Αυτές τις ημέρες σκεφτόμουν πόσο μου έχει λείψει η εποχή που είχαμε την άνεση και την ψυχική διάθεση να ασχολούμαστε για μέρες με διάφορα θέματα, να διασκεδάζουμε να τρολάρουμε ή να παίρνουμε στα σοβαρά ο καθένας ότι γουστάρει.
Την περασμένη Κυριακή όμως εμείς οι Έλληνες ζήσαμε ιστορικές στιγμές, δυστυχώς όμως ορισμένοι επέλεξαν για μία ακόμη φορά να σταθούν στη μιζέρια. Η κανονικότητα της ζωής μας είτε περιλαμβάνει αγώνα για την επιβίωση, είτε ανούσια και ανέμελα τηλεοπτικά σόου, ξεκίνησε να επιστρέφει τη στιγμή που εμβολιάστηκε η υγειονομική υπάλληλος Ευανθία Καμπισιούλη και ο ηλικιωμένος τρόφιμος σε οίκο ευγηρίας κ. Γιοβανίδης Μιχάλης.
Σε μία τέτοια πραγματικά ιστορική στιγμή, για τη χώρα μας, δεν έλειψαν και τα ανούσια σχόλια για το φανελάκι – του ανθρώπου αυτού, του επιστήμονα που όλον αυτό τον καιρό έδινε, αλλά και συνεχίζει να δίνει τη μάχη, για να σώσει ανθρώπους από τον Covid 19, και δεν είναι άλλος από τον κύριο Τσιοδρα, – αλλά και διάφορα άλλα παρεμφερή σχόλια τα οποία επιχείρησαν ανεπαρκώς όμως να υποβαθμίσουν την περίσταση, τα οποία ήταν βέβαια αναμενόμενα και τα οποία μας χαρακτηρίζουν ως Έλληνες.
Βέβαια θα μπορούσαν να ειπωθούν πολλά για τον μικρό αριθμό των εμβολίων, ενώ υπήρχε η υπόσχεση από επίσημα κυβερνητικά χείλη, για περισσότερα, πολλά ίσως θα μπορούσαν να ειπωθούν ακόμη για σημαντικά λάθη και παραλείψεις που έγιναν κατά την διαχείριση της πανδημίας και συγκεκριμένα για το δεύτερο κύμα της πανδημίας, για τον κίνδυνο τρίτου κύματος, επίσης πολλά θα μπορούσαν να είχαν ειπωθεί για τα λάθη και για τον κακό σχεδιασμό ορισμένων μέτρων αλλά και για το λιβάνισμα από ορισμένα Μ.Μ.Ε προς την κυβέρνηση.
Ακόμη περισσότερα μπορούσαν και μπορούν να ειπωθούν για τον δρόμο που έχουμε ακόμα μπροστά μας και φαίνεται να είναι ακόμη μακρύτερος, γιατί ας μη γελιόμαστε δεν είμαστε στο τέλος, αλλά στην αρχή του τέλους αυτής της πανδημίας. Ίσως θα χρειαστούν πολλοί μήνες ακόμη, ίσως έχουμε πολλούς ακόμη θανάτους ανθρώπων, ίσως χρειάζεται πολύς ακόμη πόνος, τα μέτρα δεν πρόκειται να αρθούν σύντομα ώσπου να γυρίσουμε στην κανονικότητα. Αλλά εάν θέλουμε να μιλήσουμε ειλικρινά, η κανονικότητα δεν θα είναι ακριβώς η κανονική. Η χώρα μας όταν περάσουν όλα αυτά και θα επιστρέψει την ομαλότητα, θα είναι διαφορετική. Θα είναι μία χώρα οικονομικά κακοποιημένη, ψυχολογικά τσακισμένη και πολύ βαθιά διχασμένη, εύκολη λεία ώστε να αγκαλιαστεί σε οποιονδήποτε της τάξει εύκολους δρόμους που θα οδηγούν στη Γη της Επαγγελίας.
Τώρα όμως είναι η ώρα και οφείλουμε όλοι να σταματήσουμε για λίγο τις μικρότητες να αναλογιστούμε τον αγώνα που έχει κάνει όλον αυτό τον καιρό της κρίσης η ιατρική επιστήμη και τι ακριβώς πέτυχε πέρα από μικροπολιτικές και λαδωμένα φανελάκια και να αναλάβουμε ο καθένας και η καθεμία τις ευθύνες μας και να καταλάβουμε ότι κάθε δημόσια τοποθέτηση πρέπει να γίνεται από τους ειδικούς και κάθε δημόσιο ποστάρισμα και άποψη πρέπει να είναι μετρημένη. Δεν είναι εποχή για εφησυχασμό θα έρθει και αυτός μέχρι τότε όμως ας παραμείνουμε σοβαροί και υπεύθυνοι και να μην υπονομεύουμε το αποτέλεσμα μιας μάχης που δίνεται και η οποία πρέπει να είναι κοινή για όλους.
ΚΑΛΉ ΧΡΟΝΙΆ
Αθανάσιος Γ. Δημητρίου
MSc Θεολογίας – Αστυνομικός
Ειδικός Γραμματέας Ο.Μ.Σ.Ι.Ε και
Πρόεδρος Σωματείου Ιεροψαλτών Τρικάλων
