταπίεση, στη δουλειά στο δρόμο, στο σπίτι.
Μας χωρίζουν 165 χρόνια από την απεργία των εργατριών στη κλωστοϋφαντουργία και τα ραφτάδικα της Ν. Υόρκης που διεκδίκησαν ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς, 10ωρη εργασία, ίση αμοιβή με τους άντρες συναδέλφους τους. Ο αγώνας τους βάφτηκε στο αίμα από τις αστυνομικές δυνάμεις. Περισσότερα από 110 χρόνια έχουν περάσει μετά την καθιέρωση της 8ης Μάρτη, το 1910 ως μέρα της γυναίκας, με πρόταση της Γερμανίδας κομμουνίστριας Κλάρα Τσέτκιν κατά τη διάρκεια της Δεύτερης Διεθνούς, και η πάλη για τη χειραφέτηση των γυναικών δεν είναι απλά ακόμα επίκαιρη, αλλά ενισχύεται η ανάγκη για διαρκή αγώνα για ίσα δικαιώματα, ενάντια σε κάθε μορφής έμφυλη ανισότητα, καταπίεση και διάκριση.
Ο ολοκληρωτικός καπιταλισμός για να ξεπεράσει τη πολύπλευρη κρίση του επιτίθεται με σφοδρότητα στην εργατική τάξη και ιδιαίτερα στα πιο εκμεταλλευόμενα κομμάτια της τάξης μας, τις γυναίκες και τα ΛΟΑΤΚΙΑ+ άτομα.
Οι πολεμικές επιχειρήσεις που πραγματοποιούνται στην Ουκρανία για την επίλυση των ενδοκαπιταλιστκών και ενδοιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών μας φέρνουν πάλι τις εικόνες και τη τραγική πραγματικότητα των προσφυγισσών με τα μωρά στα χέρια που ζήσαμε πρόσφατα στον πόλεμο της Συρίας. Η ακρίβεια και η φτώχεια που έφεραν οι κρίσεις και οι πολιτικές όλων των αστικών κυβερνήσεων μαστίζουν σε μεγάλο βαθμό κυρίως τις γυναίκες και τα ΛΟΑΤΚΙΑ+ της τάξης μας καθώς αυτά τα κομμάτια βρίσκονται συχνότερα στην ασθενέστερα οικονομική και εργασιακή θέση.
Ο νόμος Χατζηδάκη για τα εργασιακά επιτίθεται διπλά στις γυναίκες, αφού εντείνει την ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας που πλήττει ιδιαίτερα αυτές. Είναι τουλάχιστον υποκριτική η προσπάθεια που γίνεται από κυβερνητικούς και μη παράγοντες να πείσουν περί της δήθεν προοδευτικότητας του νόμου σχετικά με την έμφυλη βία στην εργασία (με την ένταξη της συνθήκης του ILO για την έμφυλη και σεξουαλική βία στη δουλειά) την ίδια στιγμή που οι μηχανισμοί που κατεξοχήν γεννούν την έμφυλη βία ενισχύονται. Την ίδια στιγμή που αποδυναμώνουν κι άλλο τις εργαζόμενες απέναντι σε εργοδότες, διευθυντές και προϊσταμένους, λένε ότι τις προστατεύουν απέναντι στην εξουσία που οι νόμοι τους θεσμοθετούν, πολύ περισσότερο που δεν υπάρχουν αντίστοιχα εργαλεία για να υποστηρίξουν την όποια προσπάθεια.
Η ολόπλευρη επίθεση που γίνεται ενάντια σε κάθε προηγούμενη κατάκτηση του φεμινιστικού και του εργατικού κινήματος αποτυπώνεται σε νόμους (ν. Τσιάρα) όπως αυτός των αλλαγών στο οικογενειακό δίκαιο (υποχρεωτική συνεπιμέλεια), σε προσπάθειες απονομιμοποίησης των εκτρώσεων, σε απόπειρες συνεδρίων για την υπογεννητικότητα και την γονεϊκότητα που αναπαράγουν και ενισχύουν τα σεξιστικά πρότυπα κατανομής ρόλων επιβαρύνοντας τις γυναίκες με το βάρος των οικιακών εργασιών και της ανατροφής των παιδιών.
Οι γυναικοκτονίες και γενικά η οξυμένη έμφυλη κακοποίηση, οι βιασμοί, που αποκαλύπτονται από τις καταγγελίες καθημερινά, τα κυκλώματα των βιαστών που κράτος και κυβερνώντες προσπαθούν να συγκαλύψουν, συνθέτουν το τοπίο της βαρβαρότητας του καπιταλισμού και των πατριαρχικών σχέσεων εξουσίας. Η ομοφοβία, η τρανσφοβία, ο σεξισμός σηκώνουν κεφάλι και δίνουν ανοχή στην ατιμωρησία που επιχειρείται ακόμη και στους δολοφόνους του Ζακ.
Αυτή η ζωή δεν μας αξίζει! Παλεύουμε για ένα ταξικό φεμινιστικό/γυναικείο κίνημα που θα δίνει αγώνες για τα εργασιακά, οικονομικά, κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα γυναικών και ΛΟΑΤΚΙΑ+ ατόμων, που θα παλεύει ενάντια στις έμφυλες διακρίσεις και στις κακοποιήσεις σε κάθε εργασιακό χώρο, σε κάθε γειτονιά. Που θα συμπαρατάσσεται με τις ταξικές δυνάμεις του εργατικού κινήματος σε κοινή πάλη για τη κατάργηση κάθε ανισότητας εις βάρος των γυναικών και των ΛΟΑΤΚΙΑ+, για τη κατάργηση κάθε έμφυλης καταπίεσης και διάκρισης και παράλληλα θα προσπαθεί να δημιουργήσει ασφαλείς χώρους για τα θύματα της έμφυλης κακοποίησης. Που θα στηρίζει την προσπάθεια αποκάλυψης κάθε κακοποιητή, κάθε σεξιστή εργοδότη, κάθε βιαστή.
Ο αγώνας ενάντια σε κάθε καταπίεση είναι στην προμετωπίδα ενός κινήματος που θα τσακίσει αυτό το εκμεταλλευτικό σύστημα και θα κάνει πραγματικότητα το μέλλον της χειραφέτησης και της ισότητας. Ενός σύγχρονου κομμουνιστικού απελευθερωτικού κινήματος που θα καταργήσει κάθε καταπίεση και διάκριση με βάση το φύλο και το σεξουαλικό προσανατολισμό.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ – ΙΣΟΤΗΤΑ – ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ
- Ν.Α.Ρ. για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση Τρικάλων
