Του Γιώργου Μισιάκα
Η αλαζονεία που έδειξε η κυβέρνηση Μητσοτάκη στον Έβρο, με την αναγκαστική υποχώρησή της, μπροστά στις αντιδράσεις σύσσωμης της τοπικής κοινωνίας, για την επέκταση του ΚΥΤ, σχεδόν πάνω στα ελληνοτουρκικά σύνορα, ήταν η αφορμή για την πραγματοποίηση της πρόσφατης σύσκεψης ανάμεσα στον πρωθυπουργό και τους δημάρχους των νησιών του Βορειοανατολικού Αιγαίου στο Μέγαρο Μαξίμου.
Είναι φανερή η προσπάθεια της ΝΔ να κρύψει το «Βατερλώ» του Έβρου, το οποίο της κόστισε πολύ επικοινωνιακά, για να εμφανίσει μια επίπλαστη συναίνεση που θα ξεμπλοκάρει τους επικίνδυνους σχεδιασμούς της στα νησιά του Αιγαίου.
Πίσω από τα μισόλογα και τους «θετικούς απολογισμούς», ενάντια σε κάθε λογική, κρύβεται η μία και μοναδική επιδίωξη της κυβέρνησης, που δεν είναι άλλη από την πάση θυσία εφαρμογή του ευρωπαϊκού σχεδιασμού, που προβλέπει την μετατροπή της Χώρας μας σε χώρα ελέγχου των «προσφυγικών ροών», σε «φράχτη» και hot-spot της Ευρώπης.
Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, για «ενθαρρυντικά αποτελέσματα» μίλησε ο πρωθυπουργός, ενώ πανηγυρικός ήταν πριν από μερικές εβδομάδες και ο απολογισμός του Μηταράκη για το έργο του υπουργείου του.
Ας δούμε, όμως, τι έχουμε στην πραγματικότητα, μόλις μέσα σ’ ενάμιση χρόνο διακυβέρνησης της Χώρας από την ΝΔ:
Απόβαση των ΜΑΤ στα νησιά, κρίση στον Έβρο, καταστροφή της Μόριας. Όταν παρέλαβε την διακυβέρνηση η ΝΔ, τον Ιούλιο του 2019, στα νησιά υπήρχαν (καταγεγραμμένοι) περίπου 17.000 «πρόσφυγες και μετανάστες».
Ενάμιση χρόνο μετά, ο πληθυσμός τους παραμένει ο ίδιος, παρά τους πομπώδεις κυβερνητικούς πανηγυρισμούς για «μειωμένες ροές», με τις μετεγκαταστάσεις προς την Ευρώπη να μετριούνται μόλις σε μερικές εκατοντάδες.
Αυτό που στην πραγματικότητα μένει, είναι ο εγκλωβισμός όσων εισέρχονται παράνομα στην Χώρα μας, η μόνιμη εγκατάσταση λαθρομεταναστευτικών πληθυσμών σε δομές – κωμοπόλεις, η μετατροπή της Χώρας μας σε χώρο διαχείρισης του προβλήματος για την ΕΕ.
Κι αν σήμερα ο κορωνοϊός και τα «παζάρια» του Ερντογάν με την ΕΕ έχουν μειώσει κάπως τις ροές, κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει στα επόμενα επεισόδια του ίδιου έργου.
«Με τις νέες δομές στα νησιά υλοποιούμε και την εθνική και την ευρωπαϊκή στρατηγική», δήλωσε ο πρωθυπουργός.
Τις ίδιες ανοησίες έλεγε και για τον Έβρο, για να φτάσει, μετά τις έντονες αντιδράσεις των κατοίκων, να μαζευτεί και ν’ αποδεχτεί (προσωρινά;) ότι δεν γίνεται να δημιουργηθεί μεγάλη και μόνιμη δομή σε μια τόσο ευαίσθητη περιοχή, για λόγους Εθνικού συμφέροντος.
Σε τι, όμως, διαφέρουν από τον Έβρο τα νησιά του Αιγαίου στον τομέα αυτό; Στην ΝΔ δρουν ως «βασιλικότεροι του βασιλέως», εφαρμόζοντας πιστά την ευρωπαϊκή στρατηγική, που σύμφωνα με τον Μητσοτάκη «θα διαμορφωθεί».
Η Ελλάδα παραιτείται του δικαιώματος να συνδιαμορφώσει την στρατηγική της ΕΕ, δεν διαμαρτύρεται, δεν διαπραγματεύεται και δεν απαιτεί τίποτα από τους «εταίρους».
Αντιθέτως, σπεύδει προκαταβολικά να υλοποιήσει δεσμεύσεις κόντρα στα Εθνικά μας συμφέροντα. Η Χώρα μας με τον τρόπο αυτό πέφτει για μια ακόμη φορά κατηγορία (μιλώντας με ποδοσφαιρικούς όρους).
Για την ΕΕ είμαστε κάτι σαν «το Μαρόκο της Ευρώπης», ένα εξωτερικό σύνορο, στο οποίο φτιάχνονται δομές για να συγκρατήσουν τις ροές προς την ευρωπαϊκή ενδοχώρα.
Θεωρούμαστε απλώς μια λεπτομέρεια προς διευθέτηση, στην εν εξελίξει διαπραγμάτευση του Ερντογάν, για την επικαιροποίηση της συμφωνίας ΕΕ – Τουρκίας, με την Ελλάδα, για πολλοστή φορά, να συμπιέζεται ασφυκτικά, χωρίς αυτόνομη στρατηγική και με την πλήρη ευθύνη καταστροφής να βαραίνει τους πολιτικούς της «ηγέτες».
Μοναδική ελπίδα της τραγικής αυτής κατάστασης, όπως άλλωστε φάνηκε και με την ματαίωση των σχεδιασμών στον Έβρο, δεν είναι άλλη από τον Τίμιο αγώνα των τοπικών κοινωνιών, που αρνούνται να αυτοκαταργηθούν και να «αυτοκτονήσουν», που δεν δέχονται να μετατραπεί ο Τόπος τους σε αβίωτη γη.
Παραμένει επιτακτική η ανάγκη αλλαγής πορείας, καθολικά αντίστροφης στην σημερινή αντεθνική στρατηγική του πολιτικού κατεστημένου της Ελλάδος, που θέλει να μετατρέψει την Χώρα σε χώρο, τον Ομοιογενή Λαό της σε ετερογενείς πληθυσμούς και την Πατρίδα μας σε πεδίο γεωπολιτικών πειραματισμών των ΗΠΑ και της ΕΕ.
