Δεν μπορεί να απορριφθεί το σενάριο να υπάρξει παραλλαγή του κορωνοϊού με πιο έντονη παθολογικότητα, αναφέρει ο διδάκτορας Μοριακής Βιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο.
Θέμα τύχης, χαρακτηρίζει ο Γιάννης Πρασσάς το ότι η παραλλαγή Όμικρον δείχνει “προτίμηση” στο ανώτερο αναπνευστικό, εμφανίζοντας μικρότερη παθογονικότητα σε σύγκριση με τη Δέλτα.
Ο διδάκτορας Μοριακής Βιολογίας στο πανεπιστήμιο του Τορόντο αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο εμφάνισης ενός πιο παθογόνου στελέχους στο μέλλον, εκτιμώντας, ωστόσο, πως αυτό δεν θα είναι ικανό να μάς γυρίσει ανοσολογικά στο σημείο μηδέν. Σε σχετική του ανάρτηση αναφέρει τα εξής:
“Το ότι μας έσκασε από το πουθενά ένα στελεχος που έχει διαφορετικό τροπισμό με μεγαλύτερη προτίμηση στο άνω αναπνευστικό (που μάλλον εξηγεί και την μικρότερη παθολογικότητα της Όμικρον) το λες πράγματι, υπό μια έννοια, και τύχη.
Φαντάζομαι μέσα στους ατελείωτους πιθανούς συνδυασμούς, θα υπάρχουν συνδυασμοί μεταλλάξεων που θα μπορούσαν να επιφέρουν αντίστοιχη διαφυγή αντισωμάτων (antibody evasion), αλλά με τον ίδιο τροπισμό για τον πνεύμονα (δηλαδή, με αντίστοιχη ή και χειρότερη εγγενή παθολογικότητα σε σχέση με την Δέλτα). Και τότε, θα μιλούσαμε για μια πολύ πολύ πιο δύσκολη από την (ήδη πολύ ζόρικη) κατάσταση διάσωσης του ΕΣΥ.
Αυτό το σενάριο προφανώς δεν μπορεί να απορριφθεί για το μέλλον. Άλλωστε, ότι η Όμικρον ξεπήδησε από το πουθενά, είναι κάτι που σίγουρα δημιουργεί ανασφάλεια σε σχέση με την ασφάλεια των προβλέψεων μας, σχετικά με τις ενδεχόμενες επόμενες παραλλαγές που σίγουρα θα προκύψουν (αργά ή γρήγορα).
Και ας θυμόμαστε ότι, όταν μιλάμε για παραλλαγές που σαρώνουν τόσο μεγάλα κομμάτια του πληθυσμού, ακόμη και μικρές αυξήσεις στην παθολογικότητά τους, μπορούν να μεταφραστούν σε πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα Δημόσιας Υγείας. Και για αυτό, θα πρέπει να αναβαθμίσουμε συνολικά τις υποδομές δημόσιας Υγείας, για να είμαστε περισσότερο έτοιμοι για τα ενδεχόμενα αυτά.
Αυτό, ομως, που δεν φαίνεται να αλλάζει, είναι ότι όποια παραλλαγή και να έρθει, δεν θα είναι μάλλον ικανή να μάς πάει πίσω στο ανοσολογικό σημείο μηδέν. Και αυτό, γιατί έχουμε γραμμές άμυνας (κυτταρική), που είναι πολύ λιγότερο εξαρτώμενες από τις σημειακές μεταλλάξεις του ιού. Και αυτό δεν είναι τύχη. Αυτό είναι προϊόν μακριών εξελικτικών προσαρμογών που επιλέχθηκαν ακριβώς για τον λόγο αυτό”.
IATRONET
