Εάν μπορούσαμε να καταλογίσουμε ένα «παράπονο» των αγίων Αγγέλων προς τον Πανάγαθο Θεό, οι οποίοι όπως γνωρίζουμε είναι απαθέστατοι και υπερβολικά φιλάνθρωποι, αυτό δεν θα ήταν άλλο, από την ακόρεστη και αδιάλειπτη επιθυμία τους να δουν, το δεύτερο Πρόσωπο της Παναγίας Τριάδος και Κύριο τους Ιησού Χριστό.
Μελετώντας τις Άγιες Γραφές, βλέπουμε ότι οι Άγγελοι, ήξεραν ότι θα γεννηθεί ο Λόγος του Θεού και θα λάβει σάρκα, δεν γνώριζαν όμως πότε θα συμβεί αυτό και ακόμη περισσότερο, αγνοούσαν την μορφή που θα είχε ο Ιησούς Χριστός ως προς την ανθρωπότητά Του.
Γι’ αυτό, όταν αντίκρισαν την Γέννηση του Θεανθρώπου Χριστού μέσα στην ταπεινή φάτνη, έμειναν έκθαμβοι, εξαιτίας του ανυπερβλήτου φυσικού κάλλους Του, ψάλλοντας τον ύμνο, που ακούσθηκε για πρώτη φορά εκείνη την ημέρα και παραδόθηκε έκτοτε στην ιερή υμνολογία και στη Θεία Λατρεία της Εκκλησίας μας: «Δόξα εν Υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία».
Κατά την Ακολουθία των Μεγάλων και Βασιλικών Ωρών των Χριστουγέννων (Ονομάζονται βασιλικές, επειδή στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία τελούνταν με την παρουσία του Βασιλέως και τελείωναν με πολυχρονισμό γι’ αυτόν, όπως και για τον Πατριάρχη) ψάλλουμε ότι «Πρὸ τῆς Γεννήσεως τῆς σῆς, τρόμῳ ὁρῶσαι τὸ μυστήριον Κύριε, αἱ νοεραὶ στρατιαὶ κατεπλήττοντο, ὡς γὰρ βρέφος νηπιάσαι ηὐδόκησας, ὁ τὸν πόλοv κοσμήσας τοῖς ἀστράσι΄ καὶ φάτνῃ τῶv ἀλόγων ἀνακέκλισαι, ὁ δρακὶ συνέχων πάντα γῆς τὰ πέρατα΄ τοιαύτῃ γὰρ οἰκονομίᾳ, ἐγνώσθη σου ἡ εὐσπλαγχνία. Χριστέ, τὸ μέγα ἔλεος, δόξα σοι». (Ιδιόμελο Τρίτης Ώρας).
Ο Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος μας λέει ότι κατά την Γέννηση του Χριστού, όλα τα τάγματα των Αγγέλων προσήλθαν για να προσκυνήσουν τον εν φάτνη σαρκί νηπιάσαντα Χριστό, εκτός από το τάγμα των Θρόνων, το οποίο πάντοτε βρίσκεται δίπλα στο θρόνο του Τριαδικού Θεού, στον «τρίτο Ουρανό», όπως αναφέρει ο Απόστολος Παύλος.
Έτσι, τερματίζει το σε εισαγωγικά παράπονο των Αγγέλων, διότι ο Χριστός έλαβε πλέον μορφή και δεν είναι αθεώρητος, αφού μέχρι εκείνη τη στιγμή οι Άγιοι Άγγελοι, χαίρονταν στη θέα της δόξας της Αγίας Τριάδος, αλλά αγνοούσαν τη μορφή του Θεανθρώπου Χριστού.
Ένας εκ των μεγάλων Θεολόγων της Εκκλησίας μας, ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, μας λέει αναφορικά με τη χαρμόσυνη εορτή των Χριστουγέννων, ότι ο «Χριστός γεννάται και ουχί εγεννήθη! Χριστός γεννάται διαρκώς και αιωνίως και αδιαλείπτως»ν και εμείςοι πιστοί, συμμετέχουμε ενεργά, αποδεχόμενοι το αληθινό μήνυμα της εορτής: «Δεῦτε πιστοὶ ἐπαρθῶμεν ἐνθέως, καὶ κατίδωμεν συγκατάβασιν θεϊκὴν ἄνωθεv, ἐν Βηθλεὲμ πρὸς ἡμᾶς ἐμφανῶς, καὶ νοῦv καθαρθέντες, τῷ βίῳ προσενέγκωμεv, ἀρετάς ἀντὶ μύρου, προευτρεπίζοντες πιστῶς, τῶν γενεθλίωv τὰς εἰσόδους, ἐπὶ τῶν ψυχικῶν θησαυρισμάτων, κράζοντες. Ἐν ὑψίστοις δόξα, Θεῷ τῷ ἐν Τριάδι, δι’ οὗ ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία ἐπεφάνη, τὸv Ἀδὰμ ἐκλυτρώσασθαι, τῆς ἀρχεγόνου ἀρᾶς ὡς φιλάνθρωπος». (Ιδιόμελο Έκτης Ώρας).
Πρώτος που ανέλαβε να μεταδώσει το μήνυμα της σαρκώσεως του Υιού και Λόγου του Θεού, κατά τους Αγίους Πατέρες της Εκκλησίας μας, μέσω του Ευαγγελισμού της Κυρίας Θεοτόκου, είναι ο αρχιστράτηγος Γαβριήλ, ο οποίος αμέσως πίστεψε χωρίς υπόνοια δυσπιστίας στη θεϊκή εντολή, και έτσι έλαβε τρόπον τινά «προαγωγή» και αποκατεστάθη πλέον ως Αρχάγγελος, πλησίον του ετέρου Αρχιστρατήγου Μιχαήλ.
Ο σημερινός όμως άνθρωπος, βάζει στο περιθώριο τη μητέρα των εορτών, ξεχνά το σωτηριολογικό μήνυμα των Χριστουγέννων και αναβιβάζει τα φαγοπότια, και τις ξέφρενες και απύθμενες διασκεδάσεις. Ο άνθρωπος λοιπόν στο κέντρο, ο Χριστός στο περιθώριο!
Χριστός γεννάται, και αν υπάρχει χώρος για τον Θεάνθρωπο Χριστό να γεννηθεί εντός μας, αυτός ο χώρος δεν είναι άλλος από τις καρδιές μας. Εκεί υπάρχει ο μόνος βασιλικός θρόνος που μπορεί κατά χάριν να Τον υποδεχθεί, και που πραγματικά Τον αναπαύει.
« ……Ἐπέστη δὲ καιρὸς ὁ τῆς γεννήσεως, καὶ τόπος ἦν οὐδεὶς τῷ καταλύματι· ἀλλ’ ὡς τερπνὸv παλάτιοv, τὸ Σπήλαιοv τῇ Βασιλίδι ἐδείκνυτο. Χριστὸς γεννᾶται, τὴν πρὶv πεσοῦσαν,ἀναστήσων εἰκόνα.» ( Από το απολυτίκιο της Παραμονής των Χριστουγέννων).
Αθανάσιος Γ. Δημητρίου
MSc Θεολογίας – Αστυνομικός
Πρόεδρος Σωματείου Ιεροψαλτών Τρικάλων
